-
27 november:
- Benighted, Baest en Coffin Feeder
- Feuerschwanz, Orden Ogan en Dominum
- Gorgoroth, Mortiis, Hats Barn en Aran Angmar
- Sirenia en Xandria 28 november:
- Benighted, Baest en Coffin Feeder
- Feuerschwanz, Orden Ogan en Dominum
- Orphaned Land, Azteca, Royal Rage, Ring Of Gyges en Strale
- Sirenia en Xandria
- Vola, Charlotte Wessels en The Intersphere
- While She Sleeps, Malevolence, Thrown en Resolve 29 november:
- Amarok, Colin Bass & Eddie Mulder en Retrospective
- Mayhem
- Mystic Prophecy, Iron Savior en Mad Max
- Smash Into Pieces
- While She Sleeps, Malevolence, Thrown en Resolve 30 november:
- Fit for An Autopsy, Sylosis, Darkest Hour en Heriot
- Herrie Festival
- Metal Before Christmas
- Mystic Prophecy, Iron Savior en Mad Max
- Peter Pan Speedrock en Skroetbalg
- SiM
- Sirenia en Xandria 1 december:
- Dying Fetus, Chelsea Grin, Despised Icon en Vitriol
- Fit for An Autopsy, Sylosis, Darkest Hour en Heriot
- Jag Panzer en Ruthless
-
27 december:
- Lugubrum, Botulistum en Triste Saison
- Pestilence en MagnaCult
- Alberto Agulló (Hapax) - 45
- Charlie Benante (Anthrax) - 62
- Danyell Stampe (Slymenstra Hymen) (Gwar) - 57
- Frank Schilperoort (Devious) - 42
- Georg "Sir G." Lenhardt (Die Apokalyptischen Reiter) - 44
- Gilles Moinet (The Old Dead Tree) - 48
- Jimi Hendrix (The Jimi Hendrix Experience)† - 82
- João Rodrigues (Oratory) - 46
- Kjetil Manheim (Mayhem) - 56
- Manni Schmidt (Grave Digger) - 60
- Mike Bordin (Faith No More) - 62
- Shane Embury (Napalm Death) - 57
- Tim Yeung (Hate Eternal) - 46
Wat is de reden om een band te starten? Aan een hobby willen beginnen? Frustraties afreageren? Een boodschap willen vertellen? De mogelijkheden zijn eindeloos. Wie zette je aan tot het spelen van metal? Dat zijn hoofdzakelijk grote bands uit de jaren tachtig wiens invloeden tot het heden doordreunen. Zij hebben hier op hun beurt ooit mee te maken gehad en besloten niet zomaar hun helden te kopiëren. Wie die helden zijn, is niet lastig te achterhalen, maar het betreffen artiesten wiens namen niet vaak meer genoemd worden. En dat terwijl ook zij ooit tot de rebelse jeugd behoorden en muziek maakten die de oren van hun ouders tergden.
Met de rubriek De Stenen Wortels van Heavy Metal duiken we in de veelal vergeten jaren zestig en zeventig. Tijden waarvan velen onder ons slechts The Beatles, The Rolling Stones, Led Zeppelin en Black Sabbath kunnen noemen. We werpen een licht op bekende én obscure platen die onze metalhelden ooit hebben bewogen om een instrument te bespelen of achter de microfoon te kruipen. Iedere maand kiezen we een album en laten we vervlogen tijden weer even herleven.
Hoewel heavy metal een westers muziekgenre is, wil dat uiteraard niet zeggen dat het alleen maar een westerse aangelegenheid is. We mogen Zuid-Amerika niet vergeten, maar ook in Afrika en Azië wordt het gespeeld. Zo ook in Japan, dat in de naoorlogse jaren sterk verwestert en ook de muzikale cultuur grotendeels overneemt. Japan is van origine een geïsoleerd land en de muzikale ontwikkelingen leiden een eigen weg. Tegenwoordig zijn de verschillen tussen onze muziek en die van Japan misschien nog wel groter dan enkele decennia geleden. J-pop kent hier maar een kleine schare fans en een fenomeen als Baby Metal lijkt inmiddels goed te aarden, maar wekt nog altijd veel verbazing op. Andersom zal de algemene reactie waarschijnlijk niet anders zijn.
