Drie jaar nadat Taake hun laatste album uitgebracht heeft, komen ze dan eindelijk met de langverwachte opvolger. Taake is de afgelopen jaren een behoorlijk tumultueuze band geweest. Zowel qua samenstelling Hst is het enige constante lid, maar ook op het kwalitatieve vlak. Taake heeft grote successen gekend zoals ...Bjoergvin..., redelijk goede releases die net dat stukje extra niet hadden, zoals Hordalands Doedskvad, maar ook brachten ze een wanproduct als hun split met Vidsyn uit. Met een nieuw album kan het dus alle kanten op bij Taake.
Omdat ik de split met Vidsyn als laatste gehoord had, was ik op het ergste voorbereid, maar het viel me allemaal mee. Al snel krijg je de indruk dat Taake met dit album weer richting de oude successen wil en back to basic gaat, ook gezien de voor de hand liggende titel. De nummers op Taake zijn heerlijk sfeervolle stukken black metal, waarin op veel momenten de tijden van oude glorie lijken te herleven. Ik zeg expres lijken, want hoewel Taake weer heel goed op weg is, haalt Taake het toch niet bij een prachtig album als ...Bjoergvin....
Wat ik mis bij Taake is de energie die Hst en consorten jaren geleden in de nummers wisten te stoppen. Nummers als Lukt Til Helvete, Doedsjarl en Umenneske hebben zeker wel pit, hoewel de laatste tegen het einde de sfeervolle/melodramatische kant op gaat, maar het spettert niet meer en dat is jammer. Dat was waarom Taake zon goede band was, ze konden uitstekende black maken en dat op een hele felle manier overbrengen. De goede, oude degelijkheid komt nog steeds wel tot uiting in het schrijfproces, maar je krijgt de indruk dat Hst het allemaal wat rustiger aan wil doen.
Desondanks is Taake wel degelijk een goed album geworden, al ligt de nadruk dan meer op sfeer dan op energie. Langzame, melodramatisch stukken zijn dit maal prominent aanwezig en worden afgewisseld met de wat hardere, opzwepende variant van Taake. Ook is van de vloeiende lijn afgestapt, die de goede voorgangers hadden. De keuze is gemaakt om de nummers afwisselender te maken, ook al gaat de uitwerking daarvan ten koste van het tempo. De heerlijke gitaarpartijen komen nog regelmatig terug en ook veel nieuwe elementen zijn te horen, zoals solos, vrouwengekrijs en andere uitspattingen.
Taake is dus terug, met een nieuwe kijk op black metal, lijkt het. Geen vonken en spetters meer, maar wel de natuurlijke insteek van de goede periodes en nummers die afwisselen tussen enthousiasme en terneergeslagenheid. Ieder moet er maar het zijne van denken, maar ik betwijfel dat Taake ooit nog de oude successen zal kunnen evenaren. Desondanks hoop ik dat ze blijven proberen en zie ik in Taake een stap in de goede richting.
Tracklist:
1. Atternatt
2. Umenneske
3. Lukt Til Helvete
4. Doedsjarl
5. Motpol
6. September Omsider
7. Velg Bort Livet
