Enslaved maakte de afgelopen jaren enkele zeer goed ontvangen albums en lijkt haast onafgebroken op toer te zijn. De van black metal-vikingen tot progrockers gevolueerde Noren bewijzen dat hard werken loont: op een ijskoude zondagavond in maart weet verrassend veel volk de weg naar P60 in Amstelveen te vinden.
De Amsterdammers van Magnacult, die oorspronkelijk de gehele tour als support zouden dienen, hebben gecanceld. In plaats daarvan is de eer aan Severity om de avond te openen. Dat doen deze jonge gasten uit Uithoorn op zich niet verkeerd, maar hun melodieuze metalcore past totaal niet bij de andere bands van vanavond en ontlokt ook geen enkele reactie in het black metal-minnende publiek. Ook ontgaat het nut van het gebruik van twee zangers mij een beetje als ze precies dezelfde schreeuwstem hebben.
Winterfylleth weet wel de juiste snaar te raken. Hun black metal is totaal niet vernieuwend en ook behoorlijk eentonig, maar doet daardoor juist hetgeen dat goede black hoort te doen: het brengt je in een trance en sleept je mee. Het is even wennen om vier kortharige Britse lads met een nonchalante uitstraling deze muziek te zien spelen wanneer je corpsepaint en spijkerarmbanden gewend bent, maar de muziek is op zichzelf krachtig genoeg om elk uiterlijk vertoon overbodig te maken. Atmosferisch tot en met, zuigen de melodien de luisteraar steeds meer mee in een prachtige en ijskoude dans. Het publiek blijft duidelijk niet ongeroerd. Winterfylleth kan uitgroeien tot iets heel moois!
In mijn verslag van hun optreden op Into The Grave afgelopen zomer vroeg ik mij al af of alles wat Enslaved aanraakt in goud verandert. Ook vanavond weten de zes muzikanten uit Noorwegen weer te overtuigen met hun inventieve songmateriaal, strakke spel en sterke presentatie. Enslaved staat met kracht en enthousiasme op het podium. Van de gereserveerde houding van veel collega-black metalbands is geen sprake: er is ruimte voor interactie met het publiek, grapjes als een geblinddoekte drumsolo en uiteraard het machogedrag van de altijd met ontblote torse spelende gitarist Arve Isdal.
Als vanzelfsprekend is het optreden vanavond voor een groot deel gewijd aan het pas verschenen Riitiir. In totaal komen er vijf nieuwe nummers langs, met Thoughts Like Hammers en Roots Of The Earth als meest memorabele uitschieters. Wat de band op het pas verschenen Riitiir laat horen verschilt drastisch van het oudere werk, met een wel rg grote rol voor de zuivere zang van toetsenist Herbrand Larsen. Toch zit er een fijne lijn in het optreden en zijn de hudige progressieve sound en de heidense tijden van Hordanes Land en Frost best met elkaar te verenigen. Leuk ook dat de set, naast vaste publieksfavorieten als The Watcher, Ethica Odini en viking-oudje Allfaor Odin ondanks het vele toeren varieert: geen Immigrant Song-cover vanavond, maar wel het prachtige doch beukende As Fire Swept Clean The Earth, mijn persoonlijke hoogtepunt van de avond!
Enslaved bewaart twee van haar beste nummers voor de toegift: Isa en Fenris van black metal-klassieker Frost besluiten de avond met een extatisch hoogtepunt. Een avond waar zowel publiek als band met ongetwijfeld veel plezier op terug zullen kijken!
