Dani, gefeliciteerd met jullie nieuwe album. Het is alweer de veertiende plaat die je met Cradle Of Filth uitbrengt. Hoe staat het met de spanningen voor de release?

Het is altijd spannend. Een nieuwe plaat uitbrengen is een grote uitdaging en er komt veel bij kijken. Het album is al klaar sinds afgelopen juli en sindsdien zijn we veel op tournee geweest. In die tussenpoos heeft de muziek allemaal verschillende processen doorlopen om uitgebracht te worden. Vervolgens kijkt de platenmaatschappij naar een strategische releasedatum. Deze heeft natuurlijk ook zijn eigen planning en belangen als het gaat om het uitbrengen van muziek. Afgelopen zomer heb ik ongelofelijk veel naar het nieuwe materiaal geluisterd, maar daarna een hele poos niet. Nu de promotiecampagne volop van start is, luister ik weer veel naar het album en heb ik echt het trotse gevoel van; fuck, we hebben gewoon weer een nieuwe plaat gemaakt. Dat zijn de momenten die je doen beseffen waar al het harde werk voor is.

Is het na zoveel releases dan ook nog steeds spannend hoe een nieuwe plaat wordt ontvangen?

Absoluut, al maak ik me geen zorgen over dit album. De eerste singles die we hebben uitgebracht, zijn heel erg goed ontvangen. De fans hebben de nummers ter harte genomen en de feedback is alleen maar positief. Daardoor ben ik er ook wel gerust op dat de rest ook prima ontvangen wordt. Ik weet zeker dat de fans er blij mee zullen zijn. We zijn ook erg bewust van onze fanbase en we schrijven onze muziek gedeeltelijk met de fans in ons achterhoofd.

Desondanks is een release altijd spannend. Je weet nooit echt hoe het gaat lopen. Je weet van te voren niet of alles omtrent de release goed gaat, hoe de verkoop zal zijn en of de plaat ook enige impact zal hebben. Daarbij heb je ook altijd het verschrikkelijke risico dat een of andere idioot besluit het album eerder online te gooien. Het is te belachelijk voor woorden dat iemand het in zijn hoofd haalt en denkt; goh, laat ik de plaat alvast maar online zetten en de fans een gratis cadeau geven. Dat soort zaken zijn dus wel nagelbijtend.

Is het lekken van albums nog steeds zo'n groot ding dan? Ik dacht nu streamingsdiensten het downloaden zo goed als overgenomen hebben, het lekken ook wel een beetje voorbij was.

Nou, je weet het nooit. Het kan bijvoorbeeld gebeuren dat er een fout gemaakt wordt bij de streamingsdiensten en dat zodoende het album eerder dan gepland online staat. Bij onze vorige plaat kreeg een fan bij toeval het album twee dagen voor de release in zijn bezit. Vervolgens vond hij het een goed idee om het album online te zetten. Hij is daardoor in grote problemen terecht gekomen en het domme is dat hij niet eens snapte waarom. Dus ja, het is helaas zeker nog wel een probleem. Je zult altijd te maken hebben met domme en onwetende mensen.

Het nieuwe album heet The Screaming Of The Valkyries. Wat houdt deze titel precies in en wat is het verband met de nummers op de plaat?

Er is niet echt een verband tussen de titel en de nummers op de plaat. Ik vind het vooral een heel goede titel en deze past bij het artwork, al is het artwork wel losjes gebaseerd op de teksten. Over de betekenis van de titel: stel dat een catastrofistische ramp, net voordat deze plaatsvindt, wordt aangeduid door een signaal. Dat je bijvoorbeeld een geluid hoort of een flits ziet die je waarschuwt, maar dat het dan ook al meteen te laat is. Bijvoorbeeld de flits die je ziet als een waterstofbom afgaat. Al zul je die niet heel lang zien, want je bent meteen verblind. Maar dat is zo'n signaal dat aangeeft dat er een catastrofistische ramp gaat plaatsvinden en je weet dat het goed mis is, maar het gaat zo snel dat je er niets tegen kunt doen. In de mythologie was dat ook met de Valkyries die waarschuwden dat Ragnarok begon. Het begin van het einde zeg maar.

