Der Weg Einer Freiheit staat echter met beide benen in het heden. Niet dat de black metal van deze heren vol staat met industrial-klanken of elektronische piepjes, of dat de band flirt met shoegaze- of avantgardeklanken. Niets van dat alles: het hedendaagse is vooral te horen in de vette, krachtige sound en de zeer zorgvuldig opgebouwde nummers, die laten horen dat Der Weg Einer Freiheit zeker niet de weg van de primitieve Darkthrone- of Burzum-verering inslaat. Het recent verschenen Unstille is het tweede epistel van onze Oosterburen, en het is inderdaad een kraker van formaat geworden.
De band heeft mij al bij de meesterlijke opener Zeichen volledig ingepakt. Want als je z je klasse kunt etaleren, dan kan er weinig meer mis gaan. In ruim twaalf minuten pakt Der Weg Einer Freiheit hier uit met felle, intense passages met furieus drumwerk, epische, snijdende riffs, goed geplaatste, doomachtige vertragingen en bij vlagen verrassend melodieus gitaarwerk. Referentiekaders zijn er in de vorm van Helrunar en Orlog, maar met name het eveneens zeer sterke Farsot. De vier hierop volgende nummers zijn weliswaar minder lang, maar daarom niet minder imponerend of het nu het razende Lichtmensch of het tragere, stuwende Nachtsam betreft.
Met Zerfall wordt het album dan weer op grootse manier afgesloten. Het epos klokt net over de tien minuten en verveelt net als de geniale opener geen seconde. Duitse black metal leeft de laatste jaren meer dan ooit tevoren, zo lijkt het wel, en Der Weg Einer Freiheit is de volgende ster aan het firmament. Heeft die oude thrasher het toch bij het goede eind gehad!
Tracklist:
1. Zeichen
2. Lichtmensch
3. Nachtsam
4. Zu Grunde
5. Vergngnis
6. Zerfall
