Hartstikke goed wel. Er zijn zoveel tours vandaag de dag, zoveel optredens waar je als metalfan uit kan kiezen, dat het nog best wel lastig is om behoorlijk publiek te verwerven. En wij doen het eigenlijk erg aardig.

En het leven on the road bevalt ook nog steeds?

Ja, ja, zeker weten. De omstandigheden zijn soms bar, we zijn vaak moe en vies maar het spelen maakt alles goed. Al staan er 50 man betalend publiek in de zaal, we doen ons best voor ze om ze waar voor hun geld te geven. En omdat we het spelen nou juist zo leuk vinden is ons best doen niet zo moeilijk.

Voor welke band tel je tegenwoordig zelf nog centen neer?

Iron Maiden!

Ja, de invoed van die band is ook goed in jullie muziek terug te horen...

Ja, absoluut. We zijn gek op die band en vinden het te gek om dat in onze muziek te laten doorklinken. We hebben sowieso veel uiteenlopende invloeden in onze muziek gestoken. De oude Slayer is natuurlijk erg van belang geweest, de laatste Slayers klinken niet al te best...
Zucht diep
Dan hebben we Autopsy nog, de ultieme deathmetalband. En natuurlijk Iron Maiden.

Jullie zijn inmiddels alweer een tijdje aan het touren. Welke show van de huidige tour is tot dusver het beste bevallen?

Die in Italie was erg goed. We hadden een goed publiek van over de 400 man, de stemming zat er prima in.

Italie? Geruchten hebben ons bereikt dat jullie in Italie DJ's zijn geweest in een lokale club. Is dat dezelfde avond geweest?

Nee, nee. Fred [drummer, red] en ik hebben in januari de DJ uitgehangen. We hebben een Italiaanse vriend die nabij Milaan woont en we zien elkaar altijd wel ergens. Soms komt hij gewoon naar onze shows, daar hij dicht bij het vliegveld woont en dus makkelijk heen en weer kan. Hij is een DJ in een tent en de eigenaar van die tent kwam met het idee om wat bandleden uit te nodigen om te draaien, om een beetje meer publiek naar de club te trekken. Ze wilden het met ons proberen en vlogen ons over voor een weekend. Ter plekke hebben we natuurlijk ook wat interviews gedaan en andere promotiewerkzaamheden voor het nieuwe album en 's avonds gingen we naar de club en draaiden metalplaatjes.

Hebben jullie ook nieuw Dismembermateriaal gedraaid?

Ja, we hebben 5 nieuwe nummers achter elkaar gedraaid. De reacties waren ook erg goed, overal zagen we mensen hun luchtgitaar grijpen!

Dan is het natuurlijk wel handig als je soms een nummertje of wat kunt downloaden, alvast.

Zeker. Bovendien ben ik van mening dat de downloadpraktijken een band als Dismember allerminst schaden. Mensen raadplegen dit medium om alvast wat voorproefjes te krijgen en als de muziek ze bevalt gaan ze het origineel alsnog wel kopen. Er zijn zoveel bands tegenwoordig dat je het je simpelweg niet kan veroorloven om elke dag nieuwe cd's te kopen. En op deze manier kun je wachten totdat je echt goed spul tegenkomt, en vervolgens kun je dat album dan ook aanschaffen.

De releaseparty van “The God That Never Was” vond op 3 februari plaats in in Stockholm. En dat, terwijl de officiele releasedatum van de plaat pas 20 februari is, in Zweden, en in maart komt het album in de rest van de wereld uit. Plannen jullie de releaseparty's altijd zo vroeg in?

Nee, eigenlijk was het de bedoeling om in januari alles al rond te hebben en de cd onder de mensen te brengen. Maar het label schuift alles maar op naar voren en ja, tegen de tijd dat ze dingen gingen veranderen hadden we al tours geboekt die je niet meer kon overboeken naar andere data. Dus ach, we hebben een kleine set gespeeld met daarin 3... nee, eigenlijk 4 nieuwe nummers en het publiek was dik tevreden.

Maar het nieuwe album werd toen al wel verkocht?

Ja, men had inderdaad een paar dozen met nieuwe albums voor de verkoop. Er waren zo verdomd veel mensen die avond en het was een kleine ruimte dus ik zag dat pas aan het eind van de avond.

Dan de bassistenkwestie. Johan heeft de band voor de opnames van "The God That Never Was" moeten verlaten. Waarom?

