Ben je alle interviews al zat?

Nee, helemaal niet. Alles is af. De muziek is opgenomen, het artwork is klaar, dus ik heb wat leuks om over te praten.

En als je geen interviews te doen hebt, is er geen interesse?

Ook dat!

Ik heb jullie vaak live zien optreden. De laatste keer was vorig jaar tijdens The Rock Circus. Dat is achteraf gezien een van jullie laatste shows geweest tot dusver.

Dat was vorig jaar november. Daarna hebben we nog de laatste show in Leipzig gespeeld, maar sindsdien hebben we niet meer opgetreden. Wel zijn we verder gegaan met het album. Nog niet alle songs waren af, dus we moesten eerst nog wat schrijven. Daarna zijn we de studio ingegaan voor de pre-productie en vervolgens hebben we de songs opgenomen met Joost van den Broek in zijn studio. Dus we hadden nog genoeg te doen. Ook de orkesten moesten nog worden opgenomen. Het was absoluut niet saai.

De vorige keer vonden er volgens mij ook nog opnames plaats in andere studio's, maar nu dus alleen in de Sandlane Recording Facilities hier in Nederland met Joost van den Broek?

Dat klopt. We hebben het album daar ook gemixt. Alleen voor de mastering hebben we het album naar Ted Jensen in Nashville in de Verenigde Staten gestuurd. Maar we voelen ons erg comfortabel bij Joost. Hij begrijpt hoe Powerwolf moet klinken. Hij was dus ook al vrij vroeg betrokken bij de totstandkoming van het album. Ik houd echt van hoe hij de orkestratie heeft gedaan op deze plaat. We proberen altijd een goede balans te vinden tussen de heavy metal en de orkeststukken en de koren. Joost weet dat heel goed te doen.

Maar hoe zijn jullie destijds bij hem beland?

Voor de opnames van The Sacrament Of Sin gingen we naar hem voor de orkestpartijen. Dat beviel goed en sindsdien zijn we blijven samenwerken. Voorheen gingen we meestal naar Zweden om een album op te nemen, maar deze keer hebben we het hele project samen met Joost gedaan. Het zijn soms lange dagen in de studio, maar hij heeft altijd een glimlach op zijn gezicht en er hangt een fijne sfeer in de studio. Het is echt heel plezierig om met hem te werken.

De nieuwe plaat heet Wake Up The Wicked. Waarom moesten "the wicked" gewekt worden?

Dat weet ik eigenlijk niet. We vonden het wel een coole titel. Het eerste nummer dat we schreven is het openingsnummer Bless 'Em With The Blade en dat laat gelijk horen dat het weer menens is. We zijn niet softer geworden. Integendeel zelfs. Het voelde alsof we een kwaadaardig Powerwolf-monster tot leven wekten. We kregen er een heel sterke energie van. Deze energie en boosheid hadden we eigenlijk nog nooit tijdens het hele schrijf- en opnameproces gevoeld. Maar het voelde zo goed! Het geeft gelijk aan dat het om heavy metal gaat. Niet om hip-hop of andere nonsens. Het is heavy metal.

Dat zie je ook wel aan het artwork.

Het artwork straalt dat ook zeker uit! De hoes lijkt in beweging te zijn. Net of er iets gaat gebeuren. Dat die wolf elk moment eruit kan springen om je in je gezicht te bijten. Wake Up The Wicked is een heel dynamisch album. Van het artwork tot de muziek.

In het verleden zei ik grappend wel eens dat elk Powerwolf-nummer over wolven, vampieren, seks of godsdienst gaat, of een combinatie daarvan. Ik ben blij dat op de laatste paar albums de thema's toch wat gevarieerder zijn.

We hebben nu geen vampieren! Nee, grapje. We zijn zeker op zoek geweest naar nieuwe onderwerpen. Het was echt heel tof om verhalen en legendes te vinden over weerwolven. Neem nu onze eerste single 1589. Die gaat over Peter Stumpp die in oktober 1589 in Keulen tot de dood veroordeeld werd, maar we vonden zelfs in Denemarken en Engeland berichten over zijn dood. Het was heel fascinerend om te ontdekken. Maar zijn verhaal past uitstekend bij Powerwolf, gezien het over hekserij gaat én hij een weerwolf genoemd werd. Maar ook het verhaal van Jeanne d'Arc, dat we vertellen in Joan Of Arc, de bekende heldin uit Frankrijk, past perfect bij Powerwolf. Onze onderwerpen balanceren meestal tussen religie, historie en mythologie. Daar houden wij nou eenmaal van. Er zijn ontelbare verhalen die we kunnen gebruiken als basis voor een nummer, dus ik word altijd heel blij als ik weer een nieuwe ontdek.

Zouden moderne horrorverhalen, zoals bijvoorbeeld van Stephen King, ook passen bij Powerwolf?

Dat weet ik niet. Onze songs gaan meestal over iets wat in het verleden misschien wel echt gebeurd is. Neem nu Thunderpriest, dat is losjes gebaseerd op de gruwelijkheden van András Pándy, een geestelijke die in 2002 veroordeeld werd in België voor diverse moorden. Hij noemde zijn veroordeling een heksenjacht. Maar dat is dus een voorbeeld van een wat nieuwer verhaal dat we gebruikt hebben als basis voor een van onze nummers.

Is het vinden van geschikte onderwerpen het lastigste aan een nieuw album maken?

