Overzicht: De beste platen van de jaren 10

Overzicht

De beste platen van de jaren 10

Door Tonnie, januari 2020

Het tweede decennium van deze eeuw zit er op. Gezien het lijstjestijd is, hebben onze redacteuren hun lijst ingeleverd van wat zij de beste tien albums vinden van de afgelopen tien jaar.

De beste platen van de jaren 10

Hugo:

1.	Daughters - You Won't Get What You Want (2018)
2.	Blood Ceremony - Lord Of Misrule (2016)
3.	Leprous - Coal (2013)
4.	Fair To Midland - Arrows And Anchors (2011)
5.	Om - Advaitic Songs (2012)
6.	Golden Void - Berkana (2015)
7.	Vola - Inmazes (2015)
8.	The Midnight Ghost Train - Cypress Ave (2017)
9.	Baroness - Yellow & Green (2012)
10.	Kylesa - Ultraviolet (2013)

Jeffrey:

1.	VOLA – Applause Of A Distant Crowd (2018)
	Unieke mix van Meshuggah-achtige riffs, poppy zanglijnen, grooves en keyboardmelodieën in memorabele composities die ademen en verslavend werken.
2.	Pain Of Salvation - In The Passing Light Of Day (2017)
	Sterk uitgewerkte conceptplaat met veel karakter en emotie, die een aantal van de beste songs van deze progformatie bevat.
3.	Soen - Lykaia (2017)
	Volgens velen de beste plaat van de band waarin onder meer Martín López (ex-Opeth) drumt. Op deze derde langspeler vallen de puzzelstukjes op de juiste plek (productioneel en qua organische songwriting).
4.	Archspire - Relentless Mutation (2017)
	Techdeath van de bovenste plank. Niet alleen vanwege de technische uitvoering, maar ook vanwege de stuk voor stuk ijzersterke songs, die al snel blijven hangen.
5.	Steven Wilson - Hand.Cannot.Erase. (2015)
	Zeer fraai uitgewerkt en aangrijpend concept, zeker met de beelden erbij, zoals tijdens het optreden in Utrecht, of van de clip bij Routine. Sterke opvolger van het fantastische The Raven That Refused To Sing (2013).
6.	Leprous - Bilateral (2011)
	Dé plaat waarop de Noorse proggers laten horen wat ze allemaal kunnen. Jammer dat er live zo weinig nummers van dit uitdagende en krachtige album aan bod komen.
7.	Tribulation – The Children Of The Night (2015)
	Minder progressief dan zijn voorganger, maar over de hele lengte sfeervol mystiek en van prachtig duaal gitaarspel voorzien.
8.	Insomnium - Shadows Of The Dying Sun (2014)
	Finse melancholiek op zijn mooist, verpakt in veelzijdige, meeslepende tracks die je in hogere sferen brengen dankzij onder meer de hemelse gitaarmelodieën.
9.	Epica - The Quantum Enigma (2014)
	Weliswaar deels een herhaling van zetten, maar een zeer diverse en bombastische symfonische metalplaat met kwantumfysica als interessant thema.
10.	Anathema – We're Here Because We're Here (2010)
	Dit jaar wordt deze progressieve rockplaat in zijn geheel live gespeeld. Iets om naar uit te kijken, want dit is emotie verpakt in wonderschone composities. Ook opvolger Weather Systems verdient een eervolle vermelding.

Lennert:

