Het plafond van onderen is een vloed van boven. Op die vloer staat de band Iperyt aan de ene kant, een hoop mensen aan de andere kant. En al die mensen worden genadeloos doorzeefd met kogels. Hun bloed vult de kraanreservoirs, en de vampiers maar feesten, daar onder. Muziek en voedsel in 1 klap. Volgt u het nog?
Iperyt is een verse band van Poolse bodem met genocidegneigingen. Oorlog, wapens, geweld en bloed zijn de potentieverhogers in dit slachterskamp. En net als kogels is de band vliegensvlug. In 2005 uit de grond gestampt, en eind 2005 is de EP Particular Hatred daar. En ook de full-length is alweer bijna onder het volk.
Particular Hatred telt vier nummertjes. Vier nummers vol keihard beukend, machinaal geweld. Geen genade, geen compromissen, geen innovatieve aanpak, maar rammen met die hap. En niet te zuinig.
Eigenlijk is Iperyt 1 grote, vormloze bak teringherrie. Het geluid is net een kogelregen met gekrijs en gebrul tussen de munitie door. Gitaren en bas rammen blindelings aan 1 snoeihard stuk door, fanatiek bijgestaan door drumvoorstellende samples. Techno as hell. Met voor het nummer A.V.M.D. een kerk- voorstellende intro met vervolgens kerkoverhoopschietend gedreun er achter aan.
Extreem is "Particular Hatred" zonder meer, daar gaan we niet over twisten. Echter ben ik weinig gecharmeerd van dit soort simpele, ondoordachte extremiteiten die als technodeath door het leven donderen. Ongevarierd, ongemoeid, ongenspireerd en tamelijk leeg. Wat dat betreft bereikt een hamer op een toch al zere slaap ongeveer hetzelfde effect. No thanx, dus.
En laat die full-length ook maar zitten.
Tracklist:
1. The Black Emperor
2. A.V.M.D.
3. Particular Hatred
4. Experimentum Crusis
