Sommige dingen zal ik waarschijnlijk nooit begrijpen. Dat Om praktisch nooit besproken wordt in metal (e-)zines is er in elk geval een van. Binnen de doomkringen wordt de band steevast bejubeld, maar daarbuiten lijkt het alsof ze niet bestaan. Dat deze plaat nu besproken wordt, is het gevolg van het feit dat we de plaat maar gewoon aangeschaft hebben. Om resideert bij Drag City, die verder totaal geen affiniteit heeft met metal of aanverwante muziekstijlen. Een promo hebben we dan ook niet ontvangen.

Het doet me daarom wel pijn dat de meeste mensen helemaal geen weet hebben van het feit dat Om inmiddels zijn vijfde album heeft uitgebracht. Iedereen met een gezonde interesse voor doom metal, zou dit best eens kunnen proberen te luisteren. Daarbij moet wel in acht genomen worden dat je ook over een vrij brede smaak moet beschikken. Het prachtige artwork geeft al een goede hint over het geluid van de band. Om ervaar ik zelf niet als religieus, eerder spiritueel. De heren houden zich overigens ook niet vast aan een bepaalde religie, wanneer het aankomt op invloeden. Dat Johannes de Doper op de voorkant prijkt, weerspiegelt dat mooi. Zowel in het christendom als de islam is hij een belangrijke heilige. De teksten bevatten verwijzingen naar het jodendom, boeddhisme en het hindoe�sme. De bandnaam zelf is verbonden aan een hindoe�stische mantra en wordt gebruikt voor meditaties.

Om klinkt eigenlijk gewoon exotisch. Advaitic Songs bestaat uit vijf lange stukken die vooral heerlijk kalm zijn. Het gaf me op bepaalde momenten zelfs een reinigend gevoel. Natuurlijk is dit geen muziek om helemaal bij uit je plaat te gaan. Het metalgehalte is vrij laag of gewoon compleet afwezig. State Of Non-Return en Haqq Al-Yaqin hebben duidelijke sludge-invloeden, in het laatste geval vanwege de zware instrumenten die gebruikt worden. Dat zijn voornamelijk grote strijkinstrumenten. Voor het drumwerk zijn authentieke, oosterse slaginstrumenten gebruikt zijn. Frontman Al Cisneros heeft een passende manier van zingen. Het is goed te horen dat hij zich echt verdiept heeft in religieuze zangstijlen. Ook de vrouwenzang levert in Addis prachtig werk op.

Ik kan niet vaak genoeg benadrukken dat je een brede smaak moet hebben buiten metal. De stukken zijn erg uitgesponnen en er zit vrij weinig afwisseling in de muziek. Alleen met een track als Sinai kan ik vrij weinig. Daar gebeurt voor mijn gevoel toch net te weinig in. Voor de rest is Advaitic Songs een bijzondere plaat en een van de betere binnen het doom metalgenre. Voor zover het nog wel echte doom is. De meeste, mezelf incluis, zullen zeggen van wel.

Tracklist:
1. Addis
2. State Of Non-Return
3. Gethsemane
4. Sinai
5. Haqq Al-Yaqin