1.	A Forest Of Stars - Beware The Sword You Cannot See (2015)
	Deze uitdagende mix van black metal, folk, progressieve rock, wanhoop, zwartgalligheid en misantropie heeft zich in mijn lijst van absolute favorieten genesteld. Na afloop van het beluisteren van dit album voel ik me emotioneel en fysiek uitgeput en wil ik het desalniettemin opnieuw aanzetten. Grensoverschrijdend mooi!
2.	Atlantean Kodex - The White Goddess: A Grammar Of Poetic Myth (2013)
	Atlantean Kodex haalt de beste stukken uit Bathory, oude Manowar, Candlemass en Manilla Road en zet een oer-metalsfeer neer die meezuigt en beroert. The White Goddess is in muziek gegoten geschiedenis, poëzie en pure genialiteit.
3.	Seventh Wonder - The Great Escape (2010)
	De titeltrack is oprecht één van mijn favoriete songs ooit. Een perfecte bewerking van het epische sciencefiction-gedicht uit de jaren 50, waarbij vooral Tommy Karevik alle kanten van het emotionele spectrum raakt. Symphony X mocht wensen dat het deze combinatie van power en progressieve metal ooit nog eens zal bereiken.
4.	Lör – In Forgotten Sleep (2017)
	Een album dat toentertijd aan mijn aandacht ontsnapt is en nu met terugwerkende kracht in mijn favorietenlijst terecht is gekomen. Perfecte mix van power en folk metal met een paar extreme invloeden.
5.	Primordial - Where Greater Men Have Fallen (2014)
	Niet het beste album van deze Ierse helden, maar Where Greater Men Have Fallen is met gemak hun sterkste plaat van het afgelopen decennium. Bevat daarnaast met Wield Lightning To Split The Sun een van de tofste songtitels ooit.
6.	Orden Ogan - Ravenhead (2015)
	De enige band die zichzelf de opvolger van Blind Guardian mag noemen. Groots en bombastisch, maar met de Duitse speedmetalroots nog duidelijk voelbaar. Ik heb lang getwijfeld tussen Ravenhead en To The End, maar uiteindelijk is het toch Ravenhead dat er met het goud vandoor gaat.
7.	Rush - Clockwork Angels (2012)
	Dat dit achteraf het laatste album van deze Canadese godenzonen bleek te zijn, is erg jammer, maar de band had niet beter weg kunnen gaan. Zwaarder dan ooit, maar met het hart nog steeds op de juiste plaats. Een weergaloos conceptalbum dat prima tussen klassiekers als 2112 of A Farewell To Kings staat.
8.	Dark Forest – Beyond The Veil (2016)
	Romantische folklore voor de mensen die het liefste hadden dat Elvenking iets Britser klonk. Bevat met Lore Of The Land een van de mooiste folkmetal epics ooit en heeft een oldschoolsound die je terugbrengt naar lang vervlogen tijden.
9.	Arch/Matheos - Winter Ethereal (2019)
	Toegegeven, ik ben niet de grootste fan van Fates Warning in de Arch-tijd, maar met zijn meer gerijpte stem en Matheos' sublieme gitaarpartijen gecombineerd is Winter Ethereal een progmetalalbum dat de concurrentie flink het nakijken laat.
10.	Iron Maiden - The Final Frontier (2010)
