De bandleden van Der Weg Einer Freiheit schrokken wel even toen bandleider Nikita Kamprad ze een paar jaar geleden de twee door hem geschreven songs Immortal en Haven toegestuurd had. Ze wijken namelijk nogal af van hoe de blackmetalformatie op vorige albums klinkt. Gaat het hele album zo klinken?, was hun reactie. Nee, Kamprad wilde naast die twee experimentele songs bij de bekende stijl blijven.
Voor degene die niet bekend is met het kwartet uit Duitsland: de oosterburen maken black metal, al dekt black de lading niet helemaal. Ja, er zijn veel blasts, tremoloriffs en screams, maar er komen ook regelmatig elementen uit post-metal, blackgaze en klassieke muziek terug in de epische composities. Het bij vlagen dromerige Noktvrn is dan ook niet toevallig gebaseerd op de 21 nocturnes van Chopin en gaat over de nacht. Rustige passages en intense blastsecties wisselen elkaar af, zoals verschillende gedachten en dromen elkaar in de nacht opvolgen.
Vanwege de nieuwe elementen ontstaat het meest veelzijdige album in de discografie van Kamprad en co. Hoewel de kenmerkende blasts, de melodieuze tremologitaarpartijen en de screams van de frontman zijn nog altijd aanwezig zijn, maken ze meer dan ooit plaats voor dromerige shoegazepassages (Am Rande Der Dunkelheit), kraakhelder en hemels postrockgetokkel (Gegen Das Licht) en vernieuwende elementen. Zo bevat Immortal Engelstalige darkfolkzang van Dvid Mako (The Devils Trade) en bijdragen op synthesizer. Het nummer bouwt op van ingetogen spel la het moderne Leprous naar een epische climax van gelaagd gitaarwerk. Verrassend geslaagd.
Ondanks die grote contrasten luistert deze vijfde full-length weg als n geheel. Meerdere tracks vloeien in elkaar over, zoals het kalme, zwaarmoedige intro Finisterre II en het zeer sterk opgebouwde Monument, met zijn bijna Hypocrisy-achtige, melodieuze tremologitaarspel. Een ander voorbeeld is hoe perfect het razende Morgen (typisch een favoriet van de fans van het oude werk) aansluit op het vernieuwende Immortal. Enerzijds een groot contrast, anderzijds juist elkaar versterkend.
Opmerkelijk is de prominente positie van het basgeluid in de mix. Daarvoor is wellicht gekozen omdat ook de bastonen in klassieke nocturnes een belangrijke rol vervullen. In de meeste tracks werkt dat goed, al had het volume van het instrument in Am Rande Der Dunkelheit wat lager mogen staan. In Morgen zijn de baspartijen inventiever en gaan ze mee met het niveau van de andere bijdragen. Ook in Gegen Das Licht voegt het ronkende basgeluid daadwerkelijk iets toe. Net als de bas zijn alle andere elementen uitstekend te volgen vanwege de kraakheldere mix.
Noktvrn is zonder meer het best geproduceerde en geschreven album van Der Weg Einer Freiheit. Het behoudt constant zijn spanning door de goed opgebouwde composities en intrigeert vanwege zijn emotionele aspect. Knap hoe de heren de rustige secties en razende passages elkaar laten versterken. Het is ruim drie kwartier lang genieten van wat Kamprad hier samen met zijn bandmakkers uit zijn mouw schudt. De Duitsers vinden een mooie balans tussen herkenbaarheid en vernieuwing. Episch jaarlijstmateriaal! En nog een tip: de deluxe-versie bevat de dvd Live At European Metal Festival Alliance 2020. Beslist de moeite waard.
Tracklist:
1. Finisterre II
2. Monument
3. Am Rande Der Dunkelheit
4. Immortal
5. Morgen
6. Gegen Das Licht
7. Haven
