De geschiedenis herhaalt zich aldus Nikita Kamprad, mastermind achter Der Weg Einer Freiheit. Hij baseert zijn uitspraken op werken van Herman Hesse, waaronder Der Steppenwolf (1927). Kamprad ziet overeenkomsten tussen nu en de instortende economie van toen, de tweedeling ge�nitieerd door de media en de rassenhaat van pakweg honderd jaar geleden. Evenementen die hebben geleid tot de Eerste Wereldoorlog. Het verbaast hem dat de huidige ontwikkelingen overeenkomsten met een eeuw geleden vertonen en dat het weinigen wat uit lijkt te maken.

Het negatieve, onderdrukkende en pessimistische beeld dat Nikita schetst, komt terug in zijn muziek. Waar de sterke voorganger Stellar een zoektocht naar de sterren is, is Finisterre een zoektocht naar jezelf, naar wat er echt nodig is in het leven. Het is een afzondering van de massa om op zoek te gaan naar instinct. Het is een reflectieve benadering die minder toegankelijk is dan Stellar, zowel tekstueel als muzikaal.

Progressiever ook, luister maar eens naar de twists in het drumwerk tijdens Skepsis Part I. Zeer technisch en origineel. Het songmateriaal is gevarieerder dan op Stellar en die afwisseling werkt versterkend. Technisch zijn de heren er beslist op vooruit gegaan. Dat hoor je met name in de drumpartijen terug, maar ook in het veelzijdige gitaarspel.

Weliswaar bestaat de basis nog steeds uit blackmetalriffs en op hoog tempo razende blastbeats, maar er is meer dynamiek en er zijn meer tempowisselingen. Er is cleane zang in Aufbruch terwijl de leads met reverb veel diepte bewerkstelligen. Ondanks de negatieve blik op de mensheid en het zich willen distanti�ren daarvan om bij de kern van het bestaan te geraken, zit er een bepaalde warmte en romantiek in de melancholische melodie�n. Juist die dualiteit is een van de sterke punten van Der Weg Einer Freiheit. Terwijl de veelvuldig terugkerende blasts voortrazen, is er ondertussen een rustige, epische melodie die voor contrast zorgt, zoals in het geweldige Skepsis Part II, zonder meer een van de hoogtepunten van de release.

Op deze vierde full-length werken gitarist/zanger Nikita Kamprad, drummer Tobias Schuler, gitarist Sascha Rissling en bassist Nico Ziska op onnavolgbare manier van berusting naar frustratie, van acceptatie naar wanhoop. De schijnbare tegenstrijdigheid van het snelle drumwerk en bijna kosmische, ambient leads is songwritingtechnisch optimaal uitgewerkt. De songs blijven boeien, al duren ze lang, in het geval van Ein Letzter Tanz zelfs bijna veertien minuten. Ze hebben een uitstekende spanningsboog, zijn intens en om stil van te worden. Ze zetten je aan het denken en dat is goed, om vervolgens tot actie te komen om te voorkomen dat we de afgrond instorten. Confronterend.

Tracklist:
1. Aufbruch
2. Ein Letzter Tanz
3. Skepsis Part I
4. Skepsis Part II
5. Finisterre