	De eerste metalband waar ik ooit naar luisterde, maakte aan het begin van het decennium een album waarbij de progressievere kant van het nieuwe millennium op perfecte wijze wordt uitgevoerd. Bevat daarnaast met Starblind een van de beste Maiden-tracks van de laatste jaren en met When The Wild Wind Blows een van de betere Harris-epics.

Maarten:

1.	Turnstile - Nonstop Feeling (2016)
	Multicultureel gezelschap die de oldschoolstroming in de hardcorescene absoluut nieuw leven heeft ingeblazen. Recht voor zijn raap, über-swingend, maar toch zo hard als beton.
2.	Cattle Decapitation - Death Atlas (2019)
	De goochelaars op het gebied van technische deathgrind. Hoewel het vorige album ook geweldig is, brengt Death Atlas echt iets unieks teweeg. Experimenteel, meedogenloos en grensverleggend tegelijkertijd.
3.	Amorphis - Under The Red Cloud (2014)
	Een geweldige en uitgebalanceerde plaat met een kraakheldere en organische sound. Doordat er veel verschillende instrumenten zijn toegevoegd, is Under The Red Cloud een karakteristiek album. Maar bovenal ben ik fan van de kleine geweldenaar achter de microfoon: Tomi Joutsen.
4.	Bleeding Through - Love Will Kill All (2018)
	'Blackened' metalcore op zijn best. Niet voor niets dat het mijn album van 2018 is. Songtechnisch zit alles vernuftig in elkaar, maar de gemeende en ijzige agressie maakt Love Will Kill All tot wat het zeker is: een blijvende topplaat!
5.	Guineapig - Bacteria (2015)
	Het ultieme bulldozer-goregrindalbum van dit decennium. Als een op hol geslagen giertanker bulderen de Italianen op deze plaat over je heen. Bijna veertig minuten om jezelf tegoed te doen aan een woest blubberfestijn.
6.	Carach Angren - This Is No Fairytale (2015)
	Black metal is niet mijn favoriete genre, maar Carach Angren weet mij al vanaf de start te boeien. This Is No Fairytale bevat doordachte en intellectuele composities met kop en staart. Een bijzonder meesterwerk.
7.	The Mighty Mighty Bosstones - The Magic Of Youth (2011)
	Bij iedere sombere, grauwe dag kan The Magic Of Youth aangezet worden. De vrolijke ska-klanken toveren zeker een glimlach op het gelaat. Wellicht niet het beste album van de band, maar oerdegelijk en effectief.
8.	Leprous - Bilateral (2011)
	Mijn kennismaking met deze Noorse band. Bilateral draait nog regelmatig rond in de cd-speler. Het album bevat rockende nummers, maar ook de kenmerkende gelaagde nummers, waar het gezelschap tegenwoordig (helaas) in doorgeslagen is.
9.	Alter Bridge - AB III (2010)
	Alter Bridge heeft geen slechte albums gemaakt, maar ABIII is de plaat waar de Amerikanen echt de stap richting succes hebben gezet. Tevens bevat het album de beste track uit het complete arsenaal van de band: Words Darker Than Their Wings.
10.	Ignite - A War Against You (2016)
	Als er één band is die hardcore op een positieve wijze uitdraagt, moet dat Ignite zijn. Een echt feelgoodalbum met een swingend en tijdloos karakter. Helaas heeft een van de beste zangers in het genre inmiddels de band verlaten.

