Het vorig plaatwerk La Raza zal zich niet nestelen bij de beste platen die de band ooit heeft uitgebracht, maar Win Hands Down lijkt daarentegen wel een goede kandidaat. Wat een een kracht en energie brengt het collectief hier. Het album begint ijzersterk met een powertrio, bestaande uit het titelnummer, Mess en An Exercise In Debauchery. Eerstgenoemde is een typische Armored Saint-song en een klassieker in wording, terwijl de opvolgers de lat zelfs nog een stukje hoger leggen. Alle standaardstructuren worden opzij gezet en de tracks vliegen alle kanten op, zonder daarbij de identiteit van het nummer uit het oog te verliezen. Tel daarbij de mooie opbouwen, fijne refreinen en geweldige solo's op en je hoort het beste wat het vijftal te bieden heeft.
Na een bevlogen start biedt Muscle Memory even de tijd voor een rustmoment, terwijl het nummer in snelheid opbouwt. Voor John Bush de gelegenheid om te laten horen wat voor geweldige zanger hij nog steeds is. Het maakt niet uit of hij rustig en beheerst zingt of voluit met krachtige uithalen, hij klinkt altijd zuiver en sterk. Maar ook het gitaarwerk van het duo Phil Sandoval en Jeff Duncan is uiterst aangenaam, zeker wanneer de momenten zich aandienen om eens uitgebreid te soleren. Bovendien is het dik aangezette baswerk van Joey Vera mooi op de voorgrond gezet, waardoor de tracks een meer stuwend en zelfs groovy karakter krijgen.
Na een zeer genietbare start weet de tweede helft van de plaat niet helemaal het niveau vast te houden. That Was Then, Way Back When en With A Head Full Of Steam zijn echter snelle tracks die weinig onderdoen voor de kwaliteiten van de eerste helft. Eerstgenoemde is een statement over de mentaliteit van tegenwoordig, over hoe iedereen bezig is met social media en de rol die het tegenwoordig in het leven speelt, terwijl With A Head Full Of Steam een niet onverdienstelijk duet bevat met Pearl Aday (dochter van Meatloaf en vrouw van Anthrax-gitarist Scott Ian). Het zijn In An Instant (over de aanslagen tijdens de Boston-marathon) en het rustige Dive, die helaas niet de gehele tijd de aandacht vast weten behouden, maar desondanks nog steeds weten te vermaken. Met Up Yours sluit de band aanstekelijk en luchtig af, maar ook een beetje flets. Het nummer mist net dat beetje sprankelende energie en pit om echt te overtuigen. Live lijkt deze track echter wel een zekerheid te zijn.
Win Hands Down brengt uiteindelijk wat je van Armored Saint mag verwachten. Sterke songs, een uitmuntende ritmesectie en een altijd gemotiveerde topzanger. Op een klein dipje na weet deze plaat net zo te overtuigen als de platen in de hoogtijdagen en dat is na al die jaren een uitstekende prestatie. Het is te hopen dat de band niet weer vijf jaar de tijd neemt om met een opvolger te komen en gewoon lekker doorgaat met dezelfde bevlogenheid als die ze nu laat horen. In elk geval ligt er ditmaal geen Metallica of Anthrax op de loer om bandleden te kapen, dus daar zal dat niet aan liggen. Wie weet komt die terechte erkenning vanzelf nog eens om de hoek kijken.
Tracklist:
1. Win Hands Down
2. Mess
3. An Exercise In Debauchery
4. Muscle Memory
5. That Was Then, Way Back When
6. With A Head Full Of Steam
7. In An Instant
8. Dive
9. Up Yours
