Oh ja gisteravond, het was erg leuk. We hadden veel lol. M'n nek doet pijn, haha. Iedereen vermaakte zich en het was erg druk.

Nummers als Song For The Fisherman, Kenai en ook de titel van het album verwijzen naar Alaska. Was dit met opzet gedaan of kwam dat naar boven onder het schrijven?

Ik geloof niet dat ik daar heel erg op gefocused was toen ik ging zitten om na te denken waarover ik ging schrijven. Maar uiteindelijk ging het wel die ricthing uit. Veel materiaal op het album gaat over wat het voor mij betekende om in Alaska op te groeien, over hoe ik van Alaska houd en hoe het ons tot volwassenen heeft gevormd. Dus het is uiteindelijk wel een soort hommage aan Alaska geworden ja. Maar het was niet met voorbedachten rade gedaan.

Bitterness The Star was een beetje een teleurstelling qua verkoopcijfers. Terwijl het toch positief ontvangen werd door veel muziek liefhebbers. Zaten jullie er mee?

Eerst waren we er een beetje down over, maar daarna probeerden we een positievere instelling te krijgen en verder te gaan. Ik denk dat het ook lag aan het feit dat we nog vrijwel onbekend waren. De wereld kende ons niet; we moesten nog touren en fans winnen. Ik denk wel dat het album het beter had kunnen doen. Het label geeft ook toe dat ze niet zo goed waren omgegaan met het promoten. Ik koester verder geen wrok tegen het label. Ik ben juist erg dankbaar dat we nog steeds op het label zitten en in staat zijn om een tweede album uit te brengen, want daar krijgen niet alle bands de kans voor.

Maar dit is dus wel een soort 'make or break' album. Lag er veel druk op jullie tijdens het schrijven?

Ik heb het nooit zo bekeken. Muziek is al een lange tijd een groot deel van ons leven voor ons. Ik kan me niets herrinneren van een soort van druk op ons. Natuurlijk wil je alles eruit halen wat er in zit en het voor ons beste album maken waar je op het einde ook tevreden mee kunt zijn. Er was wel een beetje een druk in de zin van dat we maar een bepaalde tijd hadden om te schrijven en op te nemen omdat we met een deadline werkten. Dat was denk ik het grootste verschil tijdens het schrijven vergeleken met het vorige album. Maar het ging verder eigenlijk helemaal zonder problemen.

Voor dit album werkten jullie met producer James Wisner, bekend van werk van Further Seems Forever en Dashboard Confessional. Hoe was het met om met hem te werken en waarom kozen jullie voor hem?

James is cool, hij is zeker geen metal gast. Een van de dingen waar we ons dan ook zorgen over maakten of hij wel op één lijn zat met onze muziek. De voornaamste reden waarom we voor James kozen is omdat hij erg goed is met melodie en harmonie. Hij is erg into melodie en dat is een groot onderdeel van onze band. Hij was ongelooflijk enthousiast over onze band. En het was heel fijn om met hem samen te werken. Hij had erg veel belangstelling voor de lyrics en stemde daar veel op af, dus ik had zeker een leuke tijd met hem.

De versie van Bloodwork op de promo versie is anders dan de versie op de uiteindelijke CD. Waarom?

Dat was een foutje van de platenmaatschappij. Ik had het lang geleden veranderd en ik wilde een meer melodische versie. Hoewel ik de oorspronkelijke versie ook goed vond wilde ik toch wat meer melodie in een gedeelte. Toen kwamen we erachter dat veel fans de vroege versie al hadden en die beter vonden. Het was helemaal niet de bedoeling dat ze die te horen kregen, dus daar was ik een beetje boos over. Niet dat ik er nu nog iets aan kan doen. Maar nu vind ik het wel leuk voor de fans omdat ze nu twee versies tot hun beschikking hebben.

Het nummer Waterhaul, waar gaat dat over?

Dat gaat over de liefde bedrijven… hahahaha. Elke keer als me dat gevraagd word barst ik in lachen uit. Maar dat is precies waar het over gaat. Niemand zingt tegenwoordig meer over liefde dus ik besloot het te doen. En op een zo abstracte manier mogelijk.

