Meer dan dertig jaar actieve dienst heeft de Poolse deathmetalformatie Hate er inmiddels op zitten. Daarmee mag de groep rondom hoofdcomponist, brulboei, gitarist en toetsenist Adam The First Sinner gerust in n adem genoemd worden met de absolute grootmeesters die het Oost-Europese land heeft voortgebracht (denk aan Behemoth en Vader). Helaas heeft Hate nooit dezelfde status bereikt, hoewel de muzikale output minstens zo indrukwekkend is en kwalitatief niets onder doet voor zijn bekendere landgenoten.
Met Rugia is het gezelschap alweer aan zijn twaalfde langspeler toe. De plaat stamt nog uit de nadagen van 2021, maar had het tot nu toe niet tot de redactie geschopt. De hoogste tijd om het album alsnog in de schijnwerpers te zetten. Ondanks de relatief korte speelduur van vijfendertig minuten is Rugia namelijk wederom een deathmetalkraker geworden. Voor fans van het gezelschap komt dat vast niet als een verrassing. Hate opereert immers al jarenlang als een goed geoliede machine, die het ene na het andere kwalitatief uitstekende werkstuk op de mensheid loslaat.
Ten opzichte van voorganger Auric Gates Of Veles (2019) zijn er enkele wijzigingen in de bezetting doorgevoerd. Bassist Tomasz Sadlak (Tiermes) en drummer Daniel Rutkowski (Nar-Sil) zijn de nieuwste rekruten. Drummer Pawel Jaroszewicz, die er sinds 2014 bij was, heeft afgezwaaid. Gevolgen voor de sound hebben die bezettingswisselingen gelukkig niet. Met Rugia bouwt Hate voort op de route die de band zon beetje sinds de eeuwwisseling is ingeslagen: retestrakke death metal die met veel klaroengeschal wordt gebracht. De Behemoth-invloeden liggen er duidelijk bovenop, maar de band kan qua composities moeiteloos wedijveren met Nergal en consorten.
Hate trapt het nieuwe wapenfeit af met het omineuze, donderende titelnummer, dat dreigende midtempo-gedeeltes afwisselt met genadeloze blastpassages. Die wisselwerking horen we ook in het uitstekende Velesian Guard. De imposante, bulderende strot van Adam The First Sinner klinkt nog altijd even machtig. Zijn kolossale grunts geven de tracks een aanvullend aura van donkere heroek. Op de meeste momenten komt Hate vooral furieus uit de speakers knallen. Met de tracks The Wolf Queen en Awakening The Gods Within leveren de Polen een masterclass in moddervette death metal.
Het enige minpunt dat ik kan bedenken, is dat de laatste albums van Hate wel erg veel op elkaar lijken. In die zin ligt onderlinge inwisselbaarheid op de loer. Iedere keer dat ik Rugia echter draai, kom ik al snel tot het inzicht dat die stijlgelijkenissen met de vorige albums me totaal niets uitmaken. De muziek van Hate zit te goed in elkaar en de strakke composities zijn te dwingend om ook nog eens vernieuwingsdrang te eisen. Zoals vrijwel alle platen van dit gezelschap is ook Rugia verplichte kost voor iedere Behemoth-adept.
Tracklist:
1. Rugia
2. The Wolf Queen
3. Exiles Of Pantheon
4. Saturnus
5. Awakening The Gods Within
6. Resurgence
7. Velesian Guard
8. Sun Of Extinction
9. Sacred Dnieper
