De term 'Duitse degelijkheid' is lang van toepassing geweest op de post-blackmetalgroep Agrypnie. De formatie onder leiding van Torsten Hirsch (het creatieve brein achter Nocte Obducta, wie kent deze band nog?) heeft sinds het debuutalbum F51.4 (2006) altijd wel interessante werkstukken afgeleverd. De muzikale invulling van de toch behoorlijk 'typisch Duitse' black metal blijkt steevast bovengemiddeld: gelaagde composities vol sfeer en met de nodige intensere passages. Tegelijkertijd ontbreekt bij Agrypnie ook net dat beetje extra, de 'X-factor' zo u wil, om de op het eerste gehoor boeiende en overtuigende muziek omhoog te tillen tot het niveau dat het predicaat 'aardig' ontstijgt. Lukt het Agrypnie in zijn jubileumjaar (de groep is dit jaar twintig jaar actief) om de degelijkheid definitief te ontstijgen en een plek bij de grote namen te claimen?
Erg verschijnt drie jaar na zijn voorganger Metamorphosis (2021), die hoewel de titel anders doet vermoeden weinig grote veranderingen in de sound laat horen. Wel blijkt dat album bij een nieuwe luisterronde aan de lange kant te zijn. De speelduur van bijna zeventig minuten is te lang om de aandacht volledig vast te houden. Wat dat betreft pakken de Duitsers het op deze nieuweling beter aan. Erg klokt met zijn negen nummers een keurige drienvijftig minuten. De plaat blijkt vrijwel volledig het product te zijn van Hirsch, die naast het schrijven van de composities en teksten ook de basgitaar, gitaar, keyboards, programmering en vocalen voor zijn rekening neemt. De multitasker krijgt nog enige ondersteuning in de persoon van Florian Musil, die de drumstokjes op deze release hanteert.
Daarnaast wordt Hirsch in enkele nummers vocaal bijgestaan door een aantal gastzangers, die zeker niet tot de minste namen behoren. Zo draagt Philipp Jonas (Secrets Of The Moon) zijn steentje bij aan de opener Aus Rauchlosem Feuer, horen we Hupogrammos (Dordeduh) in Sturm en brult Patrick Ginglseder (Groza) zowel in Blut Teil II als in Entitt een moppie mee. Of Agrypnie onbewust een tandje bijschakelt op het moment dat iemand buiten de band meedoet, is voer voor psychologen, maar duidelijk wordt wel dat het juiste deze tracks zijn waarin de groep het best uit de verf komt.
Neem de eerder genoemde opener. Die blijkt zeer dynamisch: het nummer begint kalm en sereen, ontwikkelt zich richting epische black metal, schakelt fraai terug naar een soort dromerig walsritme, om daarna met een bikkelharde versnelling nog even het vuurtje op te poken. Sturm begint met subtiele gitaaraanslagen en samples van stromende regen (niet bijster origineel, maar wel redelijk effectief als sfeerverhogend effect), maar raakt daarna de juiste snaar door zijn woeste, epische passages. Datzelfde geldt voor het strakke Blut Teil II, waarin de band net wat intenser en urgenter voor de dag komt dan in de andere tracks.
Het is niet dat de overige nummers middelmatig zijn, maar ze zijn vaak wel iets minder interessant. Zo is Meer Ohne Wasser iets te rechtlijnig om zijn lengte van zeven minuten te rechtvaardigen. En van de vijf minuten die Geister duurt, worden er drie gebruikt voor relatief inwisselbaar akoestisch getokkel. Gelukkig weet Agrypnie met de gedreven afsluiter Unter Sand nog wel duidelijk te maken dat deze band ook prima in staat is om ook volledig op eigen kracht te overtuigen. Of Agrypnie ooit die 'X-factor' gaat vinden die de band naar de hoogste regionen katapulteert? Ik heb er mijn twijfels bij. Maar houd je van goed uitgevoerde black metal met veel ruimte voor uitgesponnen en sfeervolle elementen? Dan is Erg zeker geen straf om te beluisteren.
Tracklist:
1. Aus Rauchlosem Feuer
2. Meer Ohne Wasser
3. Sturm
4. Blut Teil I
5. Blut Teil II
6. Entitt
7. Stunde Des Wolfes
8. Geister
9. Unter Sand
.jpeg){kind=small}
