Dat laatste album gaf Megadeth door de nieuwe muzikale richting een grote terugslag, vooral bij de oude fans. Megadeth is naar eigen zeggen echter door het management en door platenlabel Capitol Records in die richting gestuurd.
In juli 2000 was de band klaar met het schrijven en opnemen van "The World Needs A Hero", wat toen nog "Capitol Punishment" zou gaan heten, het laatste album van hun contract. Megadeth vroeg Capitol toestemming om het label te verlaten en het album mee te nemen. Capitol stemde hiermee in, op voorwaarde dat het voor een greatest hits album 2 nieuwe nummers zou krijgen. Aangezien er weinig keus was voor Mustaine & co, die zeer ontevreden waren over Capitol, stemden ze toe.
De nummers "Kill The King" en "Dread & The Fugitive Mind" kwamen samen met allerlei hits, door Capitol gekozen, op het greatest hits album wat de naam "Capitol Punishment" kreeg en in november van 2000 verscheen.
Megadeth tekende vervolgens een platencontract voor 5 albums bij Sanctuary en begon in November 2000 met het opnemen van 4 nummers om de 2 eerder genoemde nummers te vervangen.
Pas in mei 2001 was het Megadeth weer wettelijk toegestaan een album uit te brengen, en op 14 mei kwam "The World Needs A Hero" wereldwijd uit, 15 mei in de VS.
Megadeth had van Capitol gedaan gekregen dat ze toch het nummer "Dread & The Fugitive Mind" op het nieuwe album mochten zetten.
OK, dat was een korte samenvatting, nu het album.
Het album is een terugkeer naar de oude stijl van Megadeth, ongeveer zoals die is te horen op albums als "Rust In Peace" en vooral "Countdown To Extinction".
"Disconnect", "The World Needs A Hero" en "1000 Times Goodbye" zijn erg goede midtempo nummers.
Van deze drie steekte de laatste er toch wel bovenuit: erg goede riffs en vooral een goede tekst. Mustaine voert een telefoongesprek met zijn vriendin en krijgt te horen dat zij al een tijd een ander heeft en hem dus dumpt, maar wel vrienden wil blijven. De veelzeggende laatste zin van het nummer is "I love you like you're my brother!", vanzelfsprekend is Mustaine daar niet blij mee.
"Moto Psycho" heeft een pakkend riff en is daarom de 1e single geworden. Het is een goed pakkend midtempo nummer maar ook niet meer dan dat. "Burning Bridges" is een lekker heavy, "chuncky" midtempo nummer en 1 van mijn favorieten, je moet de riffs gewoon zelf horen om te weten hoe goed ze zijn.
"Promises" is de enige balad op dit album waarbij zelfs gebruik is gemaakt van strings. Het is een erg goed nummer in de klasse van Metallica's "Nothing Else Matters" hoewel je het daar toch eigenlijk niet helemaal mee kan vergelijken. "Recipe For Hate... Warhorse" is mijn favoriete nummer van het album. Na een keihard "in your face" begin verandert het in een midtempo nummer met een riff wat de tekst goed weergeeft: Mustaine is kwaad op bepaalde mensen ("...now I have a recipe for hate, taste it!"). Na een minuut of 2 gaat dit over in snellere en ruigere riffs met bijna voortdurend solos en de zang van Mustaine.
"Losing My Senses" is hoort wat mij betreft niet thuis op dit album want het is verreweg het slechtste nummer, hoewel de tekst wel goed is. Een saai midtempo nummer. "Dread & The Fugitive Mind" is een erg goed nummer in de stijl van "Sweating Bullets" uit 1992. Goede riffs en een erg goede solo van Pitrelli. "Silent Scorn" is het 1e instrumentale nummer dat de band heeft opgenomen sinds "Into The Lungs Of Hell" in 1988. Het is een kort nummer in een Clint Eastwood / western-achtige stijl, er komt zelfs een trompet in voor. Mustaine is een grote fan van westerns en Eastwood en maakte daarom dit nummer wat vloeiend overloopt in "Return to Hangar".
"Return to Hangar" is de sequel van "Hangar 18", het nummer op "Rust in Peace": na 10 jaar wordt er weer teruggekeken op de hangar en wat ervan geworden is. Een erg ruig en snel nummer met vele solo's en n van de betere nummers van de cd, hoewel het helaas niet aan het origineel kan tippen. "When" tenslotte begint met een riff dat doet denken aan Metallica's "The Call of Ktulu" (een nummer wat overigens grotendeels door Mustaine is geschreven). Mustaine uit pratend zijn woede en verachting jegens iemand, waarschijnlijk Capitol Records. Het nummer gaat vervolgens over in een riff dat erg doet denken aan Diamond Head's "Am I Evil" (Diamond Head's Brian Tatler en Mustaine zijn goede vrienden) en bevat nog een hele goede solo. Met 9:13 is het het langste Megadeth nummer tot nu toe. Alle nummers zijn geschreven door Mustaine, behalve "Promises", waar Pitrelli aan meehielp.
Dave Mustaine - Gitaar, zang
David Ellefson - Basgitaar
Al Pitrelli - Gitaar, achtergrondzang
Jimmy DeGrasso - Drums
De tracklist:
01. Disconnect (uit nov 2000)
02. The World Needs a Hero
03. Moto Psycho
04. 1000 Times Goodbye
05. Burning Bridges (uit nov 2000)
06. Promises
07. Recipe For Hate... Warhorse (uit nov 2000)
08. Losing My Senses
09. Dread & The Fugitve Mind
10. Silent Scorn (uit nov 2000)
11. Return to Hangar
12. When
