Nu de Poolse deathmetalmachine Behemoth wegens de onfortuinlijke omstandigheden van frontman Nergal (hij is behandeld voor leukemie) voor enige tijd tot stilstand is gekomen, lijken de landgenoten van Hate zich ten doel te hebben gesteld om de troon in ieder geval voorlopig over te nemen. Nu leverde deze band al een aardig aantal indrukwekkende en buitengewoon strak klinkende deathmetalplaten af, maar op Solarflesh klinkt Hate meer dan ooit als de tweelingbroer van Behemoth, waarbij machinale riffs, bulderende grunts en agressief en onmenselijk strak drumwerk de belangrijkste componenten van overeenkomst zijn.

Is dat erg? Dat hangt ervan af hoe hoog originaliteit in het vaandel staat. Nu ben ik normaal gesproken een voorstander van bands die innovatief, gewaagd of origineel uit de hoek komen, maar als een band duidelijke raakvlakken vertoont met een bekende naam in het genre, maar verder qua uitvoering totaal niet onder doet voor het origineel, kan ik daar ook uitstekend mee leven. Zoals ik onlangs ook de nieuwe plaat van Sonic Reign (of moet ik zeggen: Satyricon?) zeer positief beoordeelde omdat het materiaal nergens minder is dan het materiaal van Satyr, zo is ook Solarflesh een plaat die heel duidelijk in dezelfde vijver als Behemoth vist, maar qua composities en uitvoering dusdanig imponerend is, dat ik geen moment het idee heb naar een tweederangs kopie te luisteren.

Zoveel wordt al duidelijk als na het tribal-achtige intro het met militaire precisie uitgevoerde Eternal Might uit de speakers komt bulderen, inclusief zwaar gedubde grunts. Wie mij had verteld dat ik naar de nieuwe plaat van Behemoth zat te luisteren, zou ik direct geloofd hebben, maar dat zegt niet alleen iets over de invloeden van deze band, maar ook over de kwaliteit van het nummer. Dat geldt overigens even goed voor enorm vette eersteklas nummers als Alchemy Ov Blood, Festival Ov Slaves en het magistrale titelnummer, dat bij vlagen zelfs aan Krisiun doet denken. Het mechanische, staccato gitaarwerk en de zwaar getriggerde drums zorgen voor een kil en intens geluid dat zijn uitwerking niet mist.

Er zijn overigens ook wel degelijk verschillen tussen Hate en Behemoth. Zo legt Hate meer nadruk op subtiele darkambientpassages, die de nummers net dat extra ritualistische en �creepy� sfeertje meegeven. Maar bovenal is Solarflesh een coherent en ijzersterk geheel, waarin dergelijke invloeden perfect verwezen zijn in de verpulverende death metal. Solarflesh is dus een uitstekend album dat niet alleen voor Behemoth-adepten interessant is, maar voor iedereen die zijn portie death metal het liefst kil en meedogenloos gebracht hoort.

Tracklist:
1. Watchful Eye Ov Doom
2. Eternal Might
3. Alchemy Ov Blood
4. Timeless Kingdom
5. Festival Ov Slaves
6. Sadness Will Last Forever
7. Solarflesh
8. Endless Purity
9. Mesmerized
10. Hatehammer
11. Venom
12. Fall Of All Icons