Pitfest
Enquête

Het is steeds gebruikelijker dat de verkoop van concerten en festivals minstens een jaar van tevoren reeds begint, waarbij je er soms snel bij moet zijn om een ticket te scoren. Vind jij dat een probleem?

ja, want er komen meer kosten bij kijken dan 1 ticket, bv. vervoer of hotel
ja, want ik weet zo lang van tevoren niet of ik die dag(en) moet werken
ja, want ik moet eerst sparen voor ik een kaartje kan kopen
ja, want ik wil eerst weten wat er in die periode nog meer te doen zal zijn
ja, om een andere reden
nee, dan heb ik meer tijd om bv. vrije dagen, vervoer of oppas te regelen
nee, het maakt mij echt niet uit wanneer de voorverkoop begint
nee, ik vind het juist fijn om zo lang voorpret te hebben
nee, want ik beslis later wel en koop dan een tweedehands ticket
nee, zolang ik gekochte tickets maar mag doorverkopen via bv. ticketswap
nee, om een andere reden
bij sommige concerten vind ik het wel een probleem, bij andere juist niet
anders, namelijk:

[ Uitslag | Enquêtes ]

    27 november:
  • Benighted, Baest en Coffin Feeder
  • Feuerschwanz, Orden Ogan en Dominum
  • Gorgoroth, Mortiis, Hats Barn en Aran Angmar
  • Sirenia en Xandria
  • 28 november:
  • Benighted, Baest en Coffin Feeder
  • Feuerschwanz, Orden Ogan en Dominum
  • Orphaned Land, Azteca, Royal Rage, Ring Of Gyges en Strale
  • Sirenia en Xandria
  • Vola, Charlotte Wessels en The Intersphere
  • While She Sleeps, Malevolence, Thrown en Resolve
  • 29 november:
  • Amarok, Colin Bass & Eddie Mulder en Retrospective
  • Mayhem
  • Mystic Prophecy, Iron Savior en Mad Max
  • Smash Into Pieces
  • While She Sleeps, Malevolence, Thrown en Resolve
  • 30 november:
  • Fit for An Autopsy, Sylosis, Darkest Hour en Heriot
  • Herrie Festival
  • Metal Before Christmas
  • Mystic Prophecy, Iron Savior en Mad Max
  • Peter Pan Speedrock en Skroetbalg
  • SiM
  • Sirenia en Xandria
  • 1 december:
  • Dying Fetus, Chelsea Grin, Despised Icon en Vitriol
  • Fit for An Autopsy, Sylosis, Darkest Hour en Heriot
  • Jag Panzer en Ruthless
    27 december:
  • Lugubrum, Botulistum en Triste Saison
  • Pestilence en MagnaCult
Kalender
Vandaag jarig:
  • Alberto Agulló (Hapax) - 45
  • Charlie Benante (Anthrax) - 62
  • Danyell Stampe (Slymenstra Hymen) (Gwar) - 57
  • Frank Schilperoort (Devious) - 42
  • Georg "Sir G." Lenhardt (Die Apokalyptischen Reiter) - 44
  • Gilles Moinet (The Old Dead Tree) - 48
  • Jimi Hendrix (The Jimi Hendrix Experience)† - 82
  • João Rodrigues (Oratory) - 46
  • Kjetil Manheim (Mayhem) - 56
  • Manni Schmidt (Grave Digger) - 60
  • Mike Bordin (Faith No More) - 62
  • Shane Embury (Napalm Death) - 57
  • Tim Yeung (Hate Eternal) - 46
Review

Witherfall - Sounds Of The Forgotten
Jaar van release: 2024
Label: DeathWave Records

 -

Vier langspelers in minder dan tien jaar tijd lijkt tegenwoordig vaker uitzondering dan regel. De Amerikaanse heavymetalformatie Witherfall bokst het echter voor elkaar. Met het nieuwe Sounds Of The Forgotten viert de band zijn eerste decennium, dat met onder meer het overlijden van drummer Adam Sagan in 2016 zeker niet eenvoudig is geweest. Curse Of Autumn (2021) had met een ondersteunende, Europese tournee wellicht de grote doorbraak kunnen worden, maar helaas viel die tour in duigen door de wereldwijde coronapandemie. Mogelijk volgt het grote succes nu wel, want net als het voorgaande werk, is dit nieuwe van de buitencategorie.