En eigenlijk kun je dat ook plaatsen in de huidige staat van de wereld. Kijk maar naar wat er om ons heen gebeurd. De oorlog in Oekraïne, de gebeurtenissen in Palestina, de aanval op Israël, de dreiging vanuit Noord-Korea en de inauguratie van Donald Trump. Als je het mij vraagt, is het bijna twaalf uur op de doomsday-klok. Nou is het voor mij eigenlijk heel erg ongebruikelijk om politieke en economische thema's te betrekken in de muziek van Cradle Of Filth, maar dit keer kwam ik er niet onderuit. De gebeurtenissen die op dit moment plaatsvinden in de wereld hebben mij beïnvloed. Ik krijg vaak de vraag waardoor ik beïnvloed word en uiteraard zijn de grootste invloedbronnen: kunst, cultuur, theater, muziek, films en lectuur, maar ook de staat van de wereld en de natuur zijn invloeden. Zeker als je beseft dat een catastrofistische ramp op de loer ligt.

In die zin ligt de titel ook wel een beetje in het verlengde van jullie vorige plaat Existence Is Futile?

Ja, dat kun je best wel stellen.

Wat me opvalt op het album, is dat jouw rol als zanger, meer dan anders, is veranderd in die van een macabre verhalenvertolker. Elke compositie is een verhaal op zich en jij begeleidt de luisteraar er door.

Ja, ik kan je daar wel gelijk in geven, al blijft het altijd de interpretatie van diegene die naar de muziek luistert. Ik vind het altijd erg lastig als er in interviews aan mij gevraagd wordt naar de betekenis van een song. Ik laat dat liever over aan de luisteraar en ben dan bijvoorbeeld veel benieuwder naar hoe die het nummer interpreteert. Ik vind het dan ook veel leuker als iemand mij vertelt hoe hij of zij het nummer ervaart en dat we er dan over kunnen discussiëren. Ik probeer ook altijd in mijn teksten verschillende lagen te verwerken, zodat iedereen zijn eigen visie erbij kan hebben. Soms sluit die visie heel erg aan bij wat ik bedoel en soms is het totaal iets anders. Maar als songwriter voelt het als een compliment als de luisteraar geboeid is en de teksten probeert de doorgronden.

Als je deze plaat vergelijkt met je voorgaande albums, kwam deze dan moeilijk tot stand of was het een makkelijk proces?

Een nieuwe plaat maken is altijd moeilijk. Er zijn zoveel dingen die erbij komen kijken en waar je rekening mee moet houden. Originaliteit bijvoorbeeld. Je wilt niet in de herhaling vallen, maar dat is lastig als je al zolang bezig bent. Ook wil je als band evolueren, maar ook weer niet te veel zodat je te ver afwijkt van je originele sound. Daarbij heb je ook te maken met nieuwe bandleden en moet je er eerst voor zorgen dat je allemaal dezelfde visie voor ogen hebt. Vervolgens hadden we voor deze plaat ook nog te maken met de nasleep van corona. We zijn de afgelopen tijd zeer veel op tournee geweest om de schade in te halen. Hierdoor zijn we ook langer dan anders bezig geweest met het maken van het album. Het proces was ditmaal ook anders, omdat we telkens op tournee gingen en als we weer terug waren doken we de studio in. Normaal gesproken doen we dat aaneengesloten. Deze nieuwe werkwijze heeft ook weer zo zijn voordelen. Als je na een lange tijd weer bezig gaat met de nieuwe nummers, kijk je er weer met een frisse blik naar. Ook geeft het meer tijd om te reflecteren op de muziek. Hoe dan ook, een nieuw album maken is altijd lastig. Maar goed, dat is onze professie en onze taak is om met nieuwe muziek te komen en als het niet zo moeilijk was, dan deed iedereen het wel.

Hoe ging het met je vocale inspanningen dan?

Dat is nooit gemakkelijk. Ik heb nu een rustperiode omdat ik even niet hoef op te treden. Als jij me nu zou vragen om te zingen, zou ik dat niet eens kunnen. Dat kan raar overkomen bij mensen, omdat zingen mijn beroep is, maar je kunt mijn stembanden vergelijken met een auto met een superzware motor. Die kun je ook niet uit het niets aanzetten en er wild mee gaan scheuren. Dan sloop je de motor en dat is met mijn stem net zo. Als hij opgewarmd is, dan is hij op zijn best, maar ik kan niet zomaar willekeurig er gebruik van maken. Als we op tournee gaan, ben ik al weken van te voren uitgebreid aan het oefenen en repeteren. Zo houd ik mijn stembanden optimaal en dat is echt nodig. Het is net professionele topsport. Een speler van Manchester United kan ook niet zomaar weer een hele wedstrijd spelen als hij een hele zomer op vakantie is geweest.

