Carach Angren houdt van conceptalbums. Zo hadden de symfonische blackmetallers het op Lammendam (2008) over het spook van de Leiffartshof en ging Death Came Through A Phantom Ship (2009) over het spookschip de Vliegende Hollander. Het alweer uit 2012 stammende Where The Corpses Sink Forever was een uitstapje met voornamelijk oorlogsthematiek, maar de verhalenvertellers uit Landgraaf zijn terug. En ze beweren gek genoeg dat het (ook nu) niet om een sprookje gaat: This Is No Fairytale.
Raar, want het onderwerp van deze nieuwe glimmer is namelijk wel degelijk een sprookje: Hans en Grietje. Je kan je afvragen hoe serieus je een afgeschminkte blackmetalband moet nemen die een kinderverhaaltje promoveert tot concept van een vierde album. Te meer omdat de band is voorzien van de uitstekend verstaanbare, raspende grunts van Seregor. Teksten als "Hansel I will eat your lifeless flesh, still warm!" werken vooral op de lachspieren. En dat is zonde. Want de smerige blackgrunts die zo prominent in de mix staan, doen daarmee afbreuk aan de bombast die deze band zo sterk weet te brengen. Laten we het dan vooral over de muziek hebben. De bij tijd en wijlen haast filmische composities vormen een vrij directe en tegelijkertijd melodische benadering van het symfonische blackmetalgenre. Het ene moment waan je je in een wachtrij voor een Eftelingattractie, het volgende moment in een Tim Burtonfilm. Van het kinderlijk nostalgische tot het volwassen ernstige, This Is No Fairytale heeft het allemaal in zich en die schizofrenie geeft een markant, sinister sfeertje. Lekker! De sterke blackcomposities met snerpende vioolpartijen worden afgewisseld met korte storytelling-stukken en het geheel is voorzien van allerlei geluidseffecten. Dit zorgt ervoor dat de aandacht nergens verslapt en het in zijn geheel erg prettig wegluistert. Productioneel heeft de band de zaakjes in ieder geval ook helemaal op orde. Alle instrumenten staan gebalanceerd in de mix en tegelijkertijd blijft de plaat voldoende rauw en smerig, zoals het een blackmetalband betaamt, en precies wat de boze, symfonische bombast van Carach Angren nodig heeft. Wat dat betreft is er weer een stap voorwaarts gemaakt ten opzichte van Where Corpses Sink Forever. Niet dat die slecht was, geenszins. Maar op This Is No Fairytale is het allemaal nog nog wat verfijnder. Een sterke plaat die ruimschoots voldoende is om Europa weer in te trekken. En toch..., die lyrics? Een dubbel-cd met een instrumentale versie van het album zou met gemak een paar extra punten opleveren in de totaalscore. Neemt niet weg dat dit gewoon weer een ijzersterke schijf is van Neerlandse makelij waar de heren trots op mogen zijn. Tracklist:1. Once Upon A Time...
2. There's No Place Like Home
3. When Crows Tick On Windows
4. Two Flies Flew Into A Black Sugar Cobweb
5. Dreaming Of A Nightmare In Eden
6. Possessed By A Craft Of Witchery
7. Killed And Served By The Devil
8. The Witch Perished In Flames
9. Tragedy Ever After
.jpeg){kind=small}
