Het heeft maar liefst vijf jaar geduurd voordat 36 Crazyfists met nieuw werk op de proppen kwam. De koek was zogezegd even op en de batterijen dienden opnieuw opgeladen te worden. Het leven heeft vervolgens in die vijf jaar niet stilgestaan voor de band en zijn leden. Drummer Thomas Noonan vertrok en oudgediende bassist Mick Whitney keerde na jaren van afwezigheid weer terug. Ook op persoonlijk vlak gebeurde er genoeg. Dierbaren werden ziek of kwamen te overlijden en nieuw leven werd geboren. Inspiratie genoeg dus en veel van deze gebeurtenissen vinden hun plek logischerwijs terug op Time And Trauma.

Met het nieuwe werk laten de mannen uit Alaska merkbaar horen de motivatie weer teruggevonden te hebben. De plaat biedt twaalf intensieve nummers, waar een hoop inspiratie en wilskracht in te ontdekken valt. De gebruikelijke metalcore is ditmaal echter verder naar achteren geschoven en heeft plaats gemaakt voor groove-achtige metal met grunge-invloeden. Luister bijvoorbeeld maar eens naar de openingsriff van de titeltrack en denk daarbij eens aan Alice In Chains. Ook hangt er een Deftones-achtige, melancholische en dromerige sfeer in de nummers.

Deze druilige sfeer wordt voornamelijk gecre�erd door het sterke gitaarspel van Steve Holt. Hij laat in veel nummers geen ruimte over om te ademen en plakt elk moment dicht met hypnotiserende en straffe riffs. Dit zorgt voor een isolerend en vol gevoel omdat er weinig stiltes vallen. Naast de gitarist valt ook zanger Brock Lindow positief op. Wel lijkt hij meer nadruk te leggen op zijn cleane zang. Desondanks trekt hij in genoeg nummers verdienstelijk van leer en laat hij af en toe horen zijn schapenzang nog steeds niet afgeleerd te hebben.

Qua niveau doen de tracks op de plaat niet voor elkaar onder, maar regelrechte uitschieters staan er ook niet op. Al moet ik wel zeggen dat de afsluiter Marrow tot mijn grote favoriet behoort. Het duet met een zangeres, waarvan de naam onthuld is in mysterie, is ontzettend sfeervol en krachtig. Vooral het stevige refrein en het samenspel is goed uitgewerkt. Ook Lightless, 11.24.11 en Gathering Bones behoren tot de betere nummers.

Vergeleken met voorganger Collisions And Castaways laat 36 Crazyfists een aardige verschuiving in zijn sound horen, die verrassend goed uitpakt. Wat dat betreft zit er weer een stijgende lijn in het werk van de Alaskanen. Niet dat de voorganger een slechte plaat is, dat absoluut niet, maar Time And Trauma is sterker als een geheel. Thematisch sluiten de tracks goed op elkaar aan en qua atmosfeer liggen de nummers in elkaars verlengde. Als je dan de vraagt stelt of vijf jaar stilte nu tot een geweldige comeback heeft geleid, beantwoord ik hem zowel bevestigend als ontkennend. Time And Trauma is namelijk een oerdegelijke plaat geworden waar geen fan teleurgesteld over zal zijn, maar door een gebrek aan hoogtepunten is het ook niet meer dan dat.

Tracklist:
1. Vanish
2. 11.24.11
3. Sorrow Sings
4. Lightless
5. Time And Trauma
6. Also Am I
7. Translator
8. Silencer
9. Slivers
10. Swing The Noose
11. Gathering Bones
12. Marrow