Met grote nadruk op technische, agressieve doch pakkende death metal/deathcore knallen de kortgewiekte ransapen van Beneath the Massacre de eerste set van de planken. Ondanks dat dit de eerste band is (die vandaag overigens stipt op tijd begint) zijn er reeds genoeg belangstellenden die een kijkje in de zaal komen nemen, waarmee de populariteit van dit soort bands weer eens wordt bevestigd. Ik heb geregeld legere zalen tijdens een voorprogramma gezien. Beneath the Massacre blijkt vanavond een echte publieksband te zijn, hoewel het vooral frontman Elliot is die de aandacht trekt. Zoals zo'n band muzikaal al doet vermoeden is ook deze jongeman niet alleen vocaal maar ook visueel een explosieve podiumbezetter, die het publiek expressief door de set trekt. Een set met lekker veel nummers van de vorig jaar verschenen Dystopia, waaronder Reign of Terror, Never More en Our Common Grave. Het geluid moet nog een beetje stabiliseren en had voor zo'n zware band ook een stuk voller kunnen klinken. De tweede amp (die met een footswitch uit wordt gezet in de breaks en pitch shiftend door de riffs zeilt) biedt solide ondersteuning, maar toch had geheel iets zwaarder mogen zijn. Voor de rest kan er gerust van een profi show gesproken worden, die mij weliswaar niet echt goed mee kon krijgen, echter kan er aan de publieksreacties geoordeeld worden dat Beneath the Massacre vandaag geen windeieren heeft staan leggen.
(Lana)

Psycroptic zit het vandaag niet mee. Zodra de show begint vertoont de apparatuur al subtiele haperingen en halverwege het tweede nummer The Isle of Disenchantment gooit de microfoon de handdoek in de ring. Gelukkig is dat probleem gauw verholpen, toch blijft Psycroptic gedurende de show last houden van kleine technische ongemakken en speelt de band de tweede helft van de show zonder gitaargeluid uit de linker p.a. speaker. Geheid gaan dat soort zaken een band niet in de koude kleren zitten en loopt het optreden niet zo soepel als in de Atak, waar ik Psycroptic voor het laatst gezien heb. Toen was de band een donderende, technische death metal stoomwals, vanavond is de set absoluut diverser, maar is het optreden ook rommeliger en minder overtuigend. Maar allesbehalve slecht, want de Tasmaanse duivels halen er alles uit wat er in zit. Brulboei Matthew is wederom de uitbundigheid zelve, zowel tijdens zijn zangpartijen als tijdens de wervelriffs en breaks is hij woest en heel aanwezig, precies een frontman waar zo'n band niet zonder kan. Het publiek vindt het allemaal maar prachtig en neemt de geluidsproblemen in ruil voor nummers als The Colour of Sleep, Observant, Slaves of Nil en The Sword of Uncreation zonder te mokken voor lief. Psycroptic hebben we wel eens beter gezien, maar gezien de omstandigheden is het echter geen crime om wat water bij de wijn te doen...
(Lana)

De ombouwpauzes zijn elke keer korter dan een Japanse penis in een ijsbad en zo is het onverwacht vroeg al de beurt aan Hate Eternal om acte de pr�sence te geven. Misery Index staat blijkbaar wat hoger aangeschreven dan de blastbeat-brigade rondom (de ogenschijnlijk zwangere) Erik Rutan, maar dat komt ongetwijfeld door de wisselende (lees: bagger-)prestaties van de live-line-up. Vandaag in Baroeg echter, lijkt het de ergste Hate Eternal gig ooit te gaan worden. Op het podium staan slecht twee heren voor de drumkit opgesteld om de muur van geluid op te trekken. Ik ben bij voorbaat al teleurgesteld voordat de band van start gaat met Bringer of Storms, een nummer van het laatste album. Zowaar lijkt het geluid wel te pruimen en ik schuif dan ook een aantal rijen door in de richting van het podium om vervolgens een enorme dreun te krijgen in de vorm van nummers als I, Monarch, King of all Kings, the Creed of Chaotic Divinity, Sacrilege of Hate en Victorious Reign. Het geluid blijkt voor Hate Eternal begrippen oppermachtig te zijn, wat dan ook direct zorgt voor een genietbare show, voornamelijk bestaande uit onophoudelijke grunts en belachelijk intens ratelende blastbeats. Qua finesse moet Jade Simonetto het nog altijd afleggen tegen Derek Roddy maar deze gig is vele malen strakker en bruter dan mijn laatste treffen met de band op Neurotic Deathfest vorig jaar. Nog altijd blijft een puntje van kritiek dat de chaotische riffs bijna onmogelijk strak te krijgen zijn in combinatie met de vocals, en soleren zonder een tweede gitarist�. Ach, wat zit ik nou te zeiken. De ene fucking blastbeat na de andere! Demonstratie van gebrek aan tact en surplus aan geweld, ook wel death metal genoemd. Brute show!
(Sha)

Dan aan Misery Index de eer om dit dikke pakket bands af te sluiten. De met �core� doordrenkte vorm van death metal heeft mij nooit zo kunnen boeien, maar de band zelf heeft wel altijd mijn respect gehad door de lullige manier waarop ze zijn ontstaan (toen het nog driekwart Dying Fetus was) en het oneindig touren in combinatie met een productiviteit waar je trots op mag zijn. Vandaag blijkt Misery Index de terechte headliner, niet alleen op basis van het beschikbare materiaal, maar zeker ook de manier waarop het uitgevoerd wordt en de klik met de aanwezige bezoekers. Op de laatste editie van Neurotic Deathfest leek de band een tikkeltje gehandicapt, maar vandaag raust het viertal elke voorgaande band finaal van het podium. Optimaal strak en professioneel krijgen we een mengelmoes van zo�n beetje alle releases om de oren gemept met de strakheid van een tiener-anus. Drummer Adam Jarvis timmert het beurs gehamerde drumstel totaal de verdoemenis in tijdens beukers als Exception to the Ruled of het veel verzochte Traitors . Vandaag overleven de bekkens het wonderbaarlijk genoeg wel, wat van de voorste rijen maar nauwelijks gezegd kan worden. Vaak knap ik een beetje af op de punk-achtige riffjes die de kop opsteken, maar hier wordt duizendmaal meer death metal over het publiek heen gestort dan Beneath the Massacre in duizend jaar kan doen. U merkt het al; of het nou om Conquistadores, Manufacturing Greed, Theocracy , Exception To The Ruled of Ghosts of Catalonia gaat, Misery Index op stoom is onstopbaar�en vandaag draait de geiser op volle toeren! Op een sympathieke manier wordt dit overweldigende optreden zonder toegift afgesloten en zijn de bezoekers denk ik uniform verzadigd�. voor deze avond dan.
(Sha)

Hate Eternal:

klik op de foto's voor grotere versies