Het heeft wederom vier jaar geduurd, maar na Iconoclast uit 2011 is de Amerikaanse powerprogformatie Symphony X eindelijk terug met een nieuwe plaat met titel Underworld. Net als op voorgaande platen gaat het hier om een album met een los concept, dat dit keer draait om de onderwereld. Referenties aan Dante Alighieri's Divina Commedia en de mythe van Orpheus zijn dan ook rijkelijk aanwezig. Belangrijker dan het thema en eventuele tekstuele invloeden is natuurlijk hoe de mannen dat hebben omgezet in ruim een uur aan muziek.
Voorgaande platen konden op zowel enthousiaste als kritische reacties rekenen. Ze zouden niet progressief genoeg zijn, te weinig ambitie laten horen of te hard en te metal zijn. Tegelijkertijd werden Paradise Lost en Iconoclast geprezen om de hoge kwaliteit van het musiceren, de immer sterke vocalen van Russell Allen en toch ook die hardere richting die de band in was geslagen. Met Underworld probeert de band het beste van voorgaande jaren samen te voegen tot een geheel. Het heeft zowel de harde, thrashy elementen van het recentere werk, maar ook de meer lyrische stukken die doen denken aan bijvoorbeeld The Odyssey. Een terugkeer naar het echt oude werk met muzikale experimenten en gedurfde melodien zit er echter ook dit keer niet in, hoewel er qua thematiek wel terug wordt gegrepen op die vroege albums.
Uiteraard opent de schijf weer met een Overture om vervolgens pas echt los te komen met de snelle songs Nevermore en titeltrack Underworld. De nummers zijn nieuw, maar het is het welbekende recept van pakkende melodien verpakt in technisch knap gitaarwerk, een spetterende ritmesectie en de geweldige stemkunsten van Russell Allen. Echt verrassen doet het na al die jaren dan ook niet meer, maar dat maakt de muziek er niet minder om. Vooral de heerlijke groove van Nevermore doet het goed, ondanks het matte refrein. Spetterend is ook het gitaarwerk dat vooral in het ruige Underworld met barokke, virtuoze kunsten de show steelt.
Het knappe van Symphony X blijft dat de groep moeiteloos technisch hoogstaande muziek weet te verwerken in pakkende songs, en dat geldt ook zeker weer voor deze nieuwste creatie. De ene spetterende solo gaat moeiteloos over in de andere, interessante gitaarpartijen worden afgewisseld met spannende zanglijnen en hoewel het keyboard wel iets prominenter aanwezig had mogen zijn, gebeurt er met die partijen ook van alles.
Na het initle metalgeweld volgt de eerste ballad in de vorm van Without You, die op zich aardig is, maar toch wel enigszins als filler tussen het hardere materiaal aanvoelt, dat daarna weer losbarst met de meest ruige song van de plaat Kiss Of Fire. Opvallend is ook het epische verhaal To Hell And Back Again van bijna tien minuten en de fijne ballad Swan Song. Afgesloten wordt er met het sterke en feestelijke Legend.
Halverwege het album beginnen de eerste zwakheden van deze schijf zich echter te openbaren. Zo zijn veel van de refreinen niet bijster sterk en omdat ze soms tot in het oneindige herhaald worden en vaak ook fungeren als opbouw naar het einde van een song, kan dat gaan vervelen. Daarnaast zijn niet alle nummers even interessant. Het is hetzelfde trucje dat we eigenlijk al de afgelopen tien jaar horen. Het is een fijn trucje dat aangenaam in het gehoor ligt, een poos voor vermaak zorgt, maar inmiddels ook al snel bekend in de oren klinkt met een 'filler' als Run With The Devil. Dat laatste doet niet af aan het knappe musiceren van de heren en die geweldige strot van Russell Allen, want hoewel het misschien niet het meest interessante album is dat Symphony X het afgelopen decennium heeft geproduceerd, zullen veel bands strontjaloers zijn op wat dit vijftal presteert en is de kunde van deze heren niet te ontkennen.
Underworld zal dan ook zeker niet alle fans tevreden kunnen stellen, zeker niet diegenen die niet bijzonder onder indruk waren van het materiaal van de afgelopen tien jaar. Wanneer je van dat werk nog altijd geen genoeg kunt krijgen en eindeloos kunt blijven wegdromen bij de muzikale avonturen van Symphony X, is dit de plaat voor jou.
Tracklist:
1. Overture
2. Nevermore
3. Underworld
4. Without You
5. Kiss Of Fire
6. Charon
7. To Hell And Back
8. In My Darkest Hour
9. Run With The Devil
10. Swan Song
11. Legend
