Des te verraster was ik toen Angelus Exuro Pro Eternus zijn eerste rondjes in mijn CD-speler draaide. Opener The End Of Human Race knalt er vanaf het begin keihard op los en ook het razende The Birth Of The Vampiir klinkt genspireerd, fel en buitengewoon krachtig. Nu is Dark Funeral nooit een band geweest waarbij het aan snelheid ontbrak, maar het grootste verschil tussen dit album en zijn voorganger is dat de nummers ditmaal wl sterk zijn opgebouwd. Bovendien komt het gekrijs van de heer Caligula nu weer een stuk beter uit de verf. Ook het ijzersterke gitaarwerk verdient een extra vermelding. In vrijwel ieder nummer is een heerlijke, epische ondertoon in de riffs te horen, waardoor een nummer als My Funeral me zelfs sporadisch aan het latere werk van Keep Of Kalessin doet denken.
Het lijkt erop dat de relatief lange stilte Dark Funeral goed heeft gedaan. De band klinkt weer bevlogen en genspireerd. Het nieuwe album lijkt dan ook meer op het goed geproduceerde en sterk in elkaar zittende Diabolis Interium dan op zijn voorganger. Met andere woorden: tamelijk gepolijst, maar wel intens en krachtig uit de speakers knallend. Een minpunt bij Dark Funeral blijft echter toch het redelijk infantiele niveau van de teksten. Met name later op het album bij nummers als Demons Of Five en met name Declaration Of Hate - begint dat een beetje te storen. Het laatstgenoemde nummer lijkt door een veertienjarige puber met huisarrest te zijn geschreven. Gelukkig klinkt het nummer muzikaal gezien indrukwekkender. Datzelfde geldt voor de rest van het album. Een flinke stap vooruit voor deze band.
Tracklist:
1. The End Of Human Race
2. The Birth Of The Vampiir
3. Stigmata
4. My Funeral
5. Angelus Exuro Pro Eternus
6. Demons Of Five
7. Declaration Of Hate
8. In My Dreams
9. My Latex Queen
