Enquête

Wat is jouw favoriete rock- of metalsong over een televisieprediker?

Anthrax - Make Me Laugh
Black Label Society - Counterfeit God
Black Sabbath - TV Crimes
Cake - Comfort Eagle
Crosby, Stills, Nash & Young - American Dream
Death - Spiritual Healing
Depeche Mode - Personal Jesus
Dire Straits - Ticket To Heaven
Frank Zappa - Heavenly Bank Account
Genesis - Jesus He Knows Me
Ghost - Jesus He Knows Me
Hooters - Satellite
Insane Clown Posse - Hellelujah
Iron Maiden - Holy Smoke
Joni Mitchell - Tax Free
Marilyn Manson - Personal Jesus
Metallica - Leper Messiah
Oingo Boingo - Insanity
Ozzy Osbourne - Miracle Man
Poison - Something To Believe In
Queensrÿche - Revolution Calling
Slayer - Read Between The Lies
Suicidal Tendencies - Send Me Your Money
Temple Of The Dog - Wooden Jesus
een andere song over een televisieprediker

[ Uitslag | Enquêtes ]

    21 november:
  • Brothers Of Metal en Grailknights
  • 22 november:
  • Dying Fetus, Chelsea Grin, Despised Icon en Vitriol
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • 23 november:
  • Overruled en Defazer
  • Revolution Calling
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • Wardruna
  • 24 november:
  • Dream Theater
  • Ondfdt, Anguish en Ornaris
  • Therapy? en Deux Furieuses
  • Veil Of Maya, Signs of the Swarm, Varials en To The Grave
  • Wardruna
  • 27 november:
  • Benighted, Baest en Coffin Feeder
  • Feuerschwanz, Orden Ogan en Dominum
  • Sirenia en Xandria
Kalender
Vandaag jarig:
  • Aaron Jellum (Lȧȧz Rockit) - 61
  • Ana Fernández (Darksun) - 44
  • Bryan Patrick (Manilla Road) - 58
  • Myles Heskett (Wolfmother) - 47
  • Tobias Sammet (Edguy) - 47
Review

Winterfylleth - The Threnody Of Triumph
Jaar van release: 2012
Label: Candlelight Records
Winterfylleth - The Threnody Of Triumph
Daar hebben we er weer n. Atmosferische black metal in optima forma. Een plaat vol treurige melodien, snelle passages en epische gitaarlijntjes die aan post-rock doen denken. Winterfylleth volgt in de sporen van bands als Wolves In The Throne Room, Agalloch, Drudkh en vergelijkbare namen. Origineel? Nee, eigenlijk niet. Prettig luisterbaar? Ideaal zelfs.

Winterfylleth is een band die het beste tot z'n recht komt wanneer de bladeren vallen of de eerste sneeuwvlokken naar beneden dwarrelen. Muziek die je mee terug neemt naar lang vervlogen tijden. Tijden waarin de natuur ongerept was. Momenten waarop toverdrank drinkende lieden het opnamen tegen Romeinen om hun heidense levenswijze te verdedigen. De tekstuele inhoud refereert tevens aan een dergelijk tijdperk. Zo komt het gezelschap met heel wat oud-Engelse termen op de proppen. Niet nieuw, maar wel authentiek. Muzikaal is hetgeen deze Britten brengen niet zo ingewikkeld. Sfeervoller des te meer. Het zijn vooral de plechtige riffs en sterke melodien die beklijven. Dat de band er op gezette tijden de beuk ingooit, is bijzaak. Sfeer is het sleutelwoord.

Hoewel ik onderhand een beetje moe word van groepen die black metal combineren met natuurthema's en post-treurnis, is Winterfylleth beslist geen slappe hap. De productie zit als gegoten, het muzikaal gebodene verveelt nergens en qua zang en spel zit het wel snor. Liefhebbers van de eerder genoemde clubjes doen er dan ook goed aan dit werkje eens te beluisteren.

Tracklist:
1. A Thousand Winters
2. The Swart Raven
3. fterield-Fron
4. A Memorial
5. The Glorious Plain
6. A Soul Unbound
7. Void Of Light
8. The Fate Of Souls After Death
9. Home Is Behind
10. The Threnody Of Triumph

Score: 78 / 100

Reviewer: Jeroen
Toegevoegd: 28 december 2012

Winterfylleth - The Threnody Of Triumph
Reactie van Erik op 29-12-2012 om 10:02u

Even ter aanvulling: dit is al de derde CD van Winterfylleth.

Winterfylleth - The Threnody Of Triumph
Reactie van MetalJan op 31-12-2012 om 13:40u
Score: 80 / 100

Goeie cd, allleen iets minder dan hun vorige album The Mercian Sphere.

Winterfylleth - The Threnody Of Triumph
Reactie van Seleena op 02-01-2013 om 17:27u

For a different and corlidenabsy less acrimonious perspective, I liked but didn't love Mercian Sphere. The main thing that bugged me about it was the ponderous chanting they periodically resorted to in an apparent attempt to make some of the songs more epic . The first two tracks in particular each culminate with over a full minute of uninteresting, repetitive shantey (I skimmed the album again to refresh my memory). It probably works okay live, but recorded it’s not only monotonous but also strikes me as kind of pompous. All it would have needed is some gradual development of the harmonies or the arrangement. Hearing the same few notes over and over without variation isn’t engaging.There's also that inoffensive but way too long instrumental that follows the first few tracks. If it had been a brief interlude, it might have been an interesting segue into the next track, but at nearly five minutes it’s a complete momentum killer. As with the chanting, it doesn’t really develop or make a statement, nor is it especially atmospheric or haunting. And what does a violin have to do with the Anglo-Saxon days of yore? Why not feature a harp or some other thematically appropriate instrument if celebrating Old English heritage is your band’s mission statement?Complaints aside, I enjoy their music overall and find the subject matter and lyrics highly appealing, so I’ll certainly give the new album a chance. It was also John's review that turned me onto Daath Shadow, so he obviously has SOME taste.

Pitfest

Alle artikelen en foto's (afgezien van albumhoezen, door bands/labels/promoters aangeleverde fotos of anders aangegeven), zijn © 2001-2024 Metalfan.nl en mogen niet zonder schriftelijke toestemming gekopieerd worden. De inhoud van reacties blijven van de reageerders zelf. Metalfan.nl is niet verantwoordelijk voor reacties van bezoekers. Alle datums van de Nieuwe Releases, Concertagenda, Kalender en in de artikelen zijn onder voorbehoud.