Ik zou dat niet zo snel uit de tekst op maken nee...

Ik probeerde deze keer uit een veel positievere invalshoek te schrijven, wat ik voor dit album nog niet eerder had gedaan. En tegelijkertijd probeerde ik te voorkomen dat het afgezaagd werd, want dat gebeurd al snel als je over vrolijke dingen schrijft. Daarom heb ik het hier en daar vaag en donker gehouden.

Het album lekte maanden voor de release al op internet. Wat vonden jullie daarvan?

Dat is nog zoiets… Ik geloof dat het een soort strategie was van het label waar we vooral in het begin helemaal niet blij mee waren. Internet is eigenlijk helemaal niet zo geweldig. Het is een middel waarmee iedereen kan doen wat men wilt - en dus ook de verkeerde dingen. Als de promo versies naar vele radio stations worden gestuurd dan is het moeilijk om iedereen te controleren en om te voorkomen dat het op internet terecht komt. Enige wat we hier misschien mee bereiken is dat meer mensen de band leren kennen en dat hopelijk ook wat mensen het album kopen.

Hoe was het om de video voor de single At The End Of August te maken?

Dat was erg leuk - ik brak wel twee ribben aan het einde van de shoot, dus het eindigde iets minder leuk. Maar verder was het geweldig. We kwamen daar en waren verbaasd over de hoeveelheid mensen. Het werd veel groter aangepakt dan de video voor ons eerste album. Er waren op z'n minst 30 mensen op de set die voor de regisseur werkten. En dat vergelijking met onze vorige video, waar maar twee of drie personen aanwezig waren op de hele set. Dus het was een veel grotere productie en het was in een heel cool park in Los Angeles waar je uit keek op LA en de bossen.

Ik zag wat foto's van het optreden in Alaska dat niet zo lang geleden plaats vond, hoe was dat?

Dat is onze thuisbasis. Ze zijn allemaal erg aardig tegen ons en het was voor mij zeker een van de beste optredens in mijn leven. Dat was ongeveer anderhalve week geleden. Dat was het leukste optreden voor ons - een optreden thuis.

Heb je de voorkeur voor kleine of grote zalen?

Dat hangt er vanaf. We spelen het meest in kleine zaaltjes. We spelen niet zo vaak in grotere zalen, tenminste, tot nu toe nog niet. Maar ik vind de interactie met het publiek en het dichterbij hen komen altijd erg fijn. Dat is het leukste aan kleinere zalen. Maar het is natuurlijk ook zo: hoe meer mensen er zijn des te beter, maar dan mis je toch de interactie met het publiek. Ik vind die grote afstand niet fijn. Met die dranghekken en de security die er voor staat. Dat is voor mij veel minder leuk.

Kijken jullie er naar uit om weer op tour te gaan?

Oh jazeker. We hebben nog anderhalve week te gaan voordat we weggaan.

Hoe kom je de dag door als je op tour bent?

Hehe, veel interviews doen. Ja, dan hebben we de tijd voor de pers en we eten meestal wat. Soms gaan we even de stad verkennen als we de tijd hebben. Je komt dus aan in de middag en je doet een soundcheck en dan is het wachten tot het optreden. Dat kan best wel eens lang duren en het is vrij saai, terwijl de rest z'n alledaagse ding doet. Ik klaag verder niet, ik vind het touren geweldig.

Spelen jullie videogames in de tour bus?

Ja! We zijn grote ijshockey fans dus NHL 2004 word veel gespeeld. We vinden videogames erg leuk. Ik ben waarschijnlijk de minst fanatieke gamer in de band, maar het is zeker een leuke bezigheid om tijd mee te doden.

Komen jullie nog naar Europa binnenkort? Amsterdam misschien?

We komen naar Europa deze zomer. Het wordt op dit moment nog allemaal besproken en geregeld. Ik kan je geen data geven en we weten ook nog niet met wie we gaan spelen, maar er zijn zeker plannen om deze zomer naar Europa te komen en ik kan niet wachten om daar weer te zijn.

