Het is zes jaar stil geweest rond de Zweedse formatie Tid. Die lange intermissie wordt doorbroken met het uitbrengen van het album Fix Id in 2016. Enkele bandleden waren betrokken bij het succes van Ghost. Nadat gitaristen Martin Persner en Simon Sderberg het bestaan als Nameless Ghoul de rug toekeerden, kregen oude (Tid, Magna Carta Cartel) en nieuwe projecten (Priest) de ruimte.
Waar er bij Magna Carta Cartel ruimte is voor melancholieke en dromerige gitaargedreven muziek, zoekt Tid het in de duistere regionen van de menselijke geest. Al vanaf debuut-ep Bortom Inom maakt Tid muziek die een erg visueel karakter heeft. Het is sfeervol, duister en doorspekt met emotie. De muziek die invloeden heeft van post-rock, dark electro en metal lijkt vaak een geluid te geven aan donkere fantasien en bizarre nachtmerries. Dat is niet gek, want zanger Claudio Marino is naast musicus ook kunstenaar en is onder andere verantwoordelijk voor het artwork en de videoclip bij het nummer Aurora Surrealis.
Fix Id is het logische vervolg op de tweede ep Giv Akt uit 2010. De ideen die de groep etaleerde op beide eps lijken op dit album hun definitieve vorm te hebben aangenomen. Het geluid dat vooral begon als post-rock met een twist, is nu verworden tot een unieke mengeling van diverse stijlen en invloeden. Die grote diversiteit is terug te vinden in het verschil in opzet en het geluid van de zes nummers die Fix Id telt. Enigszins apart is het wel om de meest recente uitgave een album te noemen en het eerdere werk ep, want ook Fix Id is slechts een half uur lang. Wellicht dat de benaming te maken heeft met het vinden van een echt eigen geluid en vorm, terwijl het op het voorgaande werk soms nog zoeken was.
Fix Id opent met het intro Bom Shiva, dat een korte soundscape is van met name elektronische klanken. Vervolgens barst de groep los met het opzwepende Dumhetens Gudinna, dat zo pakkend is, dat het bijna een popsong genoemd kan worden. De duistere grommen van Marino, die meer ritmisch spreekt dan zingt, contrasteren sterk met het aanstekelijke, clean gezongen refrein. Opvallend is daarnaast de uitstekende ritmesectie, die in eerste instantie wat hoekig, klinisch en simpel klinkt, maar tegelijkertijd enorm warm en effectief is. Er lijkt een prima balans te zijn gevonden tussen elementen die de sfeer van een nummer bevorderen en muzikale uitspattingen om de instrumentale kunsten te tonen. De diverse geluidseffecten, elektronische elementen en toetsenpartijen dragen alle bij aan een gevoel van grootsheid. De vele details zorgen ervoor dat de muziek interessant blijft en er bij meerdere luisterbeurten genoeg blijft te ontdekken.
Dat geldt ook voor het zeer donkere, marcherende Aurora Surrealis. De melodielijnen die in eerste instantie vooral bestaan uit een vragend gitaarmotief en ondersteunende blazers, verworden tot een dodemansorgie van geluid en bizarre klankkleur. Het roept beelden op van horrorfilms la Hellraiser en soortgelijke, bevreemdende visuele prikkels. De repetitieve zang, vocale samples en constante drums werken hypnotiserend. Halverwege wordt het kunnen op de gitaar getoond met een ogenschijnlijk simpele gitaarsolo.
Geheel anders is weer Solens Nya Namm, dat nog het beste valt te beschrijven als een donker dancemetalnummer. Het fantastische basloopje, de solide drumpartijen en de subtiele, vragende elektronische elementen geven de grommen van Marino de ruimte om zijn verhaal te vertellen. Hij wordt daarbij ondersteund door diverse kooreffecten die bij een andere formatie al snel kitscherig voor de dag zouden komen, maar hier juist uiterst effectief zijn. Het hypnotiserende en herhalende karakter van de muziek doet ook hier weer zijn werk. De spetterende oplossing die halverwege en aan het einde wordt geboden, zorgt voor het nodige bombast.
Demimond van bijna acht minuten is een soundscape die zich ontwikkelt van donker naar licht en daarmee overloopt in afsluiter Nadir, dat eigenlijk meer een outro is dan een volledig nummer. Met name de beide gitaristen krijgen hier de ruimte om het verhaal voort te duwen.
Fix Id laat ondanks de korte speelduur een verpletterende indruk achter. Tid heeft zich ontwikkeld tot een groep met een geheel eigen geluid en klankkleur. De muziek moet het erg hebben van herhaling en het oproepen van sfeerbeelden. De muzikanten zijn zich er in hoge mate van bewust dat de kracht van deze muziek schuilt in de opbouw, het hypnotiserende karakter van de ritmes en subtiliteiten en details in melodielijnen. Er lijkt geen noot of element te veel of te weinig te zijn. Het enige echte minpunt is dan ook de korte speelduur. Interessant voor liefhebbers van bijvoorbeeld Ulver.
Tracklist:
1. Bom Shiva
2. Dumhetens Gudinna
3. Aurora Surrealis
4. Solens Nya Namn
5. Demimond
6. Nadir
