De release van het nieuwe album The Dark Hereafter (traditioneel voorzien van een fantastische, sfeervolle hoes), september vorig jaar, zal dus ongetwijfeld veel fans hebben doen watertanden. Gek genoeg is het album destijds aan de aandacht van Metalfan.nl ontglipt. Gezien de status van de band verdient het album echter zeker nog een bespreking. Het materiaal op The Dark Hereafter klinkt namelijk wederom episch, herosch en meeslepend, zoals we dat inmiddels wel van de Britten gewend zijn.
Tegelijkertijd valt op dat deze vijfde full-length relatief kort is. Slechts vijf nummers telt het schijfje, waarvan er n ook nog een cover is (afsluiter Led Astray In The Forest Dark is een cover van Ulvers Capitel I: I Troldskog Faren Vild (Lost In A Forest Of Trolls) van het klassieke Bergtatt-album). De track Pariahs Path is bovendien al te vinden als bonus op de digipack-versie van het vorige album (The Divination Of Antiquity). The Dark Hereafter lijkt dus meer op een ep dan op een reguliere full-length, hoewel de vijf nummers gezamenlijk een respectabele veertig minuten klokken. Bovendien is het materiaal wederom van een hoog niveau, hoewel het album over de gehele linie iets minder machtig klinkt dan zijn voorgangers.
Het belangrijkste nummer op dit album is het dertien minuten durende Green Cathedral. Niet alleen qua thematiek (het nummer handelt over de spiritualiteit van de natuur), maar ook qua compositorische opbouw. In tegenstelling tot de eerste drie nummers is Green Cathedral veel geraffineerder opgebouwd. Vanuit een contemplatief, mijmerend begin bouwt de band op naar een stemmig, Drudkh-achtig meeslepend ritme en creert daarmee een bijzonder hypnotiserende sfeer. De cleane koorzang die tegen het einde opduikt, voegt een extra plechtig element toe aan de muziek. Het is een verrassende kant van Winterfylleth die we nog niet eerder hebben gehoord. De Ulver-cover bouwt voort op die plechtige kant en zorgt daarmee voor een fraai einde.
The Dark Hereafter is een boeiend werkstuk geworden. Toch blijft het album wat achter bij zijn magistrale voorgangers. Het voelt een beetje als een tussendoortje. Een uitermate goed te versmaden tussendoortje weliswaar, met een aantal experimenten die goed uitpakken, maar wel een werkstuk waaruit iets minder urgentie, heroek en grootsheid spreekt. Conclusie: een fijne aanvulling op de collectie, maar niet het beste album van de band.
Tracklist:
1. The Dark Hereafter
2. Pariah's Path
3. Ensigns Of Victory
4. Green Cathedral
5. Led Astray In The Forest Dark (Ulver-cover)
