De blastbeats, riffs, breaks en solos vliegen je dan ook om de oren bij het beluisteren van dit schijfje. Niets aan de hand dus zou je zeggen, ware het niet dat Beneath The Massacre dit op zon klinische wijze doet dat elk gevoel uit de muziek verdwenen lijkt te zijn. De overdreven machinale drumsound, de eentonige grunt, de hakkende riffs en de wel erg digitaal klinkende mix van Pierre Remillard (Cryptopsy) zorgen ervoor dat dit album verzand in een grote berg emotieloze herrie. Daarnaast zijn de songs wel erg eentonig en weinig memorabel zodat het geheel tegen het einde van het album vrij eentonig begint te worden.
Dat de heren talent hebben en dat dit album, zeker voor een debuutalbum, superbruut is staat als een paal boven water. Als een album alleen op speltechnische kwaliteiten beoordeeld zou worden zouden de heren een dikke 9 scoren. Helaas tellen ook andere factoren mee en die factoren zorgen er voor dat dit album niet al te hoog scoort.
Tracklist:1. The Surface
2. Society's Disposable Son
3. The System's Failure
4. The Stench Of Misery
5. Untitled
6. Modern Age Slavery
7. The Invisible Hand
8. Better Off Dead
9. Long Forgotten
10. Sleepless
