Deze fashioncore band wordt gekenmerkt door de high-pitch zang. De leadzanger was echter terug gevlogen naar Amerika voor een operatie aan zijn keel. De gitarist en de rest van de band namen nu de zang voor hun rekening. En het was te merken dat ze hun frontman misten, want het was hier en daar flink vals. Ook het geluid was erg slecht geregeld waardoor het uit liep op een grote teleurstelling. De band deed nog wel dapper hun best en maakten na het optreden een praatje met iedereen en deelden schattige kleine promo Cdtjes uit.
Twelve Tribes
Deze band deed mij, vooral dankzij het lange dread-haar van de frontman, denken aan Shadows Fall. Muzikaal gezien was het ook niet heel anders. Alleen ook bij Twelve Tribes was het geluid erg slecht afgesteld, waardoor het gitaar geluid compleet verdween. Je moest de nummers kennen wilde je nog wat kunnen onderscheiden. Maar ondanks dat liet de band zien wat een goed energiek optreden is en het publiek kon dit zeker waarderen.
36 Crazyfists
De band van de avond. En jaar na het verschijnen van A Snow Capped Romance stonden ze dan weer eindelijk in de Melkweg. Na een intro (Imperial March) komt de band het podium op waarna ze At The End Of August in zetten. Ze speelden vooral materiaal van hun laatste plaat, zoals Installing The Catheter, Bloodwork, The Heart And The Shape en de laatste single Destroy The Map. Ook speelden ze een nieuw nummer van het album dat, als alles op schema verloopt, begin volgend jaar zal verschijnen. Het nummer Felt Through A Phone Line klonk typisch 36, met een lekker gitaar riffje en een gezonde dosis melodie. De band genoot zichtbaar en vooral zanger Brock stuiterde over het podium met een grote glimlach op zn gezicht. Het publiek was volop in beweging maar af en toe een beetje irritant. De set sloten ze af met de toegift Slit Wrist Theory. Deze band uit Alaska liet deze avond aan de Melkweg zien dat ze live een vette show neer kunnen zetten.