Hoe populair onze muziek soms ook mag zijn in het Verre Oosten, Japanse muzikanten houden praktisch altijd vast aan hun eigen nationale identiteit, al is het maar een beetje. J-pop en J-rock vinden hun oorsprong in de zestiger jaren. De J staat uiteraard voor Japan, maar de grootste invloeden komen uit Engeland en de Verenigde Staten. Die invloeden worden er in sommige gevallen letterlijk gehaald. Tijdens de hoogtijdagen van The Beatles, krijgt John Lennon bezoek van een zekere Yuya Uchida. De twee waren toen al bevriend en via Lennon gaat er een wereld voor hem open. Deze Yuya raakt zo onder de indruk van nieuwkomers als Cream en Jimi Hendrix, dat hij, eenmaal thuis, de band Flowers opricht. De naam verwijst natuurlijk naar de hippies. Op het debuutalbum Challenge! staan vooral covers van de twee eerder genoemde bands en andere grootheden uit die dagen als Jefferson Airplane en Janis Joplin. Het album komt niet vanwege de muzikale kwaliteiten in de media, maar door de hoes met daarop de naakte bandleden. Tegenwoordig is het een leuke curiositeit vanwege de sympathieke uitvoering en het erg belabberde Engels van de zanger.
In 1969 valt de line up uit elkaar. Twee leden vertrekken naar Amerika en Yuya Uchida ontslaat de rest. Onder zijn nieuwe rekruten bevinden zich Hideki Ishima, een topgitarist in wording, en Joe Yamanaka. Joe blijkt een charismatische frontman te zijn en daar plukt Flower Travellin’ Band later de vruchten van. Het eerste (mini-)album Anywhere is geen succes, al staan de bandleden wederom naakt afgebeeld op de voorkant. Misschien is er een verband en durft het preutse Japan de muziek niet goed aan. Hoe dan ook; Satori luidt het kortstondige succes in voor Flower Travellin’ Band. Het is een revolutionair album dat in eigen land nog op handen gedragen wordt. Iedere Japanse hardrocker en metalhead kent het en koestert het.
Wat Satori zo speciaal maakt, is onder meer de valse schreeuw waarmee het geopend wordt. Zoiets is haast ondenkbaar in die dagen. De andere (en wat gangbaardere) aandachtstrekker is het hypnotiserende gitaarspel. Als je wilt weten waarom Flower Travellin’ Band de Japanse Black Sabbath genoemd wordt, moet je vooral luisteren. Voor een plaat uit 1971 klinkt Satori nogal zwaar, maar waar Black Sabbath muziek maakt die geïnspireerd is door horrorfilms, zo zoeken de Japanners inspiratie in het hindoeïsme. De opener klinkt als een snelle, maar zware mantra. Het album nodigt uit om er comfortabel bij te gaan zitten met de hoes in je handen. Als je dacht dat de voorkant er gedetailleerd uitziet, dan staat je wat te wachten als je de gatefold opent. Het kost je zeker enkele luisterbeurten om alle symboliek te ontdekken.
Satori is opgedeeld in vijf stukken. Het is lastig om onderscheid te maken, omdat de heren er de tijd voor nemen. Er wordt ook weinig gezongen, wat ik eerlijk gezegd wel prettig vind. Joe Yamanaka mag dan een beroemd en invloedrijk zanger zijn geweest, wat hij op Satori laat horen, is verre van zuiver en zijn Engels is ronduit matig. Het zijn de woordloze uithalen die het ‘m doen. Net als Hideki Ishima’s gitaarwerk. De beste man werd de Jimi Hendrix van het oosten genoemd. Dat is in mijn ogen teveel eer, maar hij weet wel een heel fijne sfeer neer te zetten. Het lijkt alsof hij goed naar Black Sabbath geluisterd heeft, maar ten tijde van de opnames van Satori was Black Sabbath pas een half jaar uit, dus de kans is klein dat hij op de hoogte was van Tony Iommi en kompanen. Dat maakt van Flower Travellin’ Band min of meer dan een van de eerste metalbands of acts die experimenteerde met metal. Vooral Satori Part III hakt er goed in met een ijzersterke, slepende melodie. Bovenal is het een blauwdruk voor menig stonerbandje die improvisatie hoog in het vaandel heeft. Op veel stoneralbums hoor je wel een beetje Satori. De traditionele Japanse muziek is nooit ver weg, maar met distortion krijgt het een heel andere lading.
