Gefeliciteerd met het nieuwe album Dying To Feel Alive. Een van de eerste dingen die opvalt, is de verbeterde productie. Ferry heeft het album wederom geproduceerd. Er is wel een stap gemaakt in de zin van dat de sound voller en krachtiger is.

Dat is ook echt waar we voor gingen. Ik denk dat we daar een flinke stap in gemaakt hebben. Ik ben dan ook heel blij dat het gelukt is.

Het lijkt wel alsof er vanaf Stronger een andere sound is.

Niet dat ik weet dat dat bewust gedaan is. We hebben wel gekeken naar de volgorde van de nummers en wat de nummers nodig hebben. Zo komt het metal-aspect in sommige nummers naar voren en hebben we het symfonische van Tangled en When Lightning Strikes mooier laten klinken door goed te letten op de zanglijnen.

Over die zanglijnen gesproken: ook daar is een groot verschil ten opzichte van het debuut waarneembaar. De zanglijnen op A Moment Of Black waren nog allemaal voor Cynthia geschreven en nu heb je je eigen draai eraan kunnen geven.

Dat klopt. Cynthia heeft de zanglijnen voor dat album geschreven met de band erbij. Dit keer heb ik alle zanglijnen zelf geschreven, ook de zanglijn voor gastzanger John Cuijpers van Praying Mantis. Ik kon me, doordat ik alles zelf schreef, veel meer inleven. Veel teksten gaan over mijn eigen leven en zodoende komt het allemaal nog dichterbij. Het is echt een deel van mezelf geworden.

Het viel me wel op dat sommige teksten in de zij-vorm geschreven zijn, maar toch echt over jou gaan.

Ja, je moet het natuurlijk wel een beetje toegankelijk houden (lacht). Ondanks dat het over mij gaat, moeten anderen zich natuurlijk ook kunnen inleven. Ik ben wel echt iemand die schrijft over dingen die me aangaan. Het is niet altijd zo dat ik er direct mee te maken heb. Ik heb altijd veel respect voor mensen die over random dingen schrijven. Dat kan ik niet. Bij mij moet het direct serieus zijn. Het moet echt ergens over gaan, zeg maar.

Zoals je al aangaf, staat er een duet op met John Cuijpers. Hoe ben je met hem in contact gekomen?

Via onze manager, Joey van JBM Events. We waren op zoek naar iemand die pittige zangpartijen kon brengen. We verwachtten dat niet iedereen die zomaar kon zingen. Op aanraden van Joey zijn we bij hem terechtgekomen. We hebben contact opgenomen met hem en hij had zoiets van: Goed, dat doe ik wel. Dat was dus wel leuk. Ik wist eerlijk gezegd niet wie het was en toen hoorde ik dat hij met Ayreon meedeed.

Mede vanwege zijn bijdrage is het een diverser album geworden dan zijn voorganger.

Ja, dat vonden we ook erg belangrijk. Ik heb best wel veel naar het album geluisterd en het viel me op dat elk nummer toch wel weer anders is. Toch heeft het ook nog steeds onze karakteristieke sound en dat vond ik toch wel gaaf om te horen. Dat ik vind ik toch wel bijzonder om te horen van mezelf. Dat hebben we toch maar mooi voor elkaar gekregen.

De muziek heeft een hele specifieke sfeer. Ik vergelijk het wel eens met The Gathering. Het komt vooral door het atmosferische aspect van de keyboardpartijen en de specifieke drumsound, die ik overigens liever wat krachtiger hoor.

Voor iedereen is dat weer anders. Ik vind het zelf ook tof als de drums harder zijn, een surround-sound hebben en eruit springen, maar de drummer moet natuurlijk zelf bepalen wat hij voor geluid wil hebben. Wel komisch hoe iedereen een bepaalde mening erover heeft.

Het is toch goed dat je inbreng hebt in het geheel, dus ook over andermans partijen. Zo zullen de anderen ook wel wat over jouw partijen vinden.