Non Omnis Moriar is een nummer dat opvalt. De titel is afkomstig uit het oude Latijn en geschreven door de dichter Horatius en betekent "Ik zal niet sterven." Jij hebt deze zin gebruikt om een nummer te maken over voortleven na de dood. Jouw benadering is eigenlijk een romantisering van de dood en ik kan me voorstellen dat deze track fans kracht kan geven tijdens het omgaan met rouw. Hoe is dit nummer zo tot stand gekomen?

Toen de muziek voor dit nummer geschreven was en ik het voor het eerst hoorde, wist ik het. Soms weet je precies waar je over gaat schrijven als je de muziek hoort. Je weet het gewoon zodra je het hoort. Dat was ook zo bij dit nummer. Tekstueel is het vooral aan de luisteraar om te interpreteren, al denk ik wel dat je de spijker op zijn kop hebt geslagen met je beschrijving. Er valt voor mij niets aan toe te voegen.

Ook toetseniste en achtergrondzangeres Zoë (Marie Federoff) heeft een grote rol in het nummer. Ze is nog relatief nieuw in de formatie, maar lijkt al tot een grote fan-favoriet uit te groeien. Haar bijdrage in dit nummer is ook de eerste keer dat haar zang echt prominent te horen is in een track.

Het is de eerste keer dat ze meespeelt op een album en eigenlijk heb ik er een fucking hekel aan dat iedereen standaard vrouwelijke vocalen bij ons verwacht. Ik kan me daar erg over opwinden. Wanneer je een nummer schrijft dan weet je wat dit nodig heeft. Ook als een band weet je dat. Je wil niet de hele tijd hetzelfde doen of voortborduren op een succes. We hoeven dus ook niet op elke plaat standaard een duet te hebben. Zo werkt het niet. Je gaat gewoon op je gevoel af en voegt iets toe als je denkt dat het iets toe te voegen heeft. Dat is hetzelfde met ingrediënten. Je voegt ingrediënten toe, daar waar nodig, maar je gooit geen overdaad aan suiker in je pudding. Beter kan ik het niet uitleggen.

Tekstueel heb je ook flink je best gedaan. Elk nummer heeft erg veel lyrics en sommige tracks lijken op complete verhalen. Is dat nog wel haalbaar om dat live allemaal te vertolken, zonder daarbij iets te vergeten?

Ja hoor, dat is geen probleem. Het zijn mijn teksten, dus die onthoud ik wel. Hetzelfde kun je vragen aan acteurs.

Dat kan, maar die hoeven niet een hele set met lange teksten uit hun hoofd te kennen.

Dat is waar en uiteraard vergeet ik wel eens wat, maar ik denk dat het net is zoals platen waar ik groot fan van ben. Ik denk dat ik elk woord van het album Reign In Blood van Slayer kan meezingen omdat ik er zo bekend mee ben. Dat gaat op den duur vanzelf. Het gebeurt wel eens dat ik tijdens een show met mijn gedachten ergens anders ben of dat ik interactie heb met het publiek. Ik zing dan eigenlijk gewoon op de automatische piloot door. De teksten zitten op den duur gewoon in je hoofd vastgeroest.

Zoals gebruikelijk hebben jullie ook dit keer weer een fraaie albumcover. Wie is er ditmaal verantwoordelijk voor het artwork?

Roberto Diaz is de kunstenaar die het ontworpen heeft. Ik kwam zijn werk online tegen en ik volg hem al een tijdje. Ik heb hem benaderd of hij er wat voor voelde om het artwork voor deze plaat te maken en daar had hij zeker interesse in. Ik gaf hem de teksten en hij kwam met zijn eigen interpretatie ervan en heeft dit kunstwerk vervolgens afgeleverd. Voor vragen over wat het artwork betekent moet je dus ook niet bij mij zijn, dat zal je aan hem moeten vragen. In totaal heeft hij ongeveer veertien stukken gemaakt en die zijn allemaal verwerkt in het boekje. We hebben ditmaal ook bewust een andere artiest gezocht om mee samen te werken. We hebben op onze drie voorgaande albums gewerkt met Arthur Berzinsh en dat was ook precies de periode dat we bij Nuclear Blast zaten. Voor deze plaat hebben we een deal getekend bij Napalm Records en we vonden dat daar ook weer een andere artiest bij hoorde voor het artwork.

