Deze Belgische band moet toch wel een van de meest onaangename bandnamen hebben die ik in lange tijd ben tegengekomen. Het is derhalve niet zo gek dat het debuutalbum De Doden Hebben Het Goed via ConSouling Sounds verschijnt, want dat kwaliteitslabel heeft wel een neusje voor onaangename muziek. Het is bijvoorbeeld hetzelfde label dat ook materiaal van bijvoorbeeld Gnaw Their Tongues op de wereld heeft losgelaten. Dan weten de meeste mensen wel hoe laat het is. Hoewel de black metal van dit gezelschap zeker geen comfortabele muziek is, is het materiaal ook weer niet zo onaangenaam als bijvoorbeeld de kakofonische, helse orkestraties van deze laatstgenoemde band.

Hoewel dit debuutalbum destijds ongemerkt aan de Metalfan-redactie is voorbijgetrokken, verdient De Doden Hebben Het Goed absoluut nog een bespreking. De vier lange nummers, vol intense black metal met vurige melodielijnen en hypnotiserend ratelende drumpartijen, zijn namelijk bijzonder overtuigend. Het materiaal doet denken aan een soort combinatie van Wolves In The Throne Room en andere cascadiaanse blackmetalbands met de epische, meeslepende black metal van Walknut en � in iets mindere mate � Winterfylleth. Vanaf de dertien minuten durende opener Svanesang wordt de luisteraar ingepakt met een spervuur aan voortrazende drums, allesverzengende riffs en ijzige vocalen. Het nummer is echter zeker niet eentonig en het verrassende, akoestische rustpunt halverwege is opmerkelijk en erg mooi uitgevoerd.

Ook de overige nummers zitten fantastisch in elkaar. Ondanks de lengte van de nummers weet Wiegedood mij op het puntje van mijn stoel te krijgen. Luister maar eens naar het machtige drumwerk en de enerverende riffs in Kwaad Bloed. Het titelnummer is daarentegen weer majestueus, melancholisch en (mee)slepend. De nummers op dit album zijn van een dermate hoog niveau dat het bijna niet voor te stellen is dat we hier met een debuutplaat van doen hebben. De leden achter Wiegedood zijn echter ook geen beginnelingen meer. Zo is zanger/gitarist Levy Seynaeve vooral bekend uit Amenra, terwijl de roots van drummer Wim Sreppoc in de hardcore- en punkscene liggen (hij drumde onder andere bij Rise And Fall en nu bij White Jazz). Die ervaring is goed te horen op deze plaat.

De productie van De Doden Hebben Het Goed verdient een aparte vermelding. Die is namelijk fantastisch. De sound is transparant, maar loodzwaar, waardoor de black metal een stuk dreigender en doom-achtiger klinkt dan veel genregenoten. Dat is ongetwijfeld de invloed van Seynaeve�s �hoofdband� Amenra geweest. Die band klinkt immers ook altijd als een soort stuwende oerkracht. De Doden Hebben Het Goed is al met al dan ook een van de grootste verrassingen van het afgelopen jaar op het terrein van de black metal. Absoluut de moeite waard!

Tracklist:
1. Svanesang
2. Kwaad Bloed
3. De doden Hebben Het Goed
4. Onder Gaan