Dat valt dan wel weer mee (lacht). We hebben er natuurlijk wel meningen over, maar proberen elkaar toch wel in zijn of haar waarde te laten. Het is jouw instrument, dus jij moet je er prettig bij voelen. Dat vinden we wel belangrijk.

Het is Ferry die de voornaamste songwriter is.

Ja, het eerste album komt helemaal van zijn hand, ook de orkestraties die als basis golden. De andere muzikanten konden dan hun partijen toevoegen. Nu hebben we betrekking tot een aantal nummers voor een andere aanpak gekozen. Ferry heeft allemaal orkestsecties gemaakt. Daar gingen wij samen dan de volgorde van bepalen. Zo konden we zelf de opbouw van het nummer bepalen. Hij heeft een bepaalde manier van werken en dat komt er vaak op neer dat je voor een bepaalde opbouw en een bepaald verloop kiest. Anderen konden nu aangeven �maar als je het nu zo doet� en dat zorgt dus ook voor een grotere diversiteit. Dat heeft wel heel goed uitgepakt denk ik.

Het duet is opgebouwd uit een gitaarriff van Twan. Het is de eerste keer dat we zijn begonnen met een gitaarriff. Pas daarna heeft Ferry er orkestrale partijen bij gemaakt. Het was een heel proces en achteraf denk je van �hoe hebben we dit ooit voor elkaar gekregen?�.

Hoe en waar zijn jullie dan te werk gegaan?

Het nummer is ontstaan in de oefenruimte en eigenlijk opgebouwd uit twee delen, twee gitaarpartijen. We zijn gaan overleggen hoe vaak we de delen wilden laten terugkomen en hoe lang ze achter elkaar gespeeld gingen worden. Zo hebben we dat in elkaar gezet en daarna moesten er dus twee orkeststukken komen. Zo hebben we dat op het laatste moment in elkaar geknutseld.

En dan ook nog de partijen van John erbij.

Ja, die stukken heb ik ook nog geschreven. Dat was nieuw voor me. Ik heb het zo gedaan dat ik de partijen schreef en dan met mezelf ging zingen, dus eerst mijn eigen deel opgenomen en daarna zijn partijen eroverheen zingen. Dat is wel heel grappig om dat te oefenen.

Ook al is het op het laatste moment nog allemaal gelukt, er ligt nu wel een album waar je als team trots op kunt zijn.

Wat ik heel mooi vind, is dat we het als team hebben aangepakt. Het laatste nummer bijvoorbeeld. Toen moest er nog zang en tekst komen. We zaten bij mij thuis. Ferry en ik hebben toen overlegd over de zanglijnen, Twan en mijn broer waren ondertussen bezig met de tekst. We zaten gescheiden van elkaar en toen we bij elkaar kwamen, gingen we vragen aan de anderen wat ze voor elkaar hadden gekregen. Mijn ouders vroegen zich af wat er allemaal aan de hand was (lacht). Ook met betrekking tot andere nummers is er op verschillende manieren samengewerkt. Zo heb ik met de bassist over Skype contact gehad waar een bepaald nummer over moest gaan. Van het debuut heb ik alleen Cursed geschreven, dus ik was niet echt getraind in het schrijven van zanglijnen.

Toch is het juist de zang die de meesten aanspreekt. Dat geldt ook voor mij. Het is dan ook vast bijzonder voor jou om nu de reacties te lezen.

Ja, ik vond het heel eng om te gaan lezen wat mensen ervan vinden. Bij het eerste album kon ik heel makkelijk zeggen dat ik het niet had geschreven. Als iemand het helemaal niets vindt, raakt me dat nu veel meer.

Dat is begrijpelijk. Anderzijds zou je het niet uit moeten maken.

Dat klopt, maar het is toch leuk om te horen dat mensen iets mooi vinden.

Hoe ben jij je zangstem gaan ontwikkelen?

