Naast progressief is dit album ook lastig te doorgronden. Waren In The Nightside Eclipse en Anthems To The Welkin At Dusk nog zware en voornamelijk snelle black metalplaten met hier en daar wat symfonische accenten, deze laatste schijf klinkt toch redelijk anders. De death metalinvloeden van IX Equilibrium zijn eveneens verdwenen. Emperor klinkt vooral diverser, filmischer en stukken complexer. Er is meer ruimte voor muzikale experimenten. Dat uit zich in een nummer als Depraved dat met vreemde gitaarlijnen en progressieve sfeerstukken bepaald geen eenvoudige kost is. Het materiaal is tevens melodieuzer dan de spijkerharde voorganger, iets wat vooral duidelijk naar voren komt in het bijna frivole Empty waarin een catchy vioolmelodietje alle aandacht op eist.
Dat het niet allemaal avantgardistisch en vreemd is, blijkt uit een relatief traditioneel nummer als het ouderwets harde In The Wordless Chamber. Ik zeg bewust relatief, want ook dit nummer bevat voldoende onnavolgbare passages en aparte effecten. Ihsahn zingt bovendien veelzijdiger dan ooit. Zijn krijs is nog steeds volop aanwezig, maar vaker dan op de oudere albums zingt hij helder (The Prophet) en hier en daar haalt hij lekker geschift (en bijna King Diamond-achtig) uit. Het zijn momenten als die waarop Emperor meer klinkt als een op hol geslagen progressieve rockband dan als een black metalband. Toch is het juist die combinatie van weirde geluiden, dissonanten en woeste metal die deze cd tot zo'n weergaloos album maken. Dit is geen laatste stuiptrekking van een stervende, maar een groep die alle registers opentrekt en nog n keer alles uit de kast haalt.
Een mix van lieflijke zachtheid, epische grandeur en spijkerharde black metalpassages, je kunt het zo gek niet bedenken of de beschrijving is wel van toepassing. Deze schijf behelst bijna alle muzikale genres en verveelt simpelweg nooit. Het is onmogelijk om bij deze band een vaste volgorde van beste albums aan te geven, maar deze vierde schijf is vast en zeker de meest complexe, technische en experimentele plaat die de sympathieke en intelligente Noren ooit maakten. Nu rest slechts het wachten op wellicht ooit dat vervolg. Wie zal het zeggen.
Tracklist:
1. The Eruption
2. Depraved
3. Empty
4. The Prophet
5. The Tongue Of Fire
6. In The Wordless Chamber
7. Grey
8. He Who Sought The Fire
9. Thorns On My Grave