Dat is zeker een van de lastige dingen. Dit is ons negende album, dus dan moeten we het wel interessant houden. Maar dan wordt het ook steeds moeilijker om nieuwe songs te schrijven. We hebben onze kenmerkende nummers; daar zijn we trots op. Als we nieuwe nummers schrijven, wil je wel dat ze herkenbaar zijn als Powerwolf, maar ze moeten ook fris klinken. We willen onszelf natuurlijk doorontwikkelen, zonder onze geschiedenis te verloochenen. Ik denk dat we op Wake Up The Wicked daar een goede balans in hebben gevonden.

We hadden het al even over de eerste single 1589. De bijbehorende videoclip ziet eruit als een film. Dat moet veel werk geweest zijn.

Dat was inderdaad veel werk! Normaal tonen onze videoclips gewoon de band die optreedt met wat randzaken. Nu wilden we echt het verhaal over het lijden van Peter Stumpp laten zien. Niet over de moorden en de martelingen. Daarvoor hadden we goede acteurs en geschikte locaties nodig. De voorbereidingen hebben een half jaar gekost. We hebben de clip opgenomen met Adam Barker, die ook met Sabaton gewerkt heeft. De opnames vonden plaats in Engeland, vlakbij Southampton. Dat was vorig jaar november, dus kort nadat we die laatste shows speelden. Het was toen koud en regenachtig, zoals meestal in Engeland. Op de set voelden we echt de sfeer van toen en van het lijden, dus dat was perfect. We hadden de clip ook voor een greenscreen kunnen opnemen, maar dat wilden we niet. Het moest er authentiek uitzien. Net als de clip bij de tweede single Sinners Of The Seven Seas. Daarvoor zijn we ook echt de zee opgegaan op een replica van een oud schip. We willen bij onze video's echt een cinematisch gevoel overbrengen. Net als bij de liveshows trouwens. En dat kun je niet in een studio met een greenscreen. Je moet het gewoon echt op locatie doen. Tijdens de eerste dag van de opnames van 1589 regende het de hele dag. Dat hoort erbij.

Het dorp waar de clip is opgenomen, ziet er oud uit. Is dat een museumdorp?

Ja. Vlakbij Chichester in Engeland. Daar was ook een geschikt bos waar we ook gefilmd hebben. In dat dorpje was ook geen elektriciteit, dus het was een hele uitdaging om alles te filmen. Maar het ziet er daardoor authentiek uit.

En de videoclip voor Sinners Of The Seven Seas is dus op zee opgenomen.

Dat was heel leuk om te doen. Ik had wel het probleem dat ik zeeziek werd. Dat had ik onderschat, want normaal word ik dat nooit. Maar dit was een replica van een oud schip, dus voelt dat anders dan op een moderne boot. De crew zei dat als ik moest overgeven, ik naar de horizon moest kijken. Dat werkte. We voeren twee uur op zee om te zorgen dat we geen land meer om ons heen zagen. We hadden ook nog een tweede set waar de boot zinkt, waarbij er ook nog overal vlammen zijn. Dat past natuurlijk echt bij Powerwolf.

Het album komt op 26 juli uit. Wat doe jij die dag?

Goede vraag. We zijn niet op tour, dus ik denk dat ik gewoon thuis ben. Misschien moet ik de release vieren. Meestal zijn we op tour en dan staan we er wel bij stil. Het is altijd wel een bijzonder moment voor een band om een album uit te brengen. Een ander belangrijk moment is 29 augustus, want dan trappen we de tour af in Hollywood Palladium in Los Angeles. Een waanzinnige zaal waarin Jimi Hendrix heeft opgetreden, dus daar kijk ik erg naar uit. Maar daarvoor ben ik wel zenuwachtig. Dat is de eerste keer dat we de nieuwe nummers live spelen. Tegen die tijd hebben we ze goed geoefend, maar toch weet je nooit zeker hoe het de eerste keer zal gaan. Hoe zal het publiek reageren? Hoe ga ik met het publiek interacteren? Dat is dus het spannende aan de eerste liveshow.

Dit is volgens mij pas jullie tweede Amerikaanse tournee.

Dat klopt. De eerste keer waren het maar een paar shows, nu zijn het er wat meer. Zodra we klaar zijn, beginnen we met oefenen voor de Europese tournee, want dat wordt de grootste productie die we tot nu toe gedaan hebben. Daarmee komen we terug naar AFAS Live in Amsterdam. We gaan proberen bij elk nummer wat anders op het podium te laten zien. Niet met een videoscherm, maar meer zoals Iron Maiden dat doet met echte achtergronddoeken. We proberen elk nummer een eigen podiumaankleding te geven. Soms is dat door middel van pyro, soms door een achtergrond. Dat hebben we tijdens de laatste tour al geprobeerd en dat zetten we nu door.

Je noemt de pyro al. Kan die bij jullie überhaupt nog groter?

Hahaha, dat is een goede vraag. We hebben natuurlijk de vlammenwerpers van Atilla al en mijn brandende orgel. Ik denk wel dat we die weer gebruiken, want die zijn erg tof. Ik weet niet of het per se méér pyro wordt, want dan zou het soms een grote vuurzee worden. Maar we doen andere pyro. We hebben tegenwoordig gewoon een aparte vrachtwagen voor de pyro. Het wordt heel warm in Amsterdam, kan ik je zeggen.

De luxe versie van het album komt met een bonus-cd, live opgenomen in New York. Als ik me niet vergis, was dat jullie allereerste show in de Verenigde Staten.

Toen we die show destijds aankondigden, was die heel snel uitverkocht. Omdat het onze eerste show in Noord-Amerika was, vond ik dat we die moesten opnemen. Gewoon, als aandenken. De reactie van het publiek tijdens het optreden was zo gaaf dat we die show nu als een bedankje hebben als bonus bij het nieuwe album.