Jullie hebben al wat samenwerkingen achter de rug. Zo deden Steev van Skinlab en Carl van Nora mee op Bitterness The Star. Op dit album deed Raithon Clay gast vocals op 'Destroy The Map'. Hoe kwam die samenwerking tot stand?

Hij is een van onze beste vrienden uit Alaska. Hij is eigenlijk een schilder en schildert echt geweldige schilderijen. Hij speelde in wat bands maar tegenwoordig niet meer. Hij heeft een erg coole stem en we hebben altijd al iets samen willen doen dus we vroegen hem. Het was voor mij erg leuk om met hem te werken en hij was ook erg enthousiast. Ik krijg veel emails van mensen die dat nummer geweldig vinden en zich af vragen wie er mee zingt. Dus dat is erg leuk. Hij is vrijwel onbekend en veel mensen vragen ons naar hem dus dat is erg leuk voor hem.

Als je kon kiezen, met wie zou je dan samenwerken?

Dat is een moeilijke vraag. Er zijn zoveel geweldige zangers en bands. Ik ben een grote fan van de band The Cult en Ian Astbury is een van mijn favoriete zangers. Hij is best 'rock 'n roll' dus dat kan nog wel eens grappig worden. Ik zou ook heel graag samen werken met James Hetfield van Metallica. Ik was namelijk een erg grote Metallica fan toen ik opgroeide. En Chino van de Deftones zou ook erg leuk zijn.

Wat zijn de minder leuke kanten van het spelen in een succesvolle band?

Eh de minder leuke kanten? Ik weet het niet, we zijn eigenlijk niet zo succesvol hahaha. Voor ons persoonlijk... is het eigenlijk alleen maar geweldig! We zijn ongelooflijk dankbaar dat we dit kunnen doen als werk en dat we de mogelijkheid krijgen om grote delen van de wereld te zien, dankzij onze band. Ik heb eigenlijk niks te klagen. Iets minder is het feit dat er nu een heel zakelijk aspect bij is gekomen. Het is niet meer bier drinken en met wat vrienden muziek maken in de garage, zoals het was toen we begonnen. We hebben moeten wennen aan het idee dat er nu een zakelijke kant bij kwam en ons moeten realiseren dat er meer bij kwam kijken dan alleen lol en ongein.

Welke CD's zitten op dit moment constant in je cd speler?

Ik vind de band Emery geweldig.

Oh yeah!

Ken je ze? Die CD 'The Weak's End' beluister ik constant sinds ik 'm anderhalve week gekocht heb. Een andere band, Saosin, vind ik ook erg goed. Daar weleens van gehoord? Of heb je ooit van de band Open Hand gehoord? Die moet je echt even gaan beluisteren, heel goed. Het is The Used, Thursday achtige muziek. En dan is er nog de band The Bled, heb je daar iets van gehoord? Die zijn erg goed. Heel heavy, goede muziek.

Zijn er doelen die jullie in de toekomst willen bereiken?

We zouden heel graag naar Australië en Japan willen gaan, dat is zeker een soort doel voor ons. We stellen eigenlijk nooit doelen. We zijn juist heel dankbaar dat we dit mogen doen. We zijn nu tien jaar bij elkaar als band en we hebben heel wat moeten doorstaan. We zijn blij dat we nog steeds bij elkaar zijn, gezien al de ups en downs die we hebben gehad. Ik heb veel zin om weer op tour te gaan om onze muziek aan mensen te laten horen. En om hopelijk iets van de wereld te zien.

Wat ik erg van jullie op prijs stel is dat jullie heel goed contact hebben met de fans. Jullie zijn erg makkelijk te bereiken.

Als je als band groter wordt is het wel moeilijker om al die email bij te houden. In het verleden kreeg je er 5 per dag. Op de dag dat het album uit kwam waren onze inboxen helemaal vol! Ik vind het wel geweldig - als ik vroeger de kans had gekregen om met James Hetfield te praten dan had ik dat helemaal geweldig gevonden. Ik vergelijk mezelf niet met James Hetfield overigens. Maar mensen waarderen wat wij doen en ze stellen het erg op prijs dat ze een kans krijgen om met ons te praten.

Dat was mijn laatste vraag. Heel erg bedankt voor het interview!