Marcel:

1.	Gojira - Magma (2016)
	De zegetocht van Gojira was al jaren bezig en met het prachtige L' Enfant Sauvage (2012) wist de groep zich definitief op de kaart te zetten voor het grote publiek. Met opvolger Magma werd het succes verder uitgebouwd en zag je de formatie klimmen op de festivalaffiches en headlinerwaardige optredens geven. De plaat zelf luistert weg als een intense psychedelische trip, waar lange, zware droomachtige passages plaatsmaken voor effectief opgebouwde beukstukken.
2.	Machine Head - Unto The Locust (2011)
	Na het geweldige The Blackening (2007) is het afwachten waar Machine Head mee aankomt. Op dit moment zit alles de formatie onder leiding van Robb Flynn nog mee. Live is de groep een geweldige sensatie, de publieke opinie is weer mee en ook de cohesie binnen de band lijkt op orde. Met Unto The Locust gaat de groep verder op het pad dat is ingeslagen vanaf Trough The Ashes Of Empire (2003) en The Blackening. Al vanaf opener I Am Hell (Sonata In C#) laten de heren horen in topvorm te zijn en elke track op de plaat is raak. Zo heeft Machine Head met Locust en het prachtige The Darkness Within twee vaste waarden afgeleverd voor zijn setlist, maar doen tracks als Be Still And Know, This Is The End en Pearls Before The Swine hier niet voor onder. Alleen op het einde met het Manowar-achtige Who We Are schiet de band even uit de bocht. Helaas bleek dit Machine Head op zijn top te zijn. De albums die hierna kwamen, weten het niveau niet meer te halen en uiteindelijk deed Robb Flynn gewoon weer zijn ding, waardoor hij van deze line-up nu nog maar als enigste resterende bandlid over is.
3.	Armored Saint - Win Hands Down (2015)
	John Bush en Anthrax is nooit een gouden combinatie geweest. Er zijn prima nummers gemaakt, maar het liefst hoor je de man met zijn gouden strot gewoon zingen bij Armored Saint. Heel productief is de formatie de laatste dertig jaar niet geweest met het uitbrengen van platen en wat er uitkwam was ook niet bijzonder goed. Win Hands Down is echter een album dat vanaf het eerste moment sprankelt en de aandacht tot de laatste seconde vasthoudt.
4.	Graveyard - Hisingen Blues (2011)
	Het Zweedse Graveyard stond aan de top van de retro-revival. Met Hisingen Blues brachten de heren een fantastische plaat uit waarbij sfeervolle bluesrock afwisselt met spetterende rock 'n roll. Tracks als No Good, Mr Holden, Uncomfortably Numb en The Siren laten een prachtige, ingetogen kant horen, terwijl Ain't Fit To Live Here en Hisingen Blues heerlijke uptempo rockers zijn. Na deze plaat kwam het tevens goede Lights Out (2012) uit, maar daarna verdween de band helaas wat van de radar.
5.	August Burns Red - Found In Far Away Places (2015)
	August Burns Red staat wat mij betreft bovenaan in het rijtje als het gaat om kwalitatieve en inventieve metalcorebands. Keer op keer brengt de groep uitstekende releases uit en dat was afgelopen decennium ook het geval. Op Found In Far Away Places experimenteert de groep erop los en dat uit zich in een heerlijke en avontuurlijke plaat, waarbij de nummers alle kanten op schieten, maar nooit de focus verliezen.
6.	Iron Maiden - The Final Frontier (2010)
	Iron Maiden bracht dit decennium maar twee platen uit en beiden behoren tot mijn favorieten. Na het toch wel matige A Matter Of Life And Death (2006) keerde de groep glorieus terug met een avontuurlijke plaat, waarbij de balans tussen de epische songs en snellere krakers prima is uitgevoerd. Nummers als The Alchemist, The Talisman, Coming Home, Starblind en het fantastische When The Wild Wind Blows laten een Maiden in topvorm horen.
7.	Megadeth - Dystopia (2016)
	Voor Dave Mustaine is het af en toe gewoon nodig om te wisselen van bandleden. Het lijkt de band een broodnodige boost te geven. Dit is het geval op het uitstekende Endgame (2009) en het is ook weer het geval op Dystopia. Na twee wisselvallige platen uitgebracht te hebben, kwam Megadeth verrassend sterk terug met Dystopia. Tracks als The Threat Is Real, Fatal Illusion en het titelnummer behoren tot de betere nummers uit het Megadeth-kamp. Maar ook de rest van de plaat is volop genieten.
8.	Ne Obliviscaris - Citadel (2014)
	Het Australische Ne Obliviscaris combineert klassieke muziek met verpulverende death metal. Een unieke combinatie die fantastische composities oplevert. Beeldschone zang wordt afgewisseld door brute screams. Ook muzikaal schakelt de band fabuleus tussen wonderschone, klassieke passages en verpletterende metal. Voorganger Portal Of I (2012) is een minstens zo sterke plaat en ook absoluut het beluisteren waard.
9.	Sólstafir - Svartir Sandar (2011)
	Het IJslande Sólstafir blijkt heer en meester te zijn in het neerzetten van sfeervolle muziek. Prachtige melodieën verpakt in lange, uitgestrekte songs. Het album is een lange zit en luistert weg als een uitdagende reis in verlaten landschap. Van begin tot aan het einde is de plaat imponerend.
10.	The Offering - Home (2019)
	The Offering combineert een groot scala aan stijlen en smeedt dit tot prima muziek. De groep bracht pas vorig jaar zijn debuutalbum uit en laat horen een belofte voor de toekomst te zijn. Het spel van de muzikanten is bedreven en elke track op de plaat heeft zo zijn eigen identiteit. In het begin is het tussen alle chaos moeilijk om enigszins een rode draad te vinden, maar wie doorzet, treft een uitstekende plaat aan waar je flink van kan genieten.

Matthijs:

1.	Heaven Shall Burn - Wanderer (2016)
	Ongekende balans tussen allesvernietigende bruutheid en melodie van een band die inmiddels al een tijdje meedraait op het hoogste niveau. Nog nooit hebben de Duitsers echt iets teleurstellends afgeleverd, maar wat ze met Wanderer hebben geflikt, overtrof alle verwachtingen en is eigenlijk ook beter dat het eerdere magnum opus Deaf To Our Prayers.
2.	Orphaned Land - Unsung Heroes & Dead Messiahs (2018)
	Onovertroffen meesterwerk van deze Israëlische band die diverse stijlen metal laat samenvloeien met oriëntaalse muziek. Ook waren er eindelijk weer deathmetalinvloeden te horen die ontbraken op voorgaande releases. Het maakt de muziek des te beter, gevarieerder en over de gehele lengte gewoonweg geniaal.
3.	Rotting Christ - Rituals (2016)
	Uitermate spannend en duister album van deze Griekse veteranen die niet alleen laten horen nog lang niet versleten te zijn, maar ook hoe sfeer allesbepalend is binnen hun genre.
4.	Times Of Grace - Hymn Of A Broken Man (2011)
	Waanzinnig sterke en frisse metalcore uitgebracht op een moment dat middelmaat hoogtij vierde binnen het genre. Positief bij-effect was dat deze plaat de terugkeer van Jesse Leach bij Killswitch Engage veroorzaakte.
5.	Lamb Of God - VII Sturm Und Drang (2015)
	De mannen uit Richmond "motherfucking" Virginia mogen met hun zevende release niet ontbreken in deze lijst. De muziek staat als een huis, maar het is vooral Randy Blythe die uitblinkt in vocale veelzijdigheid.
6.	Behemoth - The Satanist (2014)
	Behemoth was natuurlijk al een grote speler voor dit decennium begon, maar ontwikkelde zich tot één van de meest toonaangevende bands in de afgelopen tien jaar. Het meesterlijke The Satanist is een groeialbum en is na zes jaar rijpen inmiddels op zijn best.
7.	Anaal Nathrakh - A New Kind Of Horror (2018)
	Honderd jaar na het einde van de Eerste Wereldoorlog verhaalt Anaal Nathrakh op onnavolgbare wijze de horror en gekte die soldaten moesten doormaken in de oorlog die alle oorlogen had moeten beëindigen.
8.	Abbath - Abbath (2016)
	Abbath verliet Immortal en ging onder eigen naam verder om een stampend, ronkend en geniaal album te maken. Vaak gekscherend de blackmetalclown genoemd, maar metal maken kan hij als geen ander.
9.	For I Am King - I (2018)
	Eentje van eigen bodem. Debuut Daemons was al een album om in te lijsten, maar de band overtrof zichzelf met het fantastische I, waarop de muzikale kunde van de heren en dame nog beter uit de verf kwam. Een band om ook volgend decennium in de gaten te houden.
10.	Burden - A Hole In The Shell (2010)
	Vroeg in dit decennium blies het debuutalbum van deze Duitse stonermetalband mij finaal omver. Vervolgens lijkt de band met de noorderzon te zijn vertrokken. Niks meer van gehoord. Wat een doodzonde.

René:

1.	Accept – Blood Of The Nations (2010)
	Deze comebackplaat van het Duitse instituut is voor mij de beste heavymetalplaat van het decennium. Het heeft van mij in een klap fan gemaakt van de band.
2.	Amorphis - Under The Red Cloud (2015)
	Amorphis maakt sinds de komst van zanger Tomi Joutsen altijd wel goede platen, maar in 2015 besloten de Finnen er met Under The Red Cloud nog een schepje bovenop te doen. Veel afwisseling, prachtige melodieën en Joutsen die agressiever dan ooit klinkt.
3.	Symphony X - Underworld (2015)
	Van begin tot eind levert Symphony X spetterende nummers, duizelingwekkende gitaarriffs en sterke refreinen. Er wordt een sterk staaltje virtuositeit getoond, zonder het oog voor de compositie te verliezen.
4.	Nightwish – Imaginarium (2011)
	Op deze gevarieerde plaat weet Nightwish op sublieme wijze het orkest te integreren. Daarnaast levert zangeres Annette Olzen een topprestatie, doordat ze alle facetten van haar stem voorbij laat komen.
5.	ZZ Top – La Futura (2012)
	ZZ Top is voor mij de ultieme feelgood-band. Met La Futura hebben de Texanen zowaar een van mijn favoriete platen van de band gemaakt, en dat zo laat in hun carrière.
6.	Insomnium – Winter's Gate (2016)
	Het magnum opus van de Finse melodieuze deathmetalband weet mij keer op keer te boeien. Het is veertig minuten lang genieten van de winterse landschappen die het collectief weet op te wekken.
7.	Stratovarius - Nemesis (2013)
	De Finse grootmeesters van de power metal hebben mij behoorlijk verrast met deze plaat. Nemesis heeft een ietwat modern geluid, maar toevallig zijn alle songs ook nog eens stuk voor stuk krakers.
8.	Orden Ogan – To The End (2012)
	Het is haast onmogelijk om als nieuwe powermetalband zowel vertrouwd als vernieuwend te klinken. Orden Ogan lukt dat wel en heeft met To The End een regelrechte klassieker in handen.
9.	Black Label Society – Order Of The Black (2010)
	Op dit album rondom stergitarist Zakk Wylde valt alles op zijn plek. Met een knallende productie en alleen maar sterke songs is Order Of The Black de beste Black Label Society-plaat.
10.	The Winery Dogs – The Winery Dogs (2013)
	Topmuzikanten Mike Portnoy (drums), Billy Sheehan (basgitaar) en Richie Kotzen (gitaar en zang) zijn er met dit debuut in geslaagd om hun virtuoze spel op een perfecte manier te mengen met pakkende songs. Een heel fijne, soulvolle hardrockplaat van deze supergroep.