Als ik de sociale media van de bandleden een beetje bekijk, maar ook tijdens de shows, lijkt het alsof jullie een hechte groep zijn. Ook de nieuwe bandleden lijken goed geïntegreerd te zijn. Zo goed zelfs, dat jullie sinds kort een getrouwd stel in de band hebben.

Ja, gaaf hè. Ik was ook op de bruiloft aanwezig een paar weken geleden. We moesten er helemaal voor naar Arizona, maar het was geweldig. Het was zo leuk en we hebben heel veel plezier gehad daar. We zijn inderdaad heel close met elkaar. De band voelt als familie, maar we zijn ook heel hecht met onze crew. Eigenlijk was bijna iedereen van het Cradle Of Filth-kamp aanwezig op de bruiloft. Alleen diegenen met andere verplichtingen waren niet aanwezig. Het leuke van het feest was ook om veel collega-muzikanten te treffen en daar weer even mee bij te kletsen. Je kunt wel stellen dus dat Zoë, maar ook Donny (Burbage) zeker goed geïntegreerd zijn in de band.

Uiteindelijk zijn zoals je al noemde literatuur en films van grote invloed op jou en dan voornamelijk klassieke horror. Hoe zit dat met moderne horror? Wordt je daar ook nog enthousiast van? Ik kan me voorstellen dat de remake van Nosferatu wel iets is dat je aanspreekt.

Ik heb een voorliefde voor alles wat met horror te maken heeft. Ik heb Nosferatu laatst gezien en ik vond het een heel goede film. Het is niet mijn favoriete film in het vampiergenre, maar het is zeker goed gemaakt. Ik heb de laatste tijd veel goede films gezien. Oddity is een aanrader en deze week ga ik nog Companion zien. Recentelijk zijn er zeer toffe dingen uitgekomen en dan vooral slasherfilms. Terrifier 3 en Thanksgiving zijn goed en er komt nog een nieuwe film genaamd Heart Eyes, al denk ik dat deze heel slecht zal zijn. Waar ik ook enthousiast van wordt, is dat de I Know What You Did-franchise weer nieuw leven ingeblazen wordt en er komt weer een nieuw vervolg van Scream aan. Er wordt zelfs gewerkt aan een Friday The 13th-serie. Dat zouden ze ook met Hellraiser moeten doen, want die laatste film was fucking verschrikkelijk. Als je het aan mij vraagt is horror dus bezig met een goede opwaartse trend en doet het genre ook mainstream goede zaken, al liggen de gloriedagen in de jaren negentig. Ik heb laatst ook nog een fantastische film gezien over Dracula, The Voyage Of The Dementor. Dat is ook een aardader.

Wat is momenteel de status van je andere band Devilment? Ga je daar nog mee verder?

Devilment was erg fijn voor de afwisseling, maar op dit moment heb ik het veel te druk met Cradle Of Filth. Er zijn wel wat aanbiedingen geweest van festivals om te komen optreden, maar het is eigenlijk mijn tijd momenteel niet waard. Het zou me onnodig veel energie kosten om dat weer op te pakken naast mijn privéleven en de band. Alles zou daar onder gaan lijden. Ik focus me nu dus liever op de lopende zaken en koester Devilment als een goede herinnering. De enige reden waarvoor ik een terugkeer zou overwegen is heel egoïstisch en dat is als er meer geld wordt geboden. Dan zou ik het overwegen of het mijn tijd waard is. Alsnog zou het dan te veel van mij vragen omdat ik ook weer die hele set uit mijn hoofd moet leren. Dat is het helaas niet waard.

Dan de allerlaatste vraag en dat is tevens de vraag die jij elk interview krijgt en waar ik niet onderuit kan komen. Hoe zit dat nu met die samenwerking met Ed Sheeran? Kunnen we die binnenkort nog verwachten?

Nee. Wij gaan ons eerst focussen op ons album dat binnenkort uitkomt en ook bij Ed zijn er dingen die er spelen, waardoor het nummer nog niet uitkomt. Ik kan je dus nog geen update geven. Het enige wat ik kan zeggen is dat het vroeg of laat uitkomt en het is fantastisch. Het is een briljante track geworden. We hebben geen haast om het uit te brengen, maar het zal het wachten meer dan waard zijn!