Drijvende krachten achter Witherfall zijn zanger Jospeh Michael (Sanctuary) en gitarist Jake Dreyer (ex-Iced Earth). Zij zijn verantwoordelijk voor het meeste schrijfwerk en het redelijk unieke bandgeluid. Dit valt te scharen onder het kopje traditionele heavy metal, maar dan wel met een progressieve inborst en een flink duistere vernislaag. Bands als Nevermore, Sanctuary en Iced Earth komen op als vergelijkingsmateriaal. Qua thematiek verkent het gezelschap vooral de donkerdere kanten van het leven, maar begeeft zich daarmee ook op warmere paden van troost, hoop en nostalgie. Het maakt dat de tracks niet altijd makkelijk te verteren zijn, bijvoorbeeld door afwijkende en wisselende ritmes. Daarnaast zijn de songs wat langer en hebben zij wel wat weg van muziektheater.

Witherfall doet er echter alles aan om je als luisteraar mee te nemen in zijn imposante, muzikale wereld. De progressievere elementen bevinden zich vooral later in de tracks, die vaak pakkend beginnen. Dat doen ze niet louter via agressiviteit, zoals de onheilspellende oerkreet en het betere beukwerk van openingstrack They Will Let You Down. Maar ook door te spelen met intiemere geluiden, bijvoorbeeld via een warme, akoestische gitaarmelodie (Where Do I Begin?) of een lange opbouw (What Have You Done?). Via kortere interludes wordt na Dreyers indrukwekkende gitaarsolo’s gezorgd voor rust of voor spanning, waarbij Michael zich van zijn donkerste kanten laat horen met horrorvocalen (A Lonely Path, Aftermath).

Het knappe is dat deze elementen moeiteloos in elkaar overlopen en songs ondanks de muzikale en emotionele contrasten toch natuurlijk en ongekunsteld aanvoelen. Het ruige, traditionele heavymetalwerk pakt, maar de rustigere passages en diverse powerballads zijn indrukwekkender. Het is niet voor niets dat de groep vol inzet op deze kracht met een rustige titeltrack en het intieme When It All Falls Away. Met Where Do I Begin? presenteert de band wellicht de beste powerballad in tijden. De emotioneel geladen zang en het gevoelige gitaarwerk stelen aanvankelijk de show, maar er gebeurt zoveel meer. Het levendige basspel van Anthony Crawford geeft deze en andere songs zoveel extra. Zijn baslijnen klinken virtuoos en ingetogen tegelijkertijd. En dan heb ik het nog niet gehad over de perfecte drumpartijen van Marco Minneman (onder andere The Aristocrats en Steven Wilson), die, net als op de voorgaande plaat, het studiowerk verzorgt. Inmiddels is laatstgenoemde vervangen door vast lid Chris Tsaganeas (Wax Owls). Ook multi-instrumentalist Gerry Hirschfeld (Willie Nelson), onder meer verantwoordelijk voor de toetsen, maakt inmiddels deel uit van het gezelschap.

Het epische slotakkoord What Have You Done? in driekwatsmaat en een lengte van ruim tien minuten vat al het voorgaande nog eens mooi samen. De song voelt aan als een beter en afgeronder einde dan het eveneens langgerekte …And They All Blew Away van de voorgaande plaat. Hoewel de groep op die schijf ook al speelde met voor metal afwijkende ritmes, komt deze track door onder andere het pakkende refrein en de weergaloze afsluiting vol instrumentale topprestaties beter uit de verf. Het is veelzeggend hoe de individuele kwaliteiten van deze topmuzikanten vooral tot hun recht komen in het samenspel. Wederom fenomenaal!

Sounds Of The Forgotten staat dan ook op gelijke voet met het eerdere Curse Of Autumn en is wederom een plaat vol passie en technische kunde. Het voorgaande album is wellicht op dat laatste gebied indrukwekkender, terwijl deze schijf meer inspeelt op het gemoed. Mogelijk zorgt dat voor meer bekendheid, want de donkere heavy metal van Witherfall is te mooi en goed om in schaduwen verborgen te blijven.

Tracklist:
1. They Will Let You Down
2. Where Do I Begin?
3. A Lonely Path
4. Insidious
5. Ceremony Of Fire
6. Sounds Of The Forgotten
7. Aftermath
8. When It All Falls Away
9. Opulent
10. What Have You Done?

Score: 93 / 100

Reviewer: Walter
Toegevoegd: 5 november 2024

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.