Het vorige album The Eldritch Dark zit nog goed in het geheugen. Ik zou willen dat ik dat album een hogere notering gegeven had. Zoals altijd moet er even aan een nieuw album van Blood Ceremony gewend worden. Dat is nu niet anders, maar ik durf wel te zeggen dat Lord Of Misrule het meest toegankelijke werkstuk tot nu toe is. Aan de basis is niet gesleuteld, maar de koers is net wat anders. Alia OBrien zingt nog steeds met een ietwat verwrongen stem. Het klinkt anders dan wat deze Canadezen eerder hebben uitgebracht, maar het is lastig te bepalen wat het is. Het klinkt ingetogener, maar wellicht dat deze keer bewust gekozen is voor eenvoudiger te behappen muziek.
Meer dan ooit presenteert Blood Ceremony liedjes met kop en staart. Ingewikkelde passages of drang naar het experimenteren, zul je hier niet of nauwelijks aantreffen. Trouwe fans hoeven zich geen zorgen te maken. Andere vertrouwde elementen zijn gewoon aanwezig. Sean Kennedy perst zijn aan Black Sabbath gelieerde riffs uit zijn gitaar. Alia voert je mee met haar dwarsfluit- en keyboardpartijen en betovert je vervolgens met haar stem, waarmee ze zingt over fantasierijke werelden en lang vervlogen tijden. Persoonlijk mis ik dan wel een uitstapje als Lord Summerisle, waarin Lucas Gadke de vocalen grotendeels op zich nam.
We worden voor de vierde keer op rij verwend door Blood Ceremony. Songs als Old Fires en Flower Phantoms doen het ook live erg goed, maar de rest van het materiaal doet daar nauwelijks voor onder. De volgende clubtour in Europa zou wel eens de laatste in kleine zaaltjes kunnen zijn.
Tracklist:
1. The Devils Widow
2. Loreley
3. The Rogues Lot
4. Lord Of Misrule
5. Half Moon Street
6. The Weird Of Finistere
7. Flower Phantoms
8. Old Fires
9. Things Present, Things Past
