Voor deze review van Imaginaerum echt van start gaat, zal ik eerst even mijn mening over Anette Olzon duidelijk maken, zodat we allemaal weten vanuit welke visie deze review geschreven is: ik ben een groot liefhebber van haar stem. Dark Passion Play was dan wel geen perfect album, maar ik was aangenaam verrast door de fijne heldere klanken die zij ten gehore bracht. Dat ze de oude Nightwish nummers live in sommige gevallen een stuk minder zong dan Tarja was jammer, maar dat neemt niet weg dat ik alsnog heel erg kan genieten van de opzwepende zang in The Escapist, Amaranth en The Poet And The Pendulum.
Imaginaerum laat in ieder geval horen dat Anette goed gegroeid is als zangeres en dat ze absoluut past bij Tuomas' bombastische schrijfstijl. Op songs als Storytime en Last Ride Of The Day zet ze op voortreffelijke wijze haar nachtegaal stem op, terwijl ze in bijvoorbeeld het experimentele en jazzy Slow, Love, Slow ook een zwoele, soulvolle stem gebruikt. Natuurlijk is het niet alleen Anette die hier qua zang de show steelt, want ook bassist Marco Hietala is veelvuldig aan het woord. Hij gebruikt zijn stem dit keer echter niet voor gevoelige zanglijnen, zoals op het vorige album bij The Islander het geval was, maar maakt voornamelijk gebruik van zijn stevige strot. Een perfect voorbeeld hiervan is zijn maniakale zang op Ghost River, die een prachtig contrast vormt met de lieflijke stem van Anette.
Productioneel gezien zit het allemaal weer prima in elkaar zoals we in de tussentijd van de band gewend zijn. De gitaar klinkt weer lekker stevig, terwijl ook de ronkende klanken van Marco's bas weer zeer plezierig klinken. De orkestraties zijn daarnaast ook prima gekozen en zorgen er in sommige gevallen (Scaretale) zelfs voor ik me als luisteraar in een Tim Burton film waande. Hier tegenover staan dan ook weer ingetogen nummers als Slow, Love, Slow en het erg mooie Turn Loose The Mermaids, waar men in het laatste geval flink wat inspiratie bij Ennio Morricone lijkt te hebben opgedaan.
Toch zijn er voor mij toch echt een aantal zaken op dit album te benoemen die er voor zorgen dat ik het geen superscore kan geven. Allereerst de liederen zelf: nummers als Storytime, Ghost River, Slow, Love, Slow en Scaretale zijn perfecte voorbeelden van nummers die ik met alle plezier achter elkaar kan draaien, maar ongeveer de helft van de songs op het album missen een zelfde impact. I Want My Tears Back is catchy en heeft een leuk folky middenstuk, maar komt tegelijkertijd wel uitzonderlijk simpel over, terwijl een nummer als Rest Calm ondanks de prachtige zang (die eigenlijk op alle nummers prima in orde is) lijdt onder repetitieve riffs en teksten. Daar komt ook nog eens bij dat ik nu in de tussentijd ook van mening ben dat het drumwerk bij deze band wel heel erg simpel is.
De grootste deceptie was voor mij toch echter de epic Song Of Myself: de opbouw is veelbelovend, maar voordat men ergens naar een climax toe kan werken, slaat het nummer om in zo'n zes minuten opgelezen gedichten. Hoe mooi deze pozie ook kan zijn (sommige van de sprekers hebben daarnaast ook prettige vertelstemmen), het laat het nummer voor mij compleet stilvallen. Misschien dat het in de context van de komende film veel boeiender is, maar zolang we hier nog niets van gezien hebben, blijft deze track voor mij bijzonder teleurstellend.
Begrijp me goed, Imaginaerum is een album waar weer veel zorg aan besteed is en het klinkt ook allemaal uitstekend. Maar toch, hoe mooi de zang ook is en hoe groots de orkestraties ook zijn, ze kunnen allen niet verhullen dat er tussen de uitschieters een hoop saaie nummers op de plaat te vinden zijn. Ik hink dan ook bij deze recensie op twee gedachten. Allereerst is het album een absolute aanrader vanwege de vernieuwende invloeden in de nummers (naast orkestraal ook jazz en western) en de prachtige zang. Aan de andere kant ben ik teleurgesteld over het feit dat er ook een hoop materiaal op staat waar ik weinig door geprikkeld werd.
Een hoop mensen zullen het ongetwijfeld niet met me eens zijn en het album met alle plezier nemen voor wat het is. Tegen hen wil ik dan ook vooral zeggen dat ze er lekker van moeten genieten en nog maar vijftien punten bij mijn eindscore moeten optellen. Ik hoop alleen toch dat ik niet de enige ben die vind dat orkestraal geweld en topzang er niet voor zorgen dat een album meteen helemaal goed is. Desalniettemin is Imaginaerum echt geen slecht album, het kon alleen net wat beter.
Tracklist:
1. Taikatalvi
2. Storytime
3. Ghost River
4. Slow, Love, Slow
5. I Want My Tears Back
6. Scaretale
7. Arabesque
8. Turn Loose The Mermaids
9. Rest Calm
10. The Crow, The Owl And The Dove
11. Last Ride Of The Day
12. Song Of Myself
13. Imaginaerum
