Allereerst is het podium in de kleine zaal voor het symfonische progmetalcollectief Seven Waters, bestaande uit zangeres Karen Leijzer, levenspartner en gitarist Michiel Leijzer, drummer Robert Molenaar, toetsenist Maarten Vloon en bassist Niels Achtereekte. De in 2010 opgerichte band heeft twee eps op zijn naam staan en is bezig met de eerste full-length. Vandaag komt naast oldie Enslaved (2012) de gehele ep Hunters Prey (2015) aan bod. Waar het kwintet met de videos van Hunters Prey en Broken Images een positieve indruk achterlaat, lukt dit op de planken niet. Dat ligt met name aan de zang van Karen. Zij zit er in de passages waarin ze niet binnen haar comfortabele bereik zit, regelmatig naast. Dat leidt af van de muziek.
De heren laten horen over goede technische vaardigheden te beschikken zoals in Broken Images en Weight Of Loss. Dat zijn dan ook de momenten waarop Seven Waters indruk maakt, maar als Karen weer gaat zingen, houd je je hart vast of het wel goed gaat. Dat gaat het af en toe, zoals in het eerste couplet van Mother Egypt: All For Love, waarin ze samen met haar partner een duet vormt, maar halverwege het rustige nummer gaat het weer mis als ze de hoogte ingaat. Het is dus ook niet vreemd dat de musici niet vaak uitgenodigd worden om op te treden. Er is niet veel bijval voor het optreden, al zijn er wat vrienden in de zaal die de band een hart onder de riem steken, samen met de twee dochters (vier en vijf jaar) van Karen en Michiel, die voor het eerst een show van hun ouders bijwonen. Maar ook zij moeten toch erkennen dat ze mama wel eens beter hebben horen zingen. Seven Waters is vandaag een teleurstellende openingsact.
Kingfisher Sky heeft vanwege andere prioriteiten afgezegd en daarvoor in de plaats is er Beyond God. De Eindhovense atmosferische, symfonische metalgroep is sinds 2013 actief en heeft met Dying To Feel Alive een paar weken geleden zijn tweede full-length op de wereld losgelaten. Vandaag speelt Ronald Tielen voor het eerst als kersvers vast bandlid zijn eerste show met de band, die verder bestaat uit zangeres Meryl Foreman, bassist Lukasz Kubaszak en drummer Ferry Guns. Ronald is beslist een aanwinst voor Beyond God. Hij brengt extra leven in de brouwerij, opent zich meer dan voorganger Twan Smolders en voegt met zijn soleerwerk wat extras toe aan de composities. Ook de andere bandleden tonen zich actief. Ferry staat af en toe op en Lukasz, die wisselt tussen een vier- en zessnarige bas, is constant in beweging en zoekt contact met de andere bandleden.
Na de teleurstellende openingsact is Beyond God al snel een verademing, met name vanwege de zuivere zang van Meryl in The Collector en de lange uithaal in Helios. Behalve haar zang valt ook op dat ze is gegroeid als frontvrouw. Ze oogt meer ontspannen en de praatjes tussen de nummers door verlopen soepeler dan voorheen. Het publiek neemt aanvankelijk een afwachtende houding aan, maar later is er wat meer bijval uit de zaal. Echter niet heel uitbundig. Dat heeft met de geluidsmix te maken. Enerzijds klinkt de muziek krachtiger dan op plaat, maar de mix is niet mooi in balans (geluiden van backingtrack staan te zacht), waardoor niet alle details goed uit de verf komen. Jammer, want de musici staan goed te spelen, al tikt Lukasz bijna de microfoon uit de handen van Meryl en is het eerste couplet van het oude vertrouwde Memories zonder gitaarpartijen vanwege technische problemen bij Ronald.
The Collector, Dying To Feel Alive en Memories (het enige nummer van het debuutalbum A Moment Of Black) zijn de hoogtepunten van de show die abrupt eindigt. Vanwege het feit dat er te laat is begonnen, is er geen tijd meer voor de single No Other Way. Teleurstelling en ongeloof overheersen in eerste instantie, maar Meryl lost het leuk op door af te sluiten met de mededeling dat dan iedereen de clip maar moet gaan bekijken op YouTube. Geluidstechnisch was het niet het beste optreden van Beyond God, uitgezonderd de schone zang van Meryl, maar de groep laat wel een doorgroei zien in presentatie.
Het speelschema loopt flink uit, twintig minuten om precies te zijn. De ombouwpauze blijkt te kort en daardoor wordt ook de set van Blackbriar ingekort. De Assense formatie is in 2012 opgericht en heeft eerder dit jaar de ep Fractured Fairytales in eigen beheer uitgebracht, waarop een combinatie te horen is rock, symfonische metal en door Kate Bush genspireerde zang. De songs blijven goed hangen en hebben live extra power. Het geluid staat voller (twee gitaristen aanwezig) en harder dan bij de vorige bands en de ritmiek nodigt uit tot meebewegen. Zeker tijdens Hear You Scream en Ready To Kill. Hear You Scream (met prima bijdrage van ex-ReVamp-toetsenist Ruben Wijga) behoort samen met Preserved Roses en Until Eternity tot de hoogtepunten van de set.
Wat voor Beyond God geldt, geldt ook voor Blackbriar. Er zit een groei in de performance. Niet alleen technisch, maar ook qua beweging op het podium en contact met het publiek. De ogen zijn vooral gericht op zangeres Zora Cock. Ze heeft ten opzichte van collega zangeressen een onderscheidende zangstem, die je in de verte enigszins kunt vergelijken met Kate Bush, Lacey Sturm en Maria Brink. Haar zanglijnen hebben iets eigens en zijn memorabel. Tijdens Preserved Roses gaat ze op de grond zitten. Ze beleeft de nummers op het podium en er is een aantal bezoekers dat meezingt. Het harde applaus en gejuich na afloop is dan ook welverdiend. Blackbriar wint fans met een weliswaar verkorte, maar overtuigende set.
Een korte ombouwpauze zorgt ervoor dat bezoekers die met het openbaar vervoer zijn, niet veel hoeven te missen van het optreden van headliner End Of The Dream. De Bossche band bestaat uit zangeres Micky Huijsmans, bassist Tim van den Hooven, gitaristen Robin van Ekeren en Armen Shamelian en drummer Pim Geraets heeft twee langspelers op zijn naam staan. Vandaag is er met name aandacht voor Until You Break. De recente plaat is met negen tracks vertegenwoordigd op de setlist en drie tracks komen van het debuut All I Am. Aanvankelijk is de geluidsmix nog niet goed. Erg ruig met weinig ruimte voor nuances zoals de symfonische partijen van backingtrack en ook het soleerwerk van Shamelian is niet goed te horen. Daarin komt overigens wel verbetering, voor het eerst in Wakeless, waarvan het tweede deel indruk maakt.
Collide (met indrukwekkend lange uithaal van Micky) is een prachtig nummer, maar het eerste hoogtepunt dient zich aan met Until You Break. Niet alleen is de schreeuw op break geslaagd, maar tot verbazing is er ook een passage met grunts van Micky. Fantastisch, volgende keer ook in de studio graag. Daarna zijn er meer highlights, allereerst Follow The Angels. Daarin komt het toetsenspel goed tot zijn recht en datzelfde geldt voor de gitaarsolos, bijvoorbeeld die in The Heart In Me en I Am Nothing.
Laatstgenoemde is samen met Until You Break een klasse apart vandaag. Het is het favoriete nummer van Micky en dat laat ze blijken door met veel passie te zingen. De climax, waarbij zang en leadgitaar bij elkaar komen, is prachtig gecomponeerd en met veel bezieling uitgevoerd. Net als in Follow The Angels is de zang van Micky hier het beste. In de lagere regionen valt haar stem wat weg en daar ligt nog ruimte voor verbetering. De Skillet-cover Savior past prima tussen het eigen materiaal en achterin de zaal is een Skillet-fan die aan het springen is, waarvoor hij een compliment van de frontvrouw krijgt, die ook nog even een applaus voor de andere bands vraagt.
Afsluiter is het mooie Colder. Op een valse start van Collide na (vanwege het per ongeluk aanstoten van naburige apparatuur door Pim) en een microfoon die per ongeluk los raakt (Defile Us) was er niets af te dingen op de show. Meerdere bezoekers zingen de teksten mee en klappen op verzoek van de bandleden mee. Toch zit er juist in die interactie nog ruimte voor verbetering, maar End Of The Dream stelt ook zonder die extras vandaag als headliner zeer tevreden.
Setlist End Of The Dream:
1. Defile Us
2. Who Do You Think You Are
3. Erase Me
4. Wakeless
5. Collide
6. Until You Break
7. Follow The Angels
8. The Heart In Me
9. I Am Nothing
10. From Your Sky
11. Savior
12. Colder
Setlist Blackbriar:
1. Deadly Nightshade
2. Creatures Of The Night
3. Hear You Scream
4. Witching Hour
5. Preserved Roses
6. Ready To Kill
7. Until Eternity
Setlist Beyond God:
1. Continuum
2. The Collector
3. Dying To Feel Alive
4. Helios
5. Memories
6. Stronger
7. Shade And Light
Setlist Seven Waters:
1. Hunters Prey
2. Broken Images
3. Mother Egypt: All For Love
4. Weight Of Loss
5. Enslaved
Met dank aan Wim van der Geest van Poppodium Metropool voor de foto's.
