Chimaira is de eenvoudige titel van het vierde album van deze band rond zanger Mark Hunter. Er zijn eigenlijk twee dingen die mij meteen opvallen bij het beluisteren van deze plaat: de snoeiharde en compromisloze overall sound (een mix van Slayer, Slipknot en een handjevol new wave of American metal bands) en de vele voortreffelijke gitaarsolos. Het moge duidelijk zijn dat de band geenszins van plan is enige concessies te doen, iets wat Slayer gitarist Kerry King zeer aansprak en Chimaira al n van zn favoriete bands noemde.
Op Chimaira is de inbreng van toetsenist/sampler Chris Spicuzza in vergelijking tot voorganger The Impossibility Of Reason tot een minimum teruggebracht (bij een enkele luisterbeurt is hij zelfs amper waarneembaar) en de gitaristen Rob Arnold en Matt Devries krijgen alle ruimte om hun vele felle riffs en uitstekende solos ten toon te spreiden. Vooral Nothing Remains (geschreven op de dag van Dimebags overlijden) en afsluiter Lazarus (dat een aangenaam rustpunt kent en vervolgens naar een heerlijke climax toewerkt) klinken verdraaid lekker.
Hunter is duidelijk de persoon binnen Chimaira met de grootste vinger in de pap. Niet alleen schreef hij alle teksten voor deze cd, hij nam ook samen met Ben Schigel achter de knoppen plaats om hem te produceren. Resultaat is een verbluffend goed vervolg op The Impossibility Of Reason waardoor de status van de band alleen maar zal groeien en de fanschare ongetwijfeld weer aanzienlijk zal uitbreiden.
Tracklist:
1. Nothing Remains
2. Save Ourselves
3. Inside The Horror
4. Salvation
5. Comatose
6. Left For Dead
7. Everything You Love
8. Bloodlust
9. Pray For All
10. Lazarus
