Is die muziek dan ook goed? Als je naar de discografie van deze band kijkt en naar het niveau van die oude cds, moet je wel bekennen dat deze band wel iets in zijn mars heeft. Begonnen als metalcorebandje en uitgegroeid tot een band met een eigen rijk geluid; het is niet zo veel bands gegund. De elf tracks op dit album klinken melodieus, aanstekelijk, experimenteel, apart en erg doordacht. Soms klinkt de vuiligheid van Carcass door (vooral de sound), soms de agressie van Nine inch Nails en bij vlagen doet dit album zelfs geniaal aan. Vanaf opener Breath of the black muse tot slotstuk Psalm of the city of the dead zit de luisteraar op het puntje van zijn stoel. De dynamiek en de kracht van de nummers zijn geweldig en de nieuwe ritmesectie tilt het niveau van de composities erg omhoog. De band is ook goed in herhaling (luister maar eens naar The rising end) zonder dat het saai wordt, van mij mogen die vieze melodien langer blijven duren want ze werken bijna als een mantra.
Het enige, maar dan ook enige, wat jammer is aan deze plaat vind ik de cleane zang. Menig nu-metal bandje gebruikt cleane vocalen om melodie in de sound te brengen of als rustpunt. Maar waarom wordt er op The funeral of God in godsnaam zon matig clean gezongen? Dat cleane gezang is helemaal niet essentieel in de nummers, als er al dan een goede cleane zanger in dit gezelschap was, dan zou het een verrijking van de al originele sound geweest zijn, maar nu belemmert het alleen maar het geheel. Maar misschien is dit ook maar een kwestie van persoonlijke smaak. Niettemin is dit de beste moderne metal cd die ik gehoord heb sinds het vorig jaar verschenen geweldige Multiple Organ Harvest van het onderschatte Transport League.
Tracklist:
1. Breath of the black muse
2. The rising end
3. The last revelation
4. The last song from Zion
5. Live...From the funeral of God
6. The lesser lights of heaven
7. In times gone past
8. Praise the war machine
9. Truly, truly, this is the end
10. I lay sleepless in my grave
11. Psalm of the city of the dead