Dismember werd een fulltime-job een tijdje terug en dat was de reden dat binnen 2 maanden iedereen ontslag moest nemen of ontslagen werd bij hun huidige banen. En toen bedachten wij ons dat dit wel iets moest betekenen en dat we wellicht al onze aandacht op Dismember moesten vestigen. Johan heeft een eigen bedrijf dus hij kon helaas niet met ons mee, daarin. Hij kon de tijd er gewoonweg niet meer voor vrijmaken. Dat is eigenlijk de enige reden voor zijn vertrek.

Aha, dus jullie kunnen inmiddels aardig rondkomen van de band?

Ja, dat kunnen we. Heel veel verdien je er niet mee en we moeten nog steeds erg hard werken, maar het lukt. We zijn geen rijke mensen en hoewel we bekend zijn moet je echt honderdduizenden albums verkopen wil je daar ook goed geld aan verdienen. Wij moeten het van de tours en de merchandise-verkoop hebben. En hoe meer je tourt, hoe meer albums je verkoopt, dus op deze manier proberen we de zaken op te krikken.

Toch wel tof dat jullie dan ook naar kleine zaaltjes komen.

Hier in Baroeg hebben we altijd goed publiek gehad. We vinden dit een hele aangename tent om te spelen ook. Vorig jaar hebben we ons op het Tyrants-festival overigens ook uitstekend vermaakt Er waren veel verschillende bands van verschillende metalgenres. Voor ieder wat wils. Dismember, Kaamos, Nox, voor de deathmetal-liefhebbers, Arkhon Infaustus en Antaeus voor de blackies...

En Watain. Wat vind je van dat soort Black Metal?

Ik luister nooit naar black metal. Niet omdat ik er slecht over denk maar omdat het niet mijn ding is, verder.

Watain meurt ook als de tyfus.

Phoe, ja. Toen we binnenkwamen zagen we hun kruis met het varkenskop, lieten we onze gitaren achter en wisten we niet hoe snel we moesten wegwezen. En we zeiden tegen de knakker die het feestje organiseerde: "Kun je de jongens even op het hart drukken dat als ze klaar zijn, ze dat gevaarte maar even buiten moeten stationeren ofzo." Dat deden ze dan ook, maar inderdaad, de band stonk als de ziekte.

Terug naar de bas. De baspartijen op het nieuwe album zijn ingespeeld door de gitaristen, bij gebrek aan een bassist. Wilde Dismember geen sessiemuzikant, of iets dergelijks?

Het punt was eigenlijk dat we, indien we een nieuw iemand in de arm namen, we diegene eerst alle nummers moesten leren. De gitaristen kenden het materiaal al dus op deze manier ging het makkelijker en sneller dan met een nieuw iemand.

Dus de nummers waren al geschreven op het moment dat Johan zijn biezen pakte?

Nou, we waren er wel al mee bezig ja, toen we Johan vertelden dat het op deze manier niet meer kon. Want hij moest dagelijks werken en wij moesten dagelijks oefenen dus logischerwijze kon hij het oefenen niet bijwonen. Maar ja, hij had al wel meegewerkt aan het schijven, hij schreef al met al een nummertje of 5 voor het nieuwe album.

Tobias is de nieuwe bassist van Dismember geworden. Waar hebben jullie hem vandaan geplukt?

Nou, hij is een vriend van een vriend van een vriend van ons. Dus we kenden hem een beetje. Op die manier hoorden we dat hij werkloos was EN een uitstekende bassist is, dus besloten we het met hem te proberen. We belden hem op en vroegen hem die woensdag naar de studio te komen waar wij op dat moment net klaar waren met de opnames van de drums, zodat we nog even de tijd hadden voor een kleine oefensessie. En dat ging geweldig. Het bleek ook een prima de kerel te wezen, heel relaxed, down to earth... Bovendien is Tobias een echte bassist. Al onze vorige bassisten waren eigenlijk gitaristen die de bas bedienden. Tobias is geen gitarist maar een bassist, en wat voor één.
We belden hem vervolgens vrijdag... of maandag... weer op om te vertellen dat hij het ging worden. Zijn reactie? "Ohh...shit!" Hij verwachtte het allerminst, omdat hij het gevoel had dat de oefensessie behoorlijk hels was verlopen. En ja, we zeiden tegen hem dat het in het begin niet altijd perfect klinkt, dat is vrij logisch. Maar hij heeft een hoop potentie dus was hij erg welkom in de band.

