Op deze tweede plaat laten de Noren in vergelijking met het debuut een toegankelijker geheel horen. Naast de progressieve elementen zijn er veel meer invloeden vanuit de popmuziek te horen. Dit zorgt voor vele catchy en swingende momenten zoals in Restless, Mediocrity Wins en Cryptogenic Desires. Toch is het zeker geen eenvoudig werkstuk geworden. Het vijftal muzikanten laat duidelijk horen gegroeid te zijn op het gebied van songwriting. De jongens uit Notodden weten de catchy refreinen af te wisselen met complexe maatsoorten en progressieve ritmiek. Hierdoor ontstaan intelligente composities die vele memorabele momenten bevatten.
Op dit magnum opus blijven de hoogtepunten zich aaneenschakelen. Forced Entry is een van de uitschieters. Deze track blijft van begin tot eind boeien met een constante afwisseling van catchy en uitdagende momenten. Een andere highlight is de emotionele semi-ballad Mb. Indifferentia. Hierin laat Einar Solberg horen zijn cleane zang verbeterd te hebben ten opzichte van bijvoorbeeld het min of meer vergelijkbare Fate, afkomstig van het debuut. Zijn gevarieerde vocalen geven de muziek veel karakter en emotie mee, zoals te horen is in de twee epics Acquired Taste en Painful Detour, die het album sterk afsluiten.
Nergens is sprake van verveling, of het moet tijdens Thorn (met gastvocalen van Ihsahn) of Wasted Air zijn, die aankondigen wat op de opvolger Coal te horen is. Niet dat laatstgenoemde een slechte plaat is, integendeel, maar het heeft een veel donkerder karakter dan Bilateral, dat meer aansluit op Tall Poppy Syndrome. Maar waar op het debuut de nummers soms net iets te lang duurden en daardoor aan energie verliezen, blijft met de nieuwe tracks de spanning beter behouden.
Opvallend goed is de mix van Jens Bogren (bekend van zijn werk met Opeth, Devin Townsend en Pain Of Salvation) in de Fascination Street studio. De professionele en heldere productie brengt tevens een mooi contrast aan. De atmosferische passages worden epischer, lichter en melancholischer en de ruige gedeelten zijn zwaarder en donker. Hierdoor is er een mooie afwisseling emoties waarneembaar, hetgeen het geheel extra interessant maakt.
Bilateral is een fantastisch album dat van begin tot eind blijft boeien dankzij de dynamische tracks, die ondanks hun complexiteit toch zeer catchy zijn. Na het indrukwekkende debuut weet het vijftal muzikanten een consistenter en gestroomlijnder geheel te produceren. De band vindt een perfecte balans tussen toegankelijkheid en progressiviteit. Bovendien is er een mooi contrast tussen een positieve vibe en melancholische, epische momenten. Al vroeg in de carrire van de groep lijkt de ideale formule gevonden te zijn. Toch laat opvolger Coal verrassenderwijs een ander geluid horen. Hierdoor is het erg spannend geworden wat het nieuwe album The Congregation zal brengen. Er zit niets anders op dan wachten en tot die tijd uiteraard blijven genieten van Bilateral.
Tracklist:
1. Bilateral
2. Forced Entry
3. Restless
4. Thorn
5. Mb. Indifferentia
6. Waste Of Air
7. Mediocrity Wins
8. Cryptogenic Desires
9. Acquired Taste
10. Painful Detour
