Als er n band is die het stonergenre kleur geeft, dan is dat The Midnight Ghost Train wel. Op zijn zelfgetitelde debuut uit 2009 en Buffalo (2012) laat de groep aanvankelijk nog een rechttoe-rechtaan stonergeluid horen. Op Cold Was The Ground (2015) sijpelen er al voorzichtig blues- en southern boogie-invloeden door in de songs. Met het nieuwe album Cypress Ave lijkt het trio uit Topeka (Kansas) helemaal in zijn element. De stoner is nadrukkelijk naar de achtergrond verdwenen. De songs zijn muzikaal uiteenlopender en hebben veel meer een bluesgevoel.
De albumhoes van Cypress Ave is illustrerend voor de muziek. De mannen van The Midnight Ghost Train lijken hun inspiratie te hebben gehaald uit de muzikale smeltkroes van New York, de stad waar zanger/gitarist Steve Moss opgegroeid is. De heren beperken zich niet meer tot stoner met een aanvullend ruraal Kansas-tintje. Op Cypress Ave is een band te horen die honderd procent doet wat hij wil. Tonight en The Watchers Nest kennen een onconventionele opbouw en duiden de songwriting-kwaliteiten van de groep hiermee goed aan. Beide songs vergen wat inzinktijd, maar zijn hoogtepunten van deze plaat. De momenten waarop de groep zich wat meer richting stoner manoeuvreert zijn spaarzaam, maar wanneer de band dit wel doet, dan zit het ook meteen goed. De heerlijke basintro, de groovende riffs en vloeiend doorlopende zang maken Red Eyed Junkie Queen tot een uitstekende song, waarbij het maar moeilijk stilzitten is.
Het is wat onrechtvaardig om het slagen van Cypress Ave te leggen bij n persoon, maar dat de charismatische strot, songteksten en gitaarstukken van Steve Moss een absolute meerwaarde hebben, is onmiskenbaar. Moss brengt zijn vocalen extreem laag, afwisselend zowel in ingetogen (soms bijna fluisterend) als in bulderende vorm. De refreinen kenmerken zich door veel herhaling, maar blijven dynamisch door de speelse manier waarop de woorden gezongen worden. De songs op Cypress Ave brengen mede door de donkere songteksten een bluesgevoel teweeg. Het sfeervolle Black Wave en de sombere afsluiter I Cant Let You Go zijn prachtige, breekbare songs, waarin de blues nadrukkelijk naar voren komt. Wanneer een band alle genre-grenzen overboord gooit, brengt dat risicos met zich mee. Op deze plaat wijkt The Midnight Ghost Train met de funk-/hiphop van The Boogie Down (met vocalen van Sonny Cheeba van het hiphopduo Camp Lo) misschien iets te ver af van het pad. Ondanks dat deze track behoorlijk uit de toon valt, is dit vrolijke nummer desondanks de moeite waard.
Of Cypress Ave het beste album is van deze band hangt af van je voorkeur. Wil je een stonerplaat bij uitstek, dan is dit niet de meest geschikte plaat. The Midnight Ghost Train laat wel horen dat het veel in zijn mars heeft. De variatie, de songwriting, de songteksten, de zang, maar vooral ook de gecreerde sfeer in de nummers zijn de selling points die Cypress Ave tot een must-listen maken voor blues/stoner-liefhebbers.
Tracklist:1. Tonight
2. Red Eyed Junkie Queen
3. Glenns Promise
4. Bury Me Deep
5. The Watchers Nest
6. Break My Love
7. Lemon Trees
8. The Boogie Down
9. Black Wave
10. The Echo
11. I Cant Let You Go (bonustrack)
