Ongeveer zestig bezoekers volgen de verrichtingen van Panoptikon. De old school death/thrash klinkt wel lekker, maar is op een paar momenten na niet memorabel genoeg om de bezoekers naar voren te krijgen. Afgezien van een paar enthousiastelingen blijft men liever dicht bij de bar staan. De mannen op het podium presenteren zich op energieke wijze, maar spelen wisselvallig. De grunts zijn aardig, maar de screams missen kracht. Het gitaargeluid is lekker rauw, maar er missen riffs die blijven hangen. Soms speelt de band strak, maar zodra het tempo omhoog gaat, wordt het slordig. Er is dan ook weinig bijval voor de prestaties van de Nijmegenaren, waarvan dit jaar het debuutalbum verschijnt. Het titelnummer daarvan is een ode aan een van de inspiratiebronnen: Bolt Thrower.

In de grote zaal is het bij aanvang van het optreden van Suicide Attack nog rustig, maar naarmate de speeltijd vordert, komen er steeds meer toeschouwers kijken naar het thrashende kwartet, dat pas sinds 2014 bij elkaar is. Vorig jaar verscheen de ep Prepare For Attack!, met daarop vier tracks in de stijl van Bay Area-bands als Exodus en Death Angel. Het klinkt allemaal wel aardig, maar qua show is er weinig te beleven. Dat heeft twee oorzaken. Gitarist Eelco Klis is blind en Frans Swaters moet zich concentreren op zowel de vocalen als zijn gitaarpartijen. Bassist Paul van Son probeert wat beweging erin te krijgen bij het publiek, maar dat staat apathisch toe te kijken, terwijl de heren strak spelen. Een knappe prestatie gezien de bandleden nog maar kort bij elkaar zijn. Hoogtepunt van het optreden is een gedeelte van Angel Of Death, dat verwerkt zit in een van de nummers. Suicide Attack had beter tot zijn recht gekomen in de kleine zaal.

Ondanks het feit dat de kleine zaal goed gevuld is, weet ook Korpse de boel niet los te krijgen. Dit tot frustratie van de opgefokte frontman, die samen met de anderen enorm zijn best doet middels een zeer actieve presentatie. Zo staat de bassist wild te headbangen en is de drummer uiterst energiek. De slam/grind van de mannen is normaal gesproken reden voor een feestje, zoals de heren eerder middels een stage invasion op Neurotic Death Fest lieten zien, maar de brute slam en breakdowns zijn in Zwolle slechts aan enkelen besteed. Dat ligt dus niet aan Korpse.

Op het hoofdpodium is het de beurt aan The Monolith Deathcult. De Kampense formatie maakt na een sterke start met Todesnacht Von Stammheim en Kindertoteslied een rommelige indruk. Ten eerste speelt de band zelf niet altijd even strak, en dat terwijl de heren met de tape meespelen. Zo komen er zelfs gitaarpartijen van tape, terwijl er niemand staat te spelen. Ten tweede hebben ze de pech dat het gitaargeluid, met name tijdens de regelmatig opduikende blastpassages, verzandt in een lastig te defini�ren brei. In positieve zin vallen de screams van Michiel Dekker op. Hij presenteert zich overtuigend. De heren naast hem doen er weinig voor onder. Drummer Sjoerd Visch mag evenwel wat vrolijker kijken. De lichtshow is goed verzorgd. Wrath Of The Ba�ath is een van de lichtpuntjes aan het einde van de set, maar dan zijn veel bezoekers, nadat ze �de beste verwensingen voor het nieuwe jaar� hebben gekregen, al vertrokken.

Pas bij Dictated komt er beweging in, nadat de charismatische frontman Yorick Keijzer veel moeite heeft moeten doen om de toeschouwers een stap naar voren te laten doen. Hij betrekt ze op een leuke manier bij de vermakelijke show. Het speelplezier bij hem en drummer Frank Schilperoort, bassist Koen Verstralen (Erebus) en het gitaristenduo Jessica Otten en Sonja Schuringa spat er vanaf en dat zorgt voor een positieve energie in de kleine zaal. Rail Of Death, Ultimate Retribution en The Deceived zijn enkele van de songs die daardoor live nog beter tot hun recht komen dan op plaat. Dictated is het eerste hoogtepunt van de dag.

Het tweede hoogtepunt is hoofdact Taake. Meer dan een uur lang onaflatende intensiteit op hoog niveau en een overtuigende show van frontman Hoest. Hij heeft een fles drank meegenomen en neemt daar af en toe een slok van om zijn woorden nog eens een extra ranzigheid mee te geven. Middels high kicks, Celtic Frost-oehs en bewegingen met de microfoonstandaard legt hij nog eens extra nadruk op de accenten in de ritmiek. Bij aanvang staat de bas nog wat hard in de mix en komt Nattestid Ser Porten Vid 1, met daaraan vast het einde van Over Bjoergvin Graater Himmerik 4, nog niet goed uit de verf, maar daar komt vanaf Hordalands Doedskvad 1 verbetering in, zodat de ijzige riffs goed hoorbaar zijn.

Vooraan is er veel contact tussen Hoest en de fans. Die komen goed in beweging tijdens bijvoorbeeld Unmenneske en Nordbundet. Daarachter staat men goedkeurend te kijken. De klassiekers zitten in het eerste deel van de set. Aan het einde komt het meest recente werk Stridens Hus (2014) aan bod middels Orm en Det Fins En Prins, beide met fraai melodieus gitaarspel. Wat een gave riffs, wat een intensiteit! Zonder meer het hoogtepunt van Hedon Zwaar Nieuwjaar 2015!

Vervolgens gaat men arm in arm dansend de nacht in met Cliteater. Al sinds 2002 maken deze Limburgers herrie met leuke parodie-albumtitels als Clit 'Em All en Cliteaten Back To Life, en ze zijn er nog niet klaar mee, want dit jaar verschijnt de zesde full-length From Enslavement To Cliteration. Daarvan komt vandaag nog niets aan bod, maar wel tracks als Cock And Love, Eat Clit Or Die, Didgeridildo en Porn Of The Dead. Zanger Joost Silvrants en drummer Marten van Kruijssen vestigen de meeste aandacht op zich. Marten zat eerder vandaag al achter het drumstel bij Korpse, maar blijkt een marathonsporter met zijn bezielde manier van spelen. Joost, die het uitstekend naar zijn zin heeft, vertelt tussen de nummers door steeds een kort verhaal en meldt dat het vanaf nu �niet meer proost is, maar Lemmy!�, als je gaat proosten. Hoe dan ook, Cliteater is een sterke afsluiter van Hedon Zwaar Nieuwjaar 2016, dat laat op gang kwam, waar men liever met elkaar gezellig een biertje dronk, maar uiteindelijk vanwege de gezelligheid en de drie laatste bands, toch als geslaagde nieuwjaarsmetalborrel de boeken in gaat.

Met dank aan Patrick Denkers voor de foto's.

Setlist Taake:
1. Tykjes Fele
2. Nattestid Ser Porten Vid 1 (plus einde van Over Bjoergvin Graater Himmerik 4)
3. Hordalands Doedskvad 1
4. Hordalands Doedskvad 3
5. Umenneske
6. Fra Vadested Til Vaandesmed
7. Nordbundet
8. Du Ville Ville Vestland
9. Orm
10. Det Fins En Prins