Sam:

1.	Behemoth - The Satanist (2014)
	Behemoth mengt brutaliteit en epiek op geweldige wijze en heeft zo een hedendaagse klassieker gecreëerd.
2.	Zeal & Ardor – Stranger Fruit (2018)
	Een originele en frisse blik op black metal, zonder het karakter van het genre te verliezen. Na het al sublieme Devil Is Fine is Stranger Fruit een duidelijke vooruitgang in het geluid van de band.
3.	Anaal Nathrakh - The Whole Of The Law (2016)
	Pure muzikale gekte, gecombineerd met prachtige melodieën. The Whole Of The Law is een heerlijke, chaotische samenvatting van waar Anaal Nathrakh voor staat.
4.	King 810 – La Petit Mort Or A Conversation With God (2016)
	Hoewel de heren bekend zijn geworden door hun gewelddadige metalcore, laat dit album horen dat de heren goede muzikanten zijn die veel verschillende stijlen kunnen combineren.
5.	Rotting Christ - Rituals (2016)
	Een hoogtepunt in het occulte geluid dat Rotting Christ ontwikkeld heeft.
6.	Bliksem - Gruesome Masterpiece (2015)
	Bliksem levert met Gruesome Masterpiece een originele en verfrissende thrashmetalplaat af die zijn titel eer aandoet. Eeuwig zonde dat de band uit elkaar is.
7.	Mantar - The Modern Art Of Setting Ablaze (2018)
	Het album waar Mantar met de albums ervoor naartoe bouwde. Het duo zet een muur van geluid neer, waar sommige kwintetten niet eens aan kunnen tippen.
8.	Batushka - Litourgiya (2015)
	Hoewel het drama van afgelopen jaar rondom Batushka de mythische sfeer toch wel een beetje heeft verpest, blijft Litourgiya een prachtig originele blackmetalplaat die de geschiedenisboeken in zal gaan.
9.	Havok - Time Is Up (2011)
	Een moderne thrashmetalklassieker die in één adem genoemd mag worden met Reign In Blood, Kill ‘Em All en Bonded By Blood.
10.	DOOL - Here Now, There Then (2017)
	Een heerlijke darkrockplaat die na tig luisterbeurten nog steeds blijft boeien.

Walter:

1.	Tribulation – The Children Of The Night (2015)
	Het nieuwe, Zweedse Tribulation brak dit decennium door na de traditionele death metal te hebben opgegeven en een geheel eigen stijl te ontwikkelen met velerlei invloeden. Bijzonder intens en een band waar live geen genoeg van is te krijgen.
2.	Ghost - Meliora (2015)
	Ook kan ik geen genoeg krijgen van Ghost, de Zweedse occulte rock/metalformatie met een knipoog. Van de vier albums die tot op heden zijn uitgebracht, is Meliora uit 2015 favoriet.
3.	Judas Priest – Firepower (2018)
	Judas Priest blijft na bijna vijftig jaar nog altijd verrassen en levert met Firepower een van de beste traditionele heavymetalalbums van het decennium af. De plaat heeft onder meer de rappe metaltracks (Firepower, Lightning Strike) met mooie twinleads, scherpe, emotionele eighties songs (No Surrender) en het voor Priest unieke, ondeugende en speelse Flame Thrower.
4.	Lindemann - F & M (2019)
	Till Lindemann en Peter Tägtgren laten op het tweede deel van hun samenwerkingsverband horen hoe poëzie, sprookjes en industrial metal met elkaar verbonden kunnen worden tot iets moois. Naast het beukwerk is er ook ruimte voor bijzonder gevoelige en intieme songs.
5.	Ihsahn – Arktis. (2016)
	Ihsahn verrast op Arktis door zijn unieke geluid te gieten in de vorm van songs die binnen zijn stijl als popsongs kunnen worden geclassificeerd met als een van de hoogtepunten het nummer Until I Too Dissolve.
6.	Hell – Curse & Chapter (2013)
	Het tweede album van de Britse formatie Hell toont dat je het wiel niet constant opnieuw hoeft uit te vinden, maar het prima bij traditionele heavy metal kunt houden. De charismatische zanger en acteur David Bower zorgt voor aansprekende liveshows. Een derde plaat laat helaas nog altijd op zich wachten.
7.	Behemoth - The Satanist (2014)
	Het zag er door ziekte niet zo goed uit aan het begin van het decennium voor het Poolse Behemoth. Frontman Nergal kwam muzikaal echter sterker terug dan ooit. Met The Satanist en I Loved You At Your Darkest heeft de groep twee van de sterkste platen van de afgelopen jaren afgeleverd.
8.	Shining (Nor) – Blackjazz (2010)
	Het Noorse Shining (niet te verwarren met het Zweedse) van Jørgen Munkeby combineert op Blackjazz stevige free jazz met metal en andere invloeden. Het levert bijzonder intense muziek op.
9.	Tid – Fix Idé (2016)
	De sfeervolle, duistere muziek van Tid komt uit de koker van voormalig Nameless Ghouls (Ghost) Martin Persner en Simon Söderberg, maar klinkt geheel anders. Hou ook zeker Magna Carta Cartel (een ander project van Persner) in de gaten, want dat komt dit jaar met een nieuwe plaat.
10.	Battle Beast – Battle Beast (2013)
	Sommige mensen moeten kotsen bij de gedachte aan Sabaton, Powerwolf, Battle Beast en Beast In Black. Anderen lopen weg met de formule-achtige pretmetal van dit stel. Het tweede album van de Finse traditioneel getinte feestmetalband is voor mij een aanstekelijke, energieke parel.