Had hij dan nog enige bandervaring voordat hij bij Dismember kon komen spelen?

Nee, ik geloof niet dat hij eerder in een grote band heeft gespeeld. Hij speelde wel in een coverband, in lokale pubjes, maar hij pikt dingen ontzettend snel op. Een van zijn eerste dingen voor Dismember was het optreden in Australië En hij pakt dan gewoon het vliegtuig om er te staan en te spelen. Dus we hopen vanaf nu een stabiele line-up te behouden.

Ja, zo te horen is het voor Dismember erg belangrijk om een stabiele line-up te hebben van muzikanten wier neuzen allemaal dezelfde richting op wijzen.

Absoluut. We hebben fulltime mensen nodig dus volledige inzet. Dat is dus wederom de reden waarom Johan de band moest verlaten. Hij wilde wel, maar had de tijd niet om te oefenen of deel uit te maken van het schrijfproces. We schijven alles altijd samen dus dan is het natuurlijk wel erg belangrijk als je daar ook aan bij kan dragen. Dat straalt onze muziek ook uit, vind ik. Teamspirit.

Het nieuwe album klinkt ook behoorlijk krachtig en enthousiast. Losser ook dan de voorgaande plaat. "Where Ironcrosses Grow" klinkt meer gecontroleerd.

Yeah, dat gevoel heb ik ook. We hadden veel succes met de voorganger en we tourden een hoop, ook op plaatsen waar we nooit eerder zijn geweest. En we waren erg blij met het verworven succes en ik denk dat we dat gevoel hebben vastgehouden tijdens het schrijven van de nieuwe nummers. We willen op deze toer verder. We zijn alive and kicking, dus let's do it! We zijn erg enthousiast, inderdaad, en het werken met onze nieuwe gitarist Martin bracht ook nieuwe enthousiasme met zich mee. Onze eerste gitarist was de beste niet en het was een hele opgave voor hem om de technische nummers bij te benen. Dan hadden we Magnus nog, hij was een fantastische gitarist maar op 1 of andere manier zaten we muzikaal niet op 1 golflengte. De riffs die hij schreef waren niet echt heel erg goed, bovendien werkte het tussen hem en David niet echt goed omdat ze qua speelstijl een heel eind uit elkaar lagen. Martin en David kunnen het muzikaal uitstekend vinden en dat is de reden waarom het allemaal zo goed klinkt.
Bovendien zijn we, omdat we de afgelopen tijd zoveel gespeeld hebben, zo erg op elkaar ingespeeld geraakt dat we het nieuwe album een beetje technischer en sneller wilden hebben en dat ook probleemloos konden uitvoeren.

Wat het schrijven van de nummers betreft: je gaf al aan dat de leden van Dismember de nummers altijd samen schrijven. Waarom samen?

Zo werkt dat het beste voor ons. Als je iets schrijft wat je zelf mooi vindt is het altijd naar om te horen dat het eigenlijk niet goed of bruikbaar is. Een gevoelige kwestie. Wij buiten dit uit door altijd het geschreven materiaal aan elkaar te laten luisteren in de oefenruimte zodat er kritiek geleverd kan worden door nog 4 andere mensen. Op deze manier is iedereen het eens met de te gebruiken riffs en wordt elke riff aan een kritische luisterbeurt onderworpen.
Voor "Massive Killing Capacity" hebben we bij wijze van uitzondering apart van elkaar de nummers geschreven. Iedereen kreeg de kans om eigen nummers te schrijven die totaal niet werden veranderd. En in mijn ogen is dat onze minste plaat omdat zoveel riffs die eigenlijk geen Dismember zijn, in de muziek waren geslopen. En na het uitbrengen van dit album zeiden we tegen elkaar "Oh nee, dit doen we nooit meer. Vanaf nu doen we alles weer op de oude manier."

De teksten op de nieuwe plaat zijn wederom anti-religieus. Nooit aan gedacht dit thema eens te veranderen?

