Goede metal is in zekere zin tijd- en plaatsloos, maar toch zijn er genres en subgenres waarbij de locatie of specifieke tijdsgeest een grote rol opeist in de uiteindelijke sound van een band. Als we het hebben over black metal, is het natuurlijk vanzelfsprekend om te denken aan Noorwegen, of eigenlijk Scandinavië in bredere zin, als het aankomt op de tweede golf uit de jaren negentig. Tegenwoordig is ook IJsland een land waarin de blackmetalbands zich onderscheiden door een relatief 'eigen' sound, met het uit Reykjavik afkomstige Misþyrming als vaandeldrager en muzikaal voorbeeld. En wellicht dat we inmiddels zelfs Nederland een beetje als een eigen scene kunnen zien, met een over het algemeen beduidend progressievere insteek, waarin veel bands tekstueel en muzikaal het experiment opzoeken.
Ook Canada – en dan met name de regio rondom Quebec – blijkt vruchtbare grond voor black metal. Groepen als Frozen Shadows, Forteresse, Gris, Monarque, Cantique Lépreux en Délétère hebben – ondanks hun verschillen – met elkaar gemeen dat ze veelal furieus guur gerammel weten te combineren met sfeervollere elementen. Een van de relatief nieuwere groepen die binnen deze scene is opgekomen, is Spectral Wound. De band is opgericht in 2015 en heeft in de afgelopen jaren snel naam gemaakt. Dat doet de groep overigens zonder te leunen op gimmicks of bijzondere stijlelementen, maar door simpelweg uitstekende black metal te schrijven. Sinds derde album A Diabolic Thirst (2021) is het vijftal onder de pannen bij Profound Lore Records en daar kom je niet terecht als je niets in je mars hebt.
En dat de heren inderdaad kwaliteit leveren, wordt al vanaf de uitstekende, energieke opener Fevers And Suffering duidelijk. Na een korte opwarming leidt een goed getimede kreet (‘oeh’) tot een glorieus marsritme voorzien van stoere riffs. De epische passages, het organisch klinkende, ongepolijste drumwerk en de intense strot van Jonah Campbell zorgen ervoor dat Spectral Wound je direct bij de kladden grijpt en niet meer loslaat. De eerste helft van deze schijf staat vol met dit soort eersteklas tracks. At Wine-Dark Midnight In Mouldering Halls is een goed voorbeeld. Het nummer staat vol fantastische, epische vertragingen, die een hoog headbanggehalte hebben, terwijl de melodieuze riffs (ondersteund met akoestisch gitaarwerk) lichtelijk aan het werk van Dissection refereren. Aristocratic Suicidal Black Metal komt vooral stoer uit de verf dankzij het pompende ritme, terwijl The Horn Marauding zich onderscheidt dankzij de geweldig om elkaar dansende gitaarpartijen van gitaristen Patrick McDowall en Andres Arango.
Het knapst aan de composities van Spectral Wound is de manier waarop de band met eigenlijk heel traditionele stijlelementen (in muzikaal opzicht bevindt het album zich in het vaarwater van onder andere Tsjuder, Enthroned en Sargeist) toch actueel en urgent weet te klinken. Dat komt deels door de uitmuntende productie, die Songs Of Blood And Mire zowel authentiek (het snijdende gitaargeluid) als modern (de volumeknop hoeft zeker niet volledig naar rechts gedraaid te worden en alle details zijn prima hoorbaar) laat klinken. Door de volwassen composities en manier waarop Spectral Wound op vloeiende wijze epische riffs en melodieuze passages aan elkaar rijgt, doet de muziek op Songs Of Blood And Mire ook wel wat denken aan Mgla en Dödsrit (met name in het op onweerstaanbaar vette riffs bogende Less And Less Human, O Savage Spirit). Verschillen zijn er echter ook: Spectral Wound klinkt organischer en minder klinisch dan eerstgenoemde en minder stoelend op authentieke heavymetalinvloeden dan laatstgenoemde.
Songs Of Blood And Mire is een op het eerste gezicht misschien niet heel opvallend werkstuk, dat onder zijn traditionele voorkomen echter een verfrissende, energieke indruk maakt. Rauwe black metal zonder opsmuk, maar dan met bijna jeugdig elan gespeeld en vol zelfverzekerdheid geëtaleerd. Wie wil horen hoe dit uitstekende album live klinkt, zal moeten afreizen naar Maastricht, want daar staat Spectral Wound tijdens het Samhain-festival op de planken voor een van de zeldzame Europese optredens van dit jaar. En afgaande op dit nieuwe album wordt dat een performance om naar uit te kijken.
Tracklist:
1. Fevers And Suffering
2. At Wine-Dark Midnight In Mouldering Halls
3. Aristocratic Suicidal Black Metal
4. The Horn Marauding
5. Less And Less Human, O Savage Spirit
6. A Coin Upon The Tongue
7. Twelve Moons In Hell
