De tracks op zich zijn goed geschreven, vormen een goed geheel en er zitten heerlijke riffs in die ik al snel mee zat te fluiten. De teksten zijn oké en de zanglijnen zijn hier en daar wat voorspelbaar, maar over het algemeen toch solide te noemen. Het bombastische Intro is leuk, maar ik had liever meteen wat van die lekkere riffs gehoord. Further heeft een refreintje dat al na één keer horen in je geheugen gegrift staat, maar na de plaat een paar keer beluisterd te hebben kon ik het refreintje dromen en werd het een beetje vervelend. Muzikaal gezien wordt de plaat gaandeweg beter, met als hoogtepunt de titeltrack In Blood And Heart.
Echter, de productie is problematisch. Al bij het eerste nummer valt op dat de gitaren zo ontzettend hard in de mix zitten, dat de rest behoorlijk ondersneeuwt. Ik ben absoluut voor een lekkere muur van gitaargeluid, maar het moet niet zo zijn dat de rest van de band daar onder lijdt. De zang is bijna niet te horen en klinkt bovendien behoorlijk vlak en monotoon. Ik denk niet dat dit aan zanger Stefan zijn kwaliteiten ligt, maar meer aan het feit dat de gitaren alle detail wegblazen. De drums klinken redelijk, maar in de snelle stukken wordt het al snel rommelig, voornamelijk weer door bovengenoemde gitaren. Op het volume na klinken de gitaren prima: een lekker vet geluid en fijne thrashy riffs, gecombineerd met prima solowerk.
Al met al een prima plaat die een stuk prettiger te beluisteren was geweest als de productie wat zorgvuldiger was gedaan.
Tracklist:
1. Intro
2. Further
3. The Reality
4. Infinite Madness
5. Overcome
6. Progress
7. Doomsday
8. In Blood And Heart
9. Sick World
.jpeg){kind=small}