Ik zing eigenlijk mijn hele leven al. Mijn moeder zegt dat ik al zong voordat ik kon praten. Op een gegeven moment ben ik zangles gaan nemen bij een groepje met kinderen, een gezellig kinderkoor zeg maar. Ik heb negen jaar viool gespeeld. Daar is mijn muzikaliteit mee begonnen. Daarna ben ik zangles gaan nemen bij een klassiek zangeres. Zij heeft me echt de techniek aangeleerd. Dat heb ik gedaan totdat ik klaar was met de middelbare school. Toen ben ik bij de band gekomen, zo ongeveer. Ik zing voornamelijk licht. Dat vind ik zelf prettig

Ik ben bij meerdere zangeressen het gevoel dat ze het beste tot hun recht komen in de rustigere secties. In het geval van Beyond God dus in Cursed en All-in All.

Dat ligt mij ook het beste en makkelijkste qua zanglijnen omdat er zo weinig is dat in de weg ligt. Ik heb dan ook al snel een hele mooie melodielijn in mijn hoofd. Dat merk ik wel heel sterk.

Inspiratiebron Anneke van Giersbergen is al genoemd, maar waar luister je nog meer naar?

Mijn allergrootste zangvoorbeeld is Barbra Streisand. Ik ben dol op muziek uit de jaren zeventig en tachtig, zoals Fleetwood Mac. Als het gaat om symfonische metal, dan is het voornamelijk Evanescence en Stream Of Passion. Het is ook dankzij Stream Of Passion dat ik in zo�n band wilde. Ik had een optreden gezien en dacht �dit wil ik ook�. Daarna ben ik bij de band gekomen. Ijn vader heeft trouwens basgitaarles van Johan (van Stratum � red.). Niet bij de Metal Factory, maar hij heeft wel les van hem. Zo heb ik Stream Of Passion dus leren kennen, via mijn vader.

Doodzonde dat die band trouwens uit elkaar is gegaan. Ik hoop dat er in de toekomst een re�nie-optreden volgt

Ja, en dat wij dan mogen supporten (lacht). Het is inderdaad jammer dat de band uit elkaar is gegaan. Ze hadden echt een eigen sound.

Jullie zitten in ieder geval mooi dicht bij elkaar, dus dat is vast zo geregeld.

Ik zit voornamelijk in Eindhoven, Ferry in Maarheeze, de nieuwe gitarist in Someren en de bassist zit in Tholen, een beetje uit de richting, maar toch relatief dichtbij in vergelijking met waar hij vandaan komt, want dat is Polen.

Jullie hebben vorige week de releaseshow gehad. Hoe was dat?

Erg gaaf. Het was een mooie avond. Beter konden we het eigenlijk niet maken.

Wat me opvalt bij de optredens, is dat het geheel er verzorgd uitziet.

We vinden het heel belangrijk dat het er professioneel uitziet. We bereiden ons goed voor en willen graag professioneel overkomen.

Dat zie je niet alleen maar aan de banners, de prachtige bas en gitaar, maar ook aan de kleding. Je hebt je ook nog een keer verkleed tijdens de releaseshow.

Ja, dat was tijdens Dying To Feel Alive. Dat nummer hebben we wat verlengd zodat ik naar achteren kon om me om te kleden. Daarna heb ik een andere kleding aangedaan. Ik had ook nog een jasje aan wat ik uit kon doen, dus uiteindelijk had ik drie verschillende outfits. Dat was wel heel leuk.

Net als bij de releaseshow van het debuutalbum hebben jullie met een achtergrondkoor gewerkt. Waren dat dezelfde mensen.

Ja, en de cellist ook. Ze zijn ook allemaal op het album te horen. Het was superleuk om met hen samen te werken. Hele gezellige dames en mijn broer zit ook nog in het achtergrondkoor. Ze waren heel enthousiast. Het geluid was beter dan de vorige keer, dus ook dat was beter verzorgd. De mensen van de zaal hebben dat heel netjes gedaan. We hebben de tijd genomen voor de soundcheck en dat heeft zich uitbetaald. Van de mensen in de zaal heb ik begrepen dat het goed klonk.