Wessel:

1.	Enslaved - Axioma Ethica Odini (2010)
	De progressieve neigingen die Enslaved al sinds de ep Hordanes Land had (1993), komen op dit album tot volle wasdom in een vooralsnog ongeëvenaard resultaat.
2.	Carcass - Surgical Steel (2013)
	Beste comebackalbum aller tijden?
3.	Gorguts - Colored Sands (2013)
	Vervreemdend, doch meeslepend, ingenieus, doch bruut: een moderne klassieker binnen zowel het deathmetalgenre als de immer veranderlijke discografie van Gorguts.
4.	Dead Congregation - Promulgation Of The Fall (2014)
	Deze Grieken verheffen zich middels de kwaliteit van hun composities boven de hordes Incantation-klonen waarmee de deathmetalscene het afgelopen decennium vergeven is geraakt.
5.	Ares Kingdom - The Unburiable Dead (2015)
	Enkele van de beste riffs van het decennium vind je op dit album van deze als deathmetalband vermomde heavymetalband.
6.	Mgla - Exercises In Futility (2015)
	Met dit album bestendigde Mgla de positie als een van de meest toonaangevende blackmetalbands van het decennium.
7.	Vektor - Terminal Redux (2016)
	Vektor zette een creatieve en ambitieuze stap buiten de gebaande paden van het grotendeels op nostalgie terende thrashmetalgenre.
8.	The Ruins Of Beverast - Exuvia (2017)
	In de muzikale landschappen die Alexander von Meilenwald schetst, kom je bij elke luisterbeurt weer nieuwe details tegen.
9.	Panopticon - The Scars Of Man On The Once Named Wilderness I And II (2018)
	Een in prachtige atmosferische black metal verpakt conceptalbum over de pijn die onze vervreemding van de natuur teweegbrengt; een album dat de mensheid momenteel zeer goed gebruiken kan.
10.	Blood Incantation - Hidden History Of The Human Race (2019)
	Blood Incantation lost de belofte van het opzienbarende debuut Starspawn (2016) in en ontstijgt de retrodeath-hype door vanuit klassieke invloeden zeer eigenzinnig te werk te gaan op dit progressieve deathmetalkunstwerk.

Wouter:

1.	Wiegedood - De Doden Hebben Het Goed (2015)
2.	Boss Keloid - Melted On The Inch (2017)
3.	Amenra - Mass V (2012)
4.	Zeal & Ardor - Devil Is Fine (2016)
5.	Wardruna - Runaljod (2013)
6.	Agent Fresco - Destrier (2015)
7.	Sumer - The Animal You Are (2014)
8.	Tesseract - Altered State (2013)
9.	Karnivool - Asymmetry (2013)
10.	The Ocean - Heliocentric (2010)

[ Terug naar de Artikelen ]