Het leven kan raar lopen, waarde lezer, want nog geen jaar later ligt Totalitarian Love Pulse alsnog op de santenkraam van mijn bureau. De wonderen zijn de wereld nog niet uit. Ik had net zo goed een kale rat kunnen eten.
Totalitarian Love Pulse is zonder meer een koersongewijzigd vervolg op dat wat u en ik al van Particular Hatred kenden. Nog altijd voert de snoeiharde techno-house (goddomme, de underground housetent bij mij om de hoek zou er jaloers op worden) de overduidelijke boventoon en zijn de snaren louter bijzaak (hoewel u in het nummer Wolfcalls een heuse gitaarsolo hoort). Het zijn de electronica en de stem die deze onderwereld bij elkaar houden. Wat Iperyt dus doet is wellicht wel de twee hardste en meedogenloze muzieksoorten met elkaar versmelten. En wat gebeurt er, waarde lezer, als hemel en aarde naar elkaar worden getrokken? Juist, dan krijgt u Armageddon.
Nadrukkelijk meld ik dat dit niet de muziek is waar ik met een onafgeveegde kont voor over straat ga. Techno past niet binnen mijn metal, daar ben ik wellicht te beoogklept voor. En toch voel ik deze keer beslist geen aandrang om Totalitarian Love Pulse neer te sabelen, hetgeen wat ik bij Particular Hatred wel had, omdat Particular Harted enkel uit monotone en enkel brute boem-boem-boem-noten bestond. Maar op het debuut pakt Iperyt bedachtzamer uit. Niet enkel gebeuk, hoewel geen enkel nummer eigenlijk een adempauze biedt (of u moet tijdens de vele samples gauw een luchtbelletje nuttigen), maar de elektronica is veel secuurder bediend. Het tempo ligt nog altijd moordend hoog, maar de beuknummers kennen zowaar een met beleid gekozen aankleding (die onder meer uit gering varirende elektrische klanken bestaat) en de samples (waar ik doorgaans geen voorstander van ben) weten de dichte muur van muzikaal geweld dikwijls te doorbreken. Bovendien zijn de gitaren (hoewel nog altijd matig) toch beter waarneembaar dan op de 100% compromisloze EP. Ook de ontembare agressie imponeert, hoewel je enkel daarop geen cd-lengte kunt regeren.
Dit is bij uitstek muziek voor een zwaar verboden metaldisco waarbij er nog altijd bloed uit het plafond blijft spuiten. Maar aangezien zo`n instuif vooralsnog zal uitblijven zal Iperyt het van verbeten zielen die uit zijn op de ultime muzikale marteling moeten hebben. Of dit positief of negatief is aan te wenden? Op deze kwestie mag u zelf uw billen roosteren. Mijn aandeel stopt hier. Good fight, good night.
Tracklist:
1. Transgression Of Inhumanity
2. Adoration Of Social Demise
3. Abuse You Fucking Christ
4. Calm Regained
5. The Silent Murderer
6. Scorched Earth Creed
7. Wolfcalls
8. Let's Fucking Rejoice
9. Filthy Criminals
10. Superior Breed
11. Totalitarian Love Pulse
