Er lijkt maar geen einde te komen aan de stroom aan releases van het eigenzinnige eenmansproject Violet Cold. Emin Guliyev, de drijvende kracht achter deze band, levert ieder jaar wel een nieuw album af. We zouden het bijna vergeten, maar Violet Cold draait 'pas' tien jaar mee. Toch is Multiverse al de twaalfde full-length van de band - en dan tel ik de enorme waslijst aan singles, ep's en split-releases nog niet eens mee. De muziek van Violet Cold is al even eclectisch als de bandnaam doet vermoeden. En het lijkt erop dat Guliyev nog lang geen tekenen van vermoeidheid vertoont, want ook in 2023 krijgt de liefhebber een nieuwe full-length voorgeschoteld.

De naam Multiverse is goed gekozen. Want hoewel geworteld in post-black metal met een flinke dosis shoegaze en synthwave, is de stijl van Violet Cold al snel nog verder verbreed. Tegenwoordig is het eerder de vraag welk genre n�et te horen is in de muziek van deze Azerbeidzjaan. Zo laat het briljante Empire Of Love niet alleen een zinnenprikkelende smeltkroes van blackgaze en synthwave horen, maar worden ook invloeden uit de post-rock, popmuziek, dance en zelfs een vleugje rap en country aan het geheel toegevoegd. Een waar multiversum inderdaad - en des te knapper dat die bonte mix van stijlen ook nog een coherent en zelfs ijzersterk album oplevert.

Het vorig jaar verschenen S?ni Uzaq Kainatlarda Axtariram is eigenlijk de eerste keer dat ik echt wat teleurgesteld ben in het materiaal van Violet Cold. Het album blijkt nogal onsamenhangend en de nummers zijn bovendien een stuk minder interessant. Met het werkethos dat Guliyev hanteert, is het dan ook de vraag of verzadiging niet op de loer ligt. Dat geldt eens temeer gezien het rappe tempo waarin nieuw materiaal verschijnt, waardoor het moeilijk is om de muziek de aandacht te geven die deze verdient. Is Multiverse meer van hetzelfde? Of weet Violet Cold zich te herpakken en de momenten van oude magie opnieuw te benaderen?

Na heel wat luisterbeurten slaat de balans wat mij betreft door richting de oude magie. Zo voelen het titelnummer - waarmee het album opent - en Emocean als een warm bad en zijn ze direct herkenbaar door de voor deze band zo typerende, opbeurende riffs en 'spacy' keyboardpartijen. Op andere momenten - Shazam The Void, Stardust - experimenteert Violet Cold op zeer geslaagde wijze met ori�ntaalse invloeden en zelfs psybient. Het eerstgenoemde nummer begint dromerig en bijna lieflijk, met zeer fraaie female vocals. Het middenstuk, waarin de band vertraagt middels een keyboardpassage, om vervolgens met een scream en gruizige riffs terug te keren naar de typerende culminatie van black, shoegaze en synthwave, is wonderschoon uitgevoerd. Het is een inmiddels bekende 'truc', maar die blijkt nog steeds heel effectief.

Ein Langer Weg is opvallend omdat het een van de rustigste nummers is uit het oeuvre van de Azerbeidzjaan. De track begint juist heel ingetogen met ambient en wat vederlicht post-rockgetokkel, om pas na ruim vier minuten kort open te bloeien en vervolgens al snel weer naar een soort Lustre-achtige ambient terug te keren. Minimalistisch, maar fraai! Ook Gentle Soothing Affection werkt middels een soortgelijke opbouw - en kent een verrassing middels misschien wel de allereerste gitaarsolo ooit op een Violet Cold-album. Ook in visueel opzicht maakt Violet Cold overigens diepe indruk. Ik raad iedereen aan om de werkelijk adembenemend mooie videoclip bij het eerder genoemde Shazam The Void te bekijken, want dat is een (AI-gegenereerd?) kunstwerkje dat echt weet te ontroeren.

Het nieuwe is er inmiddels wel af, maar toch is het immens knap hoe creatief Violet Cold blijft en hoe mooi de totaalsound blijft. Dit album laat de band van zijn meest dromerige kant horen, minder uitbundig en (iets) minder eclectisch dan voorheen. Hoewel de eerste luisterbeurten daardoor misschien ietwat teleurstellend zullen zijn voor de verstokte fans, geldt dat dit album groeit met aanhoudende aandacht. Multiverse zit namelijk ontzettend goed in elkaar en ieder nummer is een kleine wereld op zichzelf. Violet Cold is nog steeds volstrekt uniek, zeer inspirerend en simpelweg prachtig - en ook op deze full-length weet de band regelmatig voor kippenvel te zorgen met deze muzikale endorfineboost.

Tracklist:
1. Multiverse
2. Shazam The Void (Extended Version)
3. Emocean
4. Stardust
5. Calliope
6. Ein Langer Weg (Extended Version)
7. Gentle Soothing Affection
8. Love Designer