Wel, ja, ik heb ook al wel wat teksten die niet over de religie gaan. Maar dat is voor het volgende album.
Lacht
Wat de teksten van dit album betreft... Het ging eigenlijk zo: we proberen altijd extra studiotijd te boeken zodat we de nummers in ruwe vorm kunnen opnemen en de tape mee naar huis nemen zodat daar teksten bij geschreven kunnen worden. Nu ging het allemaal net iets anders waardoor ik elke keer maar een paar nummers mee naar huis kon nemen en daar 's avonds nog een tekst bij moest verzinnen. Dus verviel ik in het oude thema, ik had thuis ook al wat materiaal liggen... Eigenlijk heb ik thuis altijd wel teksten rondslingeren die dan opeens van toepassing kunnen zijn. Dit album is dus ook geenzins een conceptalbum maar bevat losse nummers met teksten waar we overigens wel achter staan, omdat godsdiensten een thema is dat ons ook vandaag de dag bezighoudt. Zet het nieuws maar aan en je begrijpt wel wat ik bedoel. Het is altijd actueel. Nu zijn het weer de moslims die boos zijn op een paar tekeningen.
Wij zijn tegen religie, wij vinden dat je in jezelf moet geloven. Al het goede ontspringt daar en de religieuze negativiteit maakt ons kwaad. Iedereen is zo vrij om zijn eigen mening erop na te houden maar religie is een opgedrongen iets, het is geforceerd, het beheerst de wereld. Dus het kan ook mij kwaad doen, iemand die dus niet gelooft Religies hebben hun goede ideeën maar er komt ook zoveel troep bij kijken dat het eigenlijk niet goed kan wezen, in onze ogen.

Overigens wil ik er wel bij zeggen dat we álle religies haten. Ook satanisme, wat we ook als een religie beschouwen.

Het artwork van het nieuwe album is ook weer typisch Dismember. Gaat dat er ooit wellicht nog anders uitzien?

Geen idee. Het was weer Dan Seagrave die het voor ons klaarde. Met name ik heb tegen de tijd dat het artwork gemaakt moet worden altijd al een beetje het idee van hoe het er uit moet zien. Voor "The God That Never Was" moesten we wat ideetjes aanpassen omdat we al erg dicht tegen de deadline zaten. Het originele idee was erg complex, geen enkele artiest had het snel kunnen uitvoeren. Het had gekund maar het zou er niet uit hebben gezien. Dus ik veranderde wat ideeën, contacteerde Seagrave en vertelde hem wat ik ongeveer wilde hebben. Hij kreeg de titels van de nummers en al mijn ideeën en na een week stuurde hij mij schetsen van zijn werk, waar we erg blij mee waren.
Nu moet ik zeggen dat de tijdsdruk in dit geval helemaal niet verkeerd uitpakte. Nu is de soldaat op het altaar op de hoes van het album het middelpunt van het plaatje, voor de rest is het plaatje vrij simpel. Het is geen doorsnee Dan Seagrave-werk aangezien zijn werken meestal veel drukker, complexer en gedetailleerder zijn. En nu is het geheel iets simpeler maar des te duidelijker. Het sluit prima aan op de muziek.

Nu heb je vast ook nog wel wat leuke studioverhalen voor ons! Vertel eens iets over de opnames van de nieuwe plaat.

Om te beginnen gebruikten we dezelfde studio als voor het voorgaande album, de Sami-studios in Stockholm. In de eerste plaats omdat het lekker dichtbij is. Het bevindt zich in het centrum van Stockholm dus wij kunnen er allemaal makkelijk heen om ons dingetje te doen. Sommige bands gaan naar het buitenland om hun zaken op te nemen, wij houden het indien mogelijk zo dicht mogelijk bij huis. We hebben er 6 weken doorgebracht in een poging tot relaxen.
Lacht
Maar... nou, laat ik het zo zeggen. Het was een goed en vruchtbaar opnameproces. We hadden een hoop werk binnen een afzienbare tijd af. Maar we hadden de studio voor 6 weken geboekt dus het was de bedoeling om lekker rustig aan toe doen. Een halve dag luieren en inspiratie opdoen en dan eens op 't gemakje van je kont te komen. Maar plots kregen we te maken met allerlei kleine maar vervelende technische problemen. De recorder deed het niet, veel te lang moeten wachten op de hulptroepen, de mix was niet goed gedaan, enz, enz. Dus het relaxte sfeertje waar we aanvankelijk op hoopten ebde langzaam maar zeker weg en moesten we in plaats van relaxen alles in een strak schema plannen om alles op tijd af te krijgen. Maar dat is gelukt. Dus ik denk dat die kleine stressdingetjes ook wel hun positieve uitwerking niet hebben gemist, omdat ze ons deden opletten.

