Nu ik "A Natural Disaster" vaak genoeg gehoord heb om een eerlijke vergelijking met de voorganger te maken, kan ik gelukkig zeggen dat deze nieuwe plaat de bescheiden minpuntjes van "A Fine Day to Exit" niet kent. De nieuwe nummers steunen minder op een duidelijke kop en staart-structuur, en deze cd is algemeen gesteld veel afwisselender dan z'n voorganger. Hij is suggestiever, dromeriger en minder voorspelbaar in het toepassen van dynamiek en contrast. Zonder meer de beste plaat die Anathema gemaakt heeft.
Het album komt langzaam en sfeervol op gang met "Harmonium", een zeer melancholisch nummer. Uitstekend en veelbelovend begin van het album. Deze lijn wordt met "Balance" voortgezet, een vrij suggestieve compositie die uiteindelijk met een wat luide climax eindigt, en vloeiend overloopt in het derde nummer, "Closer". Een van de meest interessante tracks van de plaat, vanwege de vocoder-vocalen. De melodieën zijn simpel maar doeltreffend, en de manier waarop de vocoder-zang na de instrumentale climax terugkeert, demonstreert hoe goed er over deze songs nagedacht is.
Hierop volgt een zeer teder nummer, genaamd "Are You There?". De invloeden van Pink Floyd liggen hier erg aan het oppervlakte, en Vincent's zang is uitermate geslaagd. Een heerlijk treurig nummer. "Childhood Dream" is erg opmerkelijk. Men neme een op akoestische gitaar gespeelde, trieste melodie, een donkere laag synths op de achtergrond en daarover de vrolijke klanken van een spelend kind, en het resultaat is een wonderlijke, doch van melancholiek vergeven episode uit het leven van een jong kind. De gevoelens die ik bij dit nummer krijg conflicteren met elkaar. Het is als een door tijd en ouderdom ondergesneeuwde herinnering aan een kind dat geen kans heeft gehad een lang leven te leiden, maar toch niets dan geluk heeft gekend.
Wat "Panic" voor de vorige plaat was, is "Pulled Under at 2000 Metres a Second" voor "A Natural Disaster". Ruig, up-tempo en catchy dus. Op zich niet bijster interessant, maar het vormt een welkome onderbreking van de trage, rustgevende flow die dit album typeert. Deze wordt echter voortgezet door middel van het door een gastzangeres schitterend gezongen titelnummer, zonder meer het meest pakkende nummer van de plaat. Dit album gaat werkelijk nooit vervelen, omdat elk nummer weer iets uniek te bieden heeft. "Flying" valt voornamelijk op vanwege de sterke nadruk op het met bovengemiddelde passie gezongen refrein. Prima zangwerk van Vincent. Mijn favoriete nummer van het album is "Electricity". De eenvoudige, licht dramatische piano in combinatie met de tedere, subtiele zang doen het helemaal voor me. Schitterend, werkelijk schitterend. De waanzinnige afsluiter van het album heet "Violence", en een betere manier om een album als dit te eindigen kan ik me niet voorstellen. Het begint met piano en veel ambience, totdat na twee minuten ineens gitaar en drums opduiken, en het nummer tot een luidruchtige, bijna explosieve climax gebracht wordt. Zeer snelle ritmes en gothic synths, wie had dat nou nog verwacht? Vervolgens duiken de piano en de ambience weer op, om het album wordt op kalme, aangename wijze af te sluiten. Een perfect einde van een album dat verdomd dicht bij perfectie komt.
Linea recta richting de #1 positie op mijn jaarlijst. De enige reden waarom de waardering niet nog hoger is, is omdat ik denk dat Anathema nog niet helemaal klaar is met evolueren, en dat de band in de toekomst met een nóg beter album gaat komen. In de tussentijd vermaak ik me prima met "A Natural Disaster", een spreekwoordelijke ramp voor alle bands die zich in hetzelfde genre als Anathema bevinden.
Tracklist:
1. Harmonium
2. Balance
3. Closer
4. Are You There?
5. Childhood Dream
6. Pulled Under at 2000 Metres a Second
7. A Natural Disaster
8. Flying
9. Electricity
10. Violence
.jpeg){kind=small}
