Vektor is wat mij betreft de beste band uit de hele thrashopleving van de afgelopen jaren. Zo, dat is gezegd. Alle goede bedoelingen van Evile, Warbringer of Municipal Waste ten spijt, Vektor overtroeft ze. Op alle vlakken. Natuurlijk zijn er verschillen. Vektor snoept immers uit een veel kleinere snoeppot. Een pot die ooit gevuld is door Coroner, Voivod, Obliveon, Mekong Delta en Anacrusis. De minder gangbare thrash dus, of zoals dat toen heette: techno-thrash. Die sound biedt nog genoeg ruimte voor ontwikkeling. En deze groep ontwikkelt zich al sinds de veelbelovende demo's Nucleus en Demolition.

Want technisch is Vektor. Bovenmatig zelfs. De complexe riffs en ritmes vliegen je maar liefst 73 minuten (!) om de oren. Knap lang, maar op de een of andere manier merk je dat niet. Want deze Amerikanen zijn goed. Heel erg goed. De muziek is met een bovenaardse strakheid vastgelegd. Strak als bijvoorbeeld Annihilator, nog een duidelijk voorbeeld van deze gasten. De gitaarloopjes doen namelijk meer dan eens denken aan Jeff Waters en kornuiten. Vektor klinkt productioneel net zo kil als Annihilator in de jaren negentig, maar dan zonder het industri�le tintje. Die sound had wat mij betreft wel wat vetter en knallender gemogen. De mix is vrij transparant, maar mist toch wat kracht. Gezien de vele erupties van muzikaal machtsvertoon toch een minpuntje.

In compositorisch opzicht heeft Vektor geen haast. De groep neemt soms meer dan tien minuten de tijd om een nummer uit te bouwen. Zo zijn opener Charging The Void en slotstuk Recharging The Void ware bakbeesten, waarin de gitaristen bewust over elkaar heen tuimelen en de zang varieert van extreem tot bezeten. De ene na de andere gave riff en solo passeert de revue. Hoewel de band zo nu en dan wel weet dat kracht in herhaling schuilt, bevatten vrijwel alle nummers enorme hoeveelheden muzikale informatie. De genoemde songs bevatten bijvoorbeeld meer idee�n dan de bovenstaande thrashbands op al hun albums gebruiken.

Is deze plaat beter dan de vorige twee? Dat weet ik nog niet. Persoonlijk vind ik met name Black Future een absolute mijlpaal. Met Outer Isolation en deze jongste telg bouwt het gezelschap die sound eigenlijk verder uit. Zodoende mist de impact van die eerstgeborene wel een beetje. Maar wie dit album de tijd geeft, hoort een band die het ver kan schoppen. Natuurlijk zijn er de invloeden uit het verleden, maar Vektor gaat er op een dusdanig creatieve wijze mee om, dat er echt iets nieuws ontstaat. De muziek is tot in de puntjes verzorgd. Dat geldt trouwens ook voor de verpakking. Tophoes, zoals we inmiddels gewend zijn. Uiteindelijk gaat het om de inhoud. Die is misschien niet makkelijk te behappen, maar wie doorbijt, kan hier jaren meer vooruit.

Tracklist:
1. Charging The Void
2. Cygnus Terminal
3. LCD (Liquid Crystal Disease)
4. Mountains Above The Sun
5. Ultimate Artificer
6. Pteropticon
7. Psychotropia
8. Pillars Of Sand
9. Collapse
10. Recharging The Void