Na zes jaar komt de band eindelijk weer met nieuw materiaal op de proppen. Na het geruisloze voorbijgaan van The Unquestionable Truth (pt. 1) en het zeer matige Results May Vary was het voornamelijk ruzie en moddergooien wat de klok sloeg als het over de band ging. Voornamelijk de relatie tussen zanger/rapper Fred Durst en gitarist Wes Borland liep herhaaldelijk deuken op. Maar met Gold Cobra tonen ze beiden weer precies waar Limp Bizkit om draaide; rap, metal en een forse dosis gif en brutaliteit.
Wanneer Fred Durst in de intro Introba de zin I cant make it stopno matter how hard I try jammert, blijkt dit een voorbode te zijn van n groot feest van herkenning waar de band weer ouderwets alle remmen losgooit. Ergens zat er nog genoeg gif in de mannen om de plaat weer te vullen met een oud vertrouwd geluid. Dat heeft natuurlijk wel als gevolg dat er geen verrassingen te herkennen zijn, maar met tracks als Gold Cobra, Shark Attack, Why Try, Shotgun en het furieuze Get A Life is dat ook niet nodig. Eigenlijk slaat de band alleen met het belabberde Autotunage echt de plank mis.
Van Limp Bizkit hoef je geen diepgang te verwachten. Toen niet en nu niet. Natuurlijk zijn de raps van Fred Durst zo simplistisch als wat, van een sinterklaasniveau en weer ergerlijk pretentieus. Maar dat was ook de kracht van de band en die kracht is nog altijd aanwezig. Samen met het vakmanschap van Wes Borland heeft Limp Bizkit een album gemaakt dat stiekem best tof is en tevens bij veel nostalgie oproept, waaronder bij ondergetekende.
Tracklist:
1. Introba
2. Bring It Back
3. Gold Cobra
4. Shark Attack
5. Get A Life
6. Shotgun
7. Douche Bag
8. Walking Away
9. Loser
10. Autotunage
11. 90.2.10
12. Why Try
13. Killer In You