Jullie hebben daar afscheid genomen van Twan die zes jaar gitarist is geweest. Dat lijkt me een bijzonder moment.

Ja, het was wel een heel mooi moment. We hadden met zijn alleen veel plezier op het podium. Het was goed zo. We zijn blij dat we zo�n mooie show met hem samen hebben kunnen doen. Het is heel fijn dat hij erbij is gebleven tot dat moment. Hij vond het zelf ook supertof. Het was een fijne manier van uit elkaar gaan. Hij heeft een keuze gemaakt en die hebben we geaccepteerd. Er zijn geen negatieve gevoelens. Het is heel fijn dat je op die manier verder kan.

De opvolger is tijdens dezelfde show gepresenteerd. Hij heet Ronald. Wat is zijn achternaam?

Ehhh... hoe was het ook alweer? (denkt en lacht)

Jullie gaan hem nog wel officieel bekendmaken toch?

Ja, dat komt wel goed. Ronald Thielen heet hij. Hij is heel enthousiast. Een jonge gast, zelfs iets jonger dan ik.

Dat is ook wel fijn voor jou. Je was echt veruit de jongste.

Ik merkte er niets van hoor (lacht). Het is nooit een issue geweest, maar het is wel fijn om een �fris� iemand erbij te hebben. Hij heeft een wat andere blik op gitaar spelen. Wat meer metalgericht en dat lijkt mij juist tof om dat er wat meer in te krijgen. Ik denk dat Ronald de juiste persoon is om daar wat mee te doen. Hij is heel creatief en superenthousiast.

Is het dan ook een bewuste keuze om juist iemand die er meer metal inbrengt, toe te voegen aan de line-up?

Het was belangrijk dat hij in ieder geval kon wat Twan kon en het liefst nog meer, want je wilt als band vooruitgaan. Dat hij een wat metalgerichte speelstijl heeft, is mooi meegenomen. Het klikt ook op persoonlijk vlak prima, dus dat vinden we heel positief.

Hebben jullie een sollicitatieronde gedaan?

Ja, we hebben via social media een oproep gedaan. Ronald is een van de mensen die erop gereageerd heeft en uiteindelijk is hij het dus geworden. De zoektocht was niet makkelijk. Er zijn veel gitaristen, maar Beyond God is niet zo�n bandje dat een keer in de maand in een garage speelt. Het is wel serieus aanpakken. Je moet dus goed zitten met je beschikbaarheid en toewijding tonen. In die zin was de juiste kandidaat vinden moeilijker dan verwacht. We aren wel blij dat het gelukt is om iemand te vinden. We hebben een aantal optredens staan en willen graag touren, dus dat moet die kandidaat ook willen en kunnen.

Gaat hij ook meeschrijven aan nieuwe nummers?

Dat is wel de bedoeling.

Merk je dat het nu wat makkelijker wordt om optredens te regelen nu je twee albums hebt?

Het helpt wel dat je een nieuwe plaat uit hebt. Bepaalde bands die gaan touren en zelf geen nieuwe plaat uit hebben, vragen dan een band die dat wel heeft om wat mensen te trekken. Twee platen klinkt al meer dan ��n, dus ik denk wel dat we daar wat aan zullen hebben. Dat is wel de bedoeling in ieder geval (lacht).

Jullie zitten bij JBM Events. Tevreden met de samenwerking?

Zeker. Zij doen het management en de boekingen voor ons. Zij hebben de contacten die we zelf niet hebben. De fotoshoot met Tim Tronckoe hadden we zelf niet zo makkelijk kunnen regelen.

Jullie hebben inmiddels wat podiumervaring opgebouwd. Zijn jullie heel bewust bezig met het verbeteren van je performance of komt dat vanzelf met ervaring?

Je kunt het deels thuis oefenen, maar het is toch vooral een kwestie van doen. Het is altijd anders als je op het podium staat. Hoe vaker je optreedt, hoe beter het gaat.