Bijna 45 jaar nadat het uitgekomen is, is Satori nog altijd een cultklassieker. Cult voor ons westerlingen, maar een onvervalste klassieker in Japan. Flower Travellin’ Band had grootse plannen. Na het uitbrengen van Satori vertrok dit kwartet naar Canada, waar opgetrokken werd met bands als Lighthouse en Emerson, Lake & Palmer. Er verschijnen nog twee albums, Made In Japan en Make Up. In 1973 nodigt The Rolling Stones de heren uit om op tournee te gaan door Japan. Het feestje gaat op het laatste moment niet door, omdat Mick Jagger geen visum krijgt. Aangezien Flower Travellin’ Band al in eigen land is, wordt besloten er te blijven. Er worden nog wat optredens gegeven, maar langzaam valt het gezelschap uit elkaar ten koste van andere projecten. Joe Yamanaka zal nog talloze solo-albums uitbrengen en doet zelfs nog even mee met reggae-legende The Wailers. Hideki Ishima vindt in 2000 de sitarla uit, een kruising tussen de sitar en de elektrische gitaar. Flower Travellin’ Band komt in 2007 weer bij elkaar, omdat hippies in Japan weer de mode zijn geworden. Er volgen optredens en een nieuw album, maar het sprookje komt ten einde als in 2010 longkanker wordt geconstateerd bij zanger Joe Yamanaka. Met zijn overlijden een jaar later, wordt het lot van Flower Travellin’ Band bezegeld.
Tracklist:
1. Satori Part I
2. Satori Part II
3. Satori Part III
4. Satori Part IV
5. Satori Part V
Vorige Stenen Wortels:
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door appie op 01-12-2015 om 07:14u
Anywhere is ook een gave ep, die doet niet onder voor Satori, King Crimson meets Black Sabbath deze 2 platen met uitstekend gitaarwerk.
Het latere werk gaat meer richting Uriah Heep maar is een stuk wisselvalliger.
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door SMF op 01-12-2015 om 08:05u
Is het bekend welke van "onze metalhelden" hebben aangegeven beinvloedt te zijn door deze band?
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door Andre Smoor op 01-12-2015 om 12:20u
Ik luister al rum 40 jaar naar metal/hardrock, maar ik heb nog nooit van deze band gehoord. Hoe betekenend is het dan voor onze metalscene? Deze rubriek begint meer op het onkruid van de metal te lijken ipv de wortels. En sinds wanneer zijn hippies gelijk aan metalheads? Nooit geweest, alleen het lange haar is onze gemene deler. Prima dat jullie onbekende en vergeten helden willen eren, maar doe dan Westerse en Amerikaanse bands. Die zijn het, die de huidige metalscene hebben gevormd. Niet deze onbekende band uit Japan
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door Ruud op 01-12-2015 om 13:35u
@SMF
Praktisch de hele Japanse scene is schatplichtig aan Flower Travellin'' Band: van Loudness tot Baby Metal. Dat Daarbuiten is invloed beduidend minder, al zijn veel westerse stoners wel bekend met deze band. Onder Roadburnvolk is dit een heel bekende naam. Niet voor niets de Black Sabbath van het oosten.
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door Lul op 01-12-2015 om 18:19u
Nog nooit van gehoord en net pas voor het eerst gehoord. Op basis van die eerste klanken hoor ik zeer zeker wat de schrijver van dit stuk ook zegt, Black Sabbath, stonerrock. Ik ga me er eens in verdiepen
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door nobody op 01-12-2015 om 20:24u
Toen een totaal onbekende band en nu nog steeds.
Afgaande op het audiofragment mogen we daar heel blij om zijn.
Deze rubriek dient alleen maar om metalfan-recensenten te laten showen welk obscuur materiaal ze in de kast hebben.
Weg met deze onzin.
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door SMF op 01-12-2015 om 23:55u
@Ruud:
Bedankt voor je info. Maar mij bekruipt min of meer hetzelfde gevoel als sommigen hierboven. Zijn dit album en het album uit de vorige editie (gun) werkelijk zo relevant voor de huidige metalscene? Was de muziekstroming die wij allen zo''n warm hart toedragen, zo significant anders geweest zonder deze albums? Welke hedendaagse metalhelden zijn hierdoor geinspireerd geraakt om de muziek te gaan maken die ze nu maken? Ik denk dat dit album en het album uit de vorige review niet echt (of echt niet) relevant zijn geweest voor de hedendaagse metalmuziek.
Dus in mijn ogen sla je de plank een beetje mis. Jammer, want ik vind het idee goed, maar ik haak een beetje af nu.
Reactie op De Stenen Wortels Van Heavy Metal: Flower Travellin' Band - Satori
Door appie op 02-12-2015 om 23:15u
Lees de inleiding van de rubriek gewoon die is toch niet in het Japans.
Wees blij dat Ruud de stenen wortels van de cannibal corpsen en deceides van deze wereld niet bespreek anders heb je de volgende maand waarschijnlijk de josti band.
-
29 november:
- Aoidos - Oizys
- Demon Bitch - Masters Of The Games
- Project: Ultimate Satan - The Opus Satanas
Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.