Special: De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Bang - Bang

Special

De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Bang - Bang

Door Ruud, juni 2016

Wat is de reden om een band te starten? Aan een hobby willen beginnen? Frustraties afreageren? Een boodschap willen vertellen? De mogelijkheden zijn eindeloos. Wie zette je aan tot het spelen van metal? Dat zijn hoofdzakelijk grote bands uit de jaren tachtig wiens invloeden tot het heden doordreunen. Zij hebben hier op hun beurt ooit mee te maken gehad en besloten niet zomaar hun helden te kopiëren. Wie die helden zijn, is niet lastig te achterhalen, maar het betreffen artiesten wiens namen niet vaak meer genoemd worden. En dat terwijl ook zij ooit tot de rebelse jeugd behoorden en muziek maakten die de oren van hun ouders tergden.

Met de rubriek De Stenen Wortels van Heavy Metal duiken we in de veelal vergeten jaren zestig en zeventig. Tijden waarvan velen onder ons slechts The Beatles, The Rolling Stones, Led Zeppelin en Black Sabbath kunnen noemen. We werpen een licht op bekende én obscure platen die onze metalhelden ooit hebben bewogen om een instrument te bespelen of achter de microfoon te kruipen. Iedere maand kiezen we een album en laten we vervlogen tijden weer even herleven.

Afgelopen maand hebben we Blue Öyster Cult besproken dat ook wel het Amerikaanse antwoord op Black Sabbath wordt genoemd. Dat soort Amerikaanse antwoorden hebben we meer gezien, want Pentagram kreeg die omschrijving eveneens. De titel is zelfs vaker uitgereikt, want tot de minder bekende voorbeelden behoort Bang. Dit powertrio was actief in de eerste helft van de jaren zeventig. Het debuutalbum laat nog het beste de potentie van deze heren horen, maar vooral door invloed van hun platenmaatschappij werden op de vervolgplaten in oplopende mate de ruwe kantjes weggeschaafd.

Bang - Bang

Om een lang verhaal kort te maken: Bang maakte een aantal verkeerde keuzes, wat leidde tot de split van de band na de release van het album Music uit 1973. Het leverde uiteindelijk een cultstatus op die tot op de dag van vandaag geldt. Frank Ferrara en Frank Gilcken zijn sinds enkele jaren weer actief en halen vol vreugde de geleden schade in. Onlangs werd zelfs een Europese tour gedaan, die helaas voortijdig gestaakt moest worden, vanwege de ziekte van de dertig jaar jongere drummer. Het houdt de ‘Frankies’ in elk geval niet tegen om een nieuwe reis door ons continent te plannen.

Zoals gezegd, geniet Bang een cultstatus. Dit gezelschap schopte het simpelweg niet ver genoeg om zich in het geheugen van de jongeren van de jaren zeventig te nestelen. Questions deed het niet verkeerd als single, maar Mother (1972) en Music (1973) hadden niet de impact van het debuut. Langzaam kwijnde Bang weg onder de tanende inzet van Capital Records. Natuurlijk is er een aantal grootheden in de metalscene die Bang een warm hart toedragen. Niet in de laatste plaats is dat Black Sabbath zelf, die dit trio ooit nog als voorprogramma had. Bobby Liebling van Pentagram noemt Bang als een van zijn inspirators. Zo is bijvoorbeeld ook Phill Anselmo een groot fan en verklaarde zijn liefde voor Bang aan een stomverbaasde Frank Ferrara en Frank Gilcken. Je zult het alleen niet horen in de muziek van Pantera of Down. Echter, onder de hardrockconnaisseurs is Bang een grote naam.

Als Amerikaans antwoord op Black Sabbath zal het niemand verbazen dat de muziek van Bang raakvlakken heeft. Op vocaal gebied zijn de overeenkomsten misschien nog wel het duidelijkst. Frank Ferrara zingt zuiverder dan Ozzy, maar de ruwe randjes zijn bij beide heren hetzelfde. Bang is door de hardste nummers niets minder dan proto-metal als we er met een 21ste eeuwse blik naar kijken. Lions, Christians en vooral The Queen bevatten de stoerste riffs en het schellere zangwerk en kan gerust als heavy metal in de kinderschoenen omschreven worden. Vooral de muzikale intermezzo’s van The Queen zijn vlijmscherp.

Bang zag zichzelf nooit als een metalband. De term heavy metal was overigens nog nauwelijks in omloop. Het was een powertrio. Daarvan zouden we er in de jaren zeventig nog veel van zien. Cream en Blue Cheer waren uiteindelijk Bangs grootste voorbeelden. Het ging de band er nooit om de hardste, luidruchtigste band te worden. Dat dit drietal vuig en rauw uit de hoek kan komen, laten ze horen in de eerder aangehaalde nummers, maar Last Will And Testament is een prachtige ballad. De band wilde vooral goede liedjes schrijven en deed dat met het geluid dat voor die tijd harder was dan gemiddeld. Dit debuutalbum is een pareltje dat dit jaar zijn 45ste verjaardag viert en is onlangs met de rest van de discografie van Bang opnieuw uitgebracht door Svart Records. Het is een absolute klassieker waarvan elk nummer raak is. Je moet alleen wel hun gevoel voor variatie kunnen waarderen. Bang laat horen hoe mooi metal in de kinderschoenen kan zijn.

Tracklist:
1. Lions, Christians
2. The Queen
3. Last Will And Testament
4. Come With Me
5. Our Home
6. Future Shock
7. Questions
8. Redman

Vorige Stenen Wortels:

[ Terug naar de Artikelen ]