Desperate Dreams is namelijk een plaat waar alles aan klopt. De eclectische mengeling van bijna 'funky' toetsenwerk, ijzige screams, enerverende melodien is uniek en spat werkelijk uit de speakers. De blackmetalscreams en ruizige sound vormen een wonderbaarlijke symbiose met opwindende postpunk- en energetische, verheffende synthpop-invloeden. De hele plaat voelt alsof felle lichtbundels de black metal aan alle kanten doorbreken en verlichten. 'Euphoric black metal' noemt Emin Guliyev, de persoon achter Violet Cold, de muziek en een meer passende beschrijving kan ik moeilijk bedenken.
Na een kort intro barst het magische La Petite Mort in al zijn grootsheid los. Met zijn prachtige sound, warme, wollige gitaarpartijen, fel achtergrondgekrijs en een magistraal toetsentapijt (dat als verblindende stralen licht door de duisternis schijnt) roept dit nummer inderdaad moeiteloos een gevoel van euforie op. Datzelfde geldt voor het prachtige titelnummer en het machtige Stargasm (het hoogtepunt van dit album). De uitstekende productie, die enorm vol, maar perfect uitgebalanceerd klinkt, zorgt ervoor dat alle elementen op dit album goed uit de verf komen.
Goede muziek roept beelden en emoties op. Daaruit blijkt voor mij dan ook met name de genialiteit van Violet Cold. De muziek op Desperate Dreams is namelijk enorm beeldend en roept prachtige, abstracte visioenen op van kosmische explosies van licht en kleur. Het klinkt wellicht wat warrig, maar Desperate Dreams is dan ook als een wonderlijke, hallucinerende drug waar je geen genoeg van krijgt. Enige minpunt is dat de trip veel te snel is afgelopen. Met een speelduur van iets meer dan een half uurtje is dit album dan ook veel te kort! Als een prototype drugsverslaafde blijf ik dan ook vooral smachtend naar meer achter. Ik ben verkocht. Gaat dat luisteren!
Tracklist:
1. Intro: Lonely Universe
2. La Petite Mort
3. Light Years Separate Us From Home
4. Desperate Dreams
5. Endless Journey
6. Stargasm
7. I See The Air You Breathe
8. Outro: Euphoria
.jpeg){kind=small}
