Beyond God ontstaat in 2008 nadat drummer Ferry Guns muziek begint te componeren die hij in eerste instantie alleen inclusief het verhaal erachter op een website wil plaatsen. Om het materiaal toch ook live ten gehore te kunnen brengen, zoekt hij middels advertenties vervolgens naar muzikanten.
Het duurt echter wel anderhalf jaar voordat hij de juiste musici om zich heen verzamelt. Samen met gitarist Twan Smolders, bassist Peter den Bakker (Sin7sinS, ex-Ex Libris) en zangeres Cynthia Knoch (Lola Marie & Les Chats Noires) neemt hij de ep Dark Light Of Dawn (2013) op. Nadien is Peter vervangen door Lukasz Kubaszak en vorig jaar nam Meryl Foreman de microfoon over van de klassiek geschoolde Cynthia.
Beyond God speelt symfonische/gothic metal die in het straatje ligt van Delain, After Forever, het oude Epica (intro van Cursed lijkt erg veel op die van Cry Of The Moon) en vooral The Gathering. De muziek bevat doomy riffs, is atmosferisch vanwege de fraaie ambient orkestraties en epische koren, en donker (bas is bijvoorbeeld goed hoorbaar). De arrangementen met piano, koren en ambient orkestraties is verzorgd uitgewerkt, zoals te horen is in bijvoorbeeld Prince Creep.
Naast de vier heropgenomen nummers van de ep staan er zeven nieuwe nummers op deze eerste full-length. De oude nummers zijn op bepaalde punten wat aangepast (hier en daar een basmelodie toegevoegd, de akoestische gitaren zijn vervangen door clean versterkte alternatieven), maar verder wijkt de songstructuur niet af.
Meryl brengt het er prima vanaf met de teksten en zanglijnen die grotendeels door en voor Cynthia geschreven zijn. In tegenstelling tot haar voorgangster gebruikt zij geen operastem. Dat zorgt geenszins voor problemen, maar slechts voor een ander geluid, waaraan de kenners wellicht even moeten wennen. Haar versie van Nocturne is zeer fraai gezongen, maar ook in de andere songs laat ze haar zuivere en beheerste visitekaartje achter.
Vooral vocaal, maar ook qua sfeer en muzikaal doet het geheel aan The Gathering tijdens onder andere Mandylion denken. Luister maar eens naar onder andere Memories, Destination Darkness en de fraaie ballad Cursed, met een stevige climax. Laatstgenoemde is het enige nummer waarvan Meryl de tekst zelf heeft geschreven. De zware, veelal trage atmosferische symfonische metaltracks ademen een specifieke (soms mysterieuze) sfeer en zitten qua songwriting vaak goed in elkaar. De verschillende instrumenten en zang vullen elkaar goed aan. Het is alleen wat jammer dat het geheel wat kracht mist, doordat de kickdrums en snare niet sterk in de mix staan.
De tracks liggen qua niveau dicht bij elkaar. Prince Creep zet de karakteristieke toon, Send A Child, Nocturne, Memories en Passion (teksten door Twan, gebaseerd op Braveheart) blijven als eerste het beste hangen, maar daarvoor heb je wel een aantal luisterbeurten nodig. Het songmateriaal is namelijk niet echt catchy. Desondanks ligt het wel prettig in het gehoor en zit er voldoende afwisseling in middels een paar ballads, wat stevigere nummers en een verrassing in de vorm van Sonambula, met daarin progressieve powermetalriffs.
A Moment Of Black is een met veel zorg gemaakt, ingetogen symfonisch/gothic metalalbum dat nergens uit de bocht vliegt. Beheerst, organisch, met aangename tracks die de nodige luisterbeurten nodig hebben om te blijven hangen en een wat krachtigere productie hadden verdiend. Deze debuutfull-length vindt zijn doelgroep vooral in de liefhebbers van symfonische metal van rond de milleniumwisseling.
Tracklist:
1. A Beautiful Beginning
2. Prince Creep
3. Sail Away Upon A Cloud
4. Send A Child
5. Nocturne
6. Memories
7. Sonambula
8. Destination Darkness
9. Cursed
10. Ghost Ship
11. Passion