Wat zo opvalt aan het drumgeluid is dat Dismember nog altijd niet triggert...

Nee, we werken nooit met een trigger. Triggers zijn waardeloos. Als je niet hard genoeg kan slaan, waarom speel je dan nog?
Lacht hard
Nee, we houden niet van dat klikkerige geluid omdat het de dynamiek volledig ondersneeuwt, elke slag is hetzelfde. Het neemt de hele feeling weg. Tijdens de opnames van het nieuwe album hebben we sowieso geweigerd om gebruik te maken van triggers, computers, dat soort zaken. Het enige wat we hebben gedaan is de drums op normale tape opnemen om dat echte dynamische geluid te verkrijgen en nadat de drums waren voltooid zetten we de opnames over op digitale tape. Dat is het enige digitale aan ons album.
Wij willen de "echtheid" van ons album zo puur houden dat we zelfs lang niet alle fouten verbeteren. Oke, grote blunders moeten uiteraard opnieuw maar een misslagje of iets dergelijks laten we staan. Dat draagt bij aan de sfeer die ons album herbergt. Het houdt ons geluid puur.

In dit digitale tijdperk lijkt het wel of je je best niet eens meer hoeft te doen. Bands die digitaal werken hoeven hun fouten niet te verbeteren omdat dat allemaal met de computer bijgeschaafd kan worden. Ik zou het opnieuw willen doen, dat is veel eerlijker. Dus nemen wij een album op zonder al die digitale prut. Ik weet van een vriend van mij die in een studio werkt en alles digitaal doet dat hij er wel eens bands over de vloer krijgt die nauwelijks kunnen spelen. Ze weten wel hoe ze moeten spelen maar ze maken zoveel fouten in de takes dat hij een hoop moet editen. Maar wat moet er in godsnaam gaan gebeuren als die jongens live gaan spelen? Maar ja, iedereen moet het natuurlijk zelf weten verder.

Na het uitbrengen van 1 album via Karmageddon Media (voorheen Hammerheart Records) heeft de band getekend bij Regain Records. Dat is wel snel.

Op het moment dat we Nuclear Blast verlieten wegens de beëindiging van onze verplichtingen daar hadden we al een hoop geleerd over de muziekindustrie. Toen dat we bij Nuclear Blast tekenden namen ze al onze rechten in eigen hand, ZIJ beheerden alles. Maar omdat onze eerste plaat voor metalbegrippen een bestseller was, was Nuclear Blast erg blij met ons, wat ons weer de gelegenheid gaf een management te verkrijgen en het contract te wijzigen. Nu werd het de bedoeling om er 5 albums uit te brengen in plaats van 7 en we herwonnen op den duur onze rechten waardoor we min of meer zelf konden weten wat we uitspookten.

Maar op deze manier waren we wel heel wat ervaringen rijker en bij Karmageddon waren ze al blij dat ze ons voor 1 album konden tekenen Dus wij tekenden er voor 1 album en beheerden onze rechten en we zouden wel zien hoe het uit zou pakken. Maar dingen verliepen niet echt soepel dus na het uitbrengen van “Where Ironcrosses Grow” zeiden we netjes dankjewel en keken verder. Op het moment dat we toentertijd bij Hammerheart tekenden zagen dingen er erg rooskleurig uit maar toen het puntje bij paaltje kwam duurde het behoorlijk lang voordat er iets op gang kwam of gedaan werd. Er traden problemen op en met name na de transformatie van Hammerheart naar Karmageddon begonnen dingen een vreemde wending te nemen. Zo zouden ze bijvoorbeeld onze voorgaande albums opnieuw uitbrengen wat dus niet is gebeurd. We kregen maar geen antwoorden, er was altijd wel wat...
Fred houdt zich bij ons bezig met de labelzaken en hij sprak wat mensen van Regain Records die erg geïnteresseerd in ons waren. Maar in die tijd liepen we nog bij Karmageddon, hoewel dus voor 1 album maar. Dus kondigde Fred al aan dat indien de zaken niet meer zouden werken tussen ons en Karmageddon, we bij Regain zouden tekenen. Zo geschiedde. We kregen een betere deal bij Regain. Ongeveer dezelfde opzet. Het is een deal voor 1 album, het is goed voor het label en de band. Want stel dat dit album niet verkoopt en het label heeft geen vertrouwen in de band meer, hoeven ze erna ook niets meer voor de band te betekenen.

Regain is niet het minste label, overigens. Een hoop grote namen zijn daar tegenwoordig gestationeerd en het label blijft groeien en groeien...

Dat was ook een mooie bijkomstigheid, bovendien... we hebben nu deals gehad met Nuclear Blast en Karmageddon Media en, niet vanwege ons Engels overigens, er was op één 1 of andere manier altijd een taalbarrière en een mentaliteitsbarrière. Werken met Regain is stukken makkelijker. Het label is Zweeds dus je kan altijd dingen bespreken zonder in het Engels te hoeven denken en naar de juiste woorden te moeten zoeken.
Dus tot dusver gaat alles goed. Behalve dan dat ze bepaalde dingen, zoals de releasedatum van de nieuwe plaat, blijven uitstellen. Maar daar zullen ze ook wel hun redenen voor hebben. Dat zal vast wel iets met een bepaalde strategie te maken hebben daar er nu meer grote namen zijn die met een nieuw album komen.

Dismember staat inmiddels geboekt voor een aantal festivals, deze zomer en voorjaar. Leuk?

Ja! We proberen zoveel mogelijk festivals aan te doen. Het liefst zouden we overal willen staan.

Wat heb je zelf liever? Een klein zaaltje of een grote stage?

Ik vind het allebei wel wat hebben. Het is mij om het even. De omvang is anders maar de prestatie die wij neer moeten zetten blijft hetzelfde. Festivals hebben het voordeel van een groot podium zodat je lekker rond kan lopen en je ding doen. Kleine zaaltjes hebben wat minder ruimte en een wat kleinere spot. Maar het is allemaal even aangenaam om er te spelen. We houden van spelen dus dat komt overal wel goed.
Tijdens deze tour hebben we ook in hele kleine zaaltjes gestaan. In Oostenrijk speelden we in pubs. Er was geen podium dus alles moest op de grond en het publiek stond echt recht voor onze neuzen. Ik ben verder ook niet echt de grootste en gek genoeg stonden alle grote jongens vooraan dus eigenlijk keek ik tijdens de show naar die mensen op.

Inzake de Zweedse deathmetalscene. Tegenwoordig lijkt het of de old-school inslag weer ontzettend opbloeit. Veel jonge bands meten zich deze sound weer aan.

Toen de Zweedse deathmetalscene opbloeide, met bands als Entombed, Grave, Dismember... werd er een ware vloedgolf aan bands ontketend. Ik bedoel, als we moesten spelen leek het wel of de zaal bijna alleen uit bandleden van andere bands bestond. De scéne werd overbevolkt en logischerwijze vond er op den duur een verandering plaats. Want als er zoveel bands zijn die hetzelfde doen is er altijd wel een band die iets anders wil proberen. En die veranderingen zetten door tot pak 'm beet 1997, toen blackmetal de kop opstak en de metalscene overnam. Daarna volgden de jaren dat blackmetal hoogtij vierde, maar uiteindelijk gebeurde er met blackmetal precies hetzelfde. Het genre werd populair en bandjes schoten als paddestoelen uit de grond. Overal waar je heen ging duwden blackmetalbands je demo's in de handen... Maar uiteindelijk heeft ook deze scene zichzelf min of meer omgelegd omdat veel bands experimenteel werden en andere dingen gingen doen.
In die tijd groeide de roem van de Gothenburg-scene en werd dit genre groter en groter en toen blackmetal weer naar de achtergrond werd verdreven explodeerde deze scene van melodische deathmetal. Nu willen de bands van de "Stockholmside" zich steeds meer en meer distantiëren van deze melodische inslag. Want de originele old-school Zweedse death is de smerige Stockholmse sound. En dat willen veel bands weer spelen.

Zijn er nog goede Zweedse deathmetalbands die je de lezers zou willen aanraden?

Kaamos! Uitstekende Zweedse death. Ze hebben hier samen met ons op het Tyrants-festival gespeeld, vorig jaar. En dan hebben we nog een andere band uit Stockholm die de moeite waard is, namelijk Insision.

En of die bands de moeite waard zijn. Maar met deze bands zijn wij inmiddels ook aan het eind van dit enerverende gesprek aanbeland. Na de woorden van dank duiken we de warme tourbus uit een frisse windvlaag tegemoet, die we al gauw verruilen voor een gemoedelijk gevuld Baroeg waar we aan het eind van de avond van een uitstekend